Λόγια...της Λέσβου

Πλατεία Αλυσίδας (Άγιος Βασίλης έρχεται, απ’του Κατσιναβάκη*) ………………………………………………. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, καθόταν έξω στη σκάλα της κουζίνας. Ο Παναγιώτης πήγαινε πρώτη, εκείνη νηπιαγωγείο. «Τι του ζήτησες;» τη ρώτησε ο Παναγιώτης «Έναν κατσουλίνο με ολόκληρο το κουκλοθέατρο και άλλες κούκλες.»...

του Κώστα Βελούτσου * ΑΘΗΝΑ 1985. -Από παιδί ζητούσα επίμονα ν’ ακούω τα λόγια της μητέρας μου, μα πολύ περισσότερο μ’ άρεσε να την ακούω να μου εξιστορεί κάποιες από τις στιγμές της ζωής της. Ομολογώ ότι έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να διηγείται για το παρελθόν της, ένα πλούσιο παρελθόν γεμάτο από...

του Κώστα Βελούτσου * Κάθε Αύγουστο αναπολώ… Ακόμα και τώρα, τώρα που νοιώθω ότι είμαι κοντά στο τέλος της ζωής μου. Αστείο δεν είναι; αναρωτιέμαι. Ακόμα και τώρα θυμάμαι εκείνον τον Αύγουστο στη Λέσβο κι ας πέρασαν τόσα χρόνια. Κάθε Αύγουστο γυρνώ στο παρελθόν και θυμάμαι. Ζω με τις αναμνήσεις...

Άνοιξε τα μάτια σου… Μη κοιμάσαι άλλο μαμά. Φτάνουν γι’ απόψε τα όνειρα. Έλα σήκω από το κρεβάτι. Είναι η γιορτή σου, είναι η γιορτή μας. Σου έφεραν λουλούδια τα …εγγόνια σου για τη σημερινή μέρα. Λευκά και κόκκινα τριαντάφυλλα που σ’ αρέσουν. Ξύπνα, να τα δεις… Δυο κόρες είχε η Άννα, και οι δυο...

της Μαίρης Μαργαρίτη * Κάθε χρόνο, Μεγάλο Σάββατο, παρά το πλήθος των προετοιμασιών για το βράδυ της Ανάστασης και την Κυριακή του Πάσχα, βρίσκαμε πάντα χρόνο η μητέρα μου και εγώ να επισκεφτούμε το πέτρινο σπιτάκι του Αθανάση του ερημίτη. Το μικρό αυτό σπίτι ήταν χτισμένο εντυπωσιακά λιτό, με...

Του Γιαννακού Βόμβα ΄Ηταν ακόμη μαθητής του Γυμνασίου.Προς χαρτζηλικισμόν για το τσιγάρο,που τό΄χεν αρχίξει παιδιόθεν,έκαμεν την τέχνην του βιβλιοδέτη.Δεξιοτέχνης και επινοητικός.Ταίρι δεν είχε στα τέτοια.Ναι, ήταν παραμονές εορτών,κάποια χρονιά απ΄τις δύστηνες.Τα σχολεία κλειστά.Ο "μπάρμπα-Πέτρος"...

του Κώστα Βελούτσου * Μάτια που γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι, μάτια που πεισματικά αρνούνται να κλείσουν και η ματιά μου σκόρπια αλητεύει μέσα στον χώρο του σπιτιού. Τα χέρια δεμένα πίσω στο κεφάλι το κρατούν σταθερά, μα αδυνατούν να συγκρατήσουν τις θύμησες που ξεπροβάλουν από το μυαλό μου και...

(Το παρακάτω διήγημα είναι φανταστικό με πολλά πραγματικά στοιχεία και κάποιες καταστάσεις που δυστυχώς για όλους μας έχουν συμβεί. Είναι αφιερωμένο στις μνήμες όλων των συναδέλφων μου πυροσβεστών που έχασαν τις ζωές τους στις μάχες με τις φλόγες, αλλά και σ’ αυτούς που κουβαλούν μέχρι σήμερα τα...

Αφιερωμένο σε όλες τις Βασιλείες του κόσμου τούτου... Γράφει η Ντόρα Πολίτη Αυτή ήταν το μίασμα! Ούτε ο σαράφης, που έπαιρνε τις χρυσές βέρες των μεροκαματιάρηδων για δυο ενέσεις πενικιλίνης. Ούτε η μεγαλοκυρία του αρχοντόσπιτου κοντά στην εκκλησία, που ξυλοφόρτωνε αλύπητα τη παρακόρη τη Περσεφόνη...

Γράφει ο Κώστας Βελούτσος * «Χαράζει κι η πόλη αρνείται πεισματικά να ξυπνήσει, αρνείται να δει το πρώτο φως του ήλιου, θαρρείς πως συνωμοτεί ιδανικά μ’ αυτήν την απεραντοσύνη της μοναξιάς μου. Μόνος σε μια άδεια πόλη πατώ πάνω στις άκρες της κι είναι σα να ακροβατώ ισορροπώντας ανάμεσα στη ζωή και...