Ένας 15Αύγουστος στην Αγιάσο
του Κώστα Βελούτσου * Το κλάμα του Μάριου, γοερό έφτανε ν’ ακουστεί ως τα βάθη της νεαρής κι άγουρης ψυχής του κι ακόμα πιο χαμηλά. Τα δάκρυά του καυτά σαν ποτάμια έτρεχαν πάνω στ’ άτριχα μάγουλα κι τ’ αναφιλητά του σπάραζαν κάθε καρδιά εκείνο το ξημέρωμα, όταν ζωντάνεψαν μπροστά του οι μνήμες του...