Ο Ιάσονας της Λέσβου και των Ανθρώπων
Βρεθήκαμε στα δικαστήρια της Μυτιλήνης για την δίκη στο Εφετείο των Αφγανών Ζαχίρι Αμίρ, Ραζούλι Ακίφ και του Σομαλού Μοχαμάντ Χανάντ Αμντί. Κατηγορούνται ως διακινητές προσφύγων, καθώς όταν οι Τούρκοι δουλέμποροι εγκατέλειψαν τις βάρκες τους, αναγκάστηκαν να πιάσουν το τιμόνι της λέμβου που τους μετέφερε, ώστε να οδηγηθούν στις ελληνικές ακτές. Καταδικάστηκαν συνολικά σε 242 χρόνια φυλακής.
Στο δικαστήριο της Μυτιλήνης βρέθηκε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ Στέλιος Κούλογλου, ο οποίος ανέδειξε το θέμα τόσο στην Ελλάδα, όσο και πανευρωπαϊκά, και ήταν ο διοργανωτής της συναυλίας συμπαράστασης “50 τραγούδια για 100 χρόνια φυλακή“, που έγινε χτες στο Πανελλήνιο με μεγάλη συμμετοχή και πολλά μηνύματα.
Έξω από το δικαστήριο συναντήσαμε και τον Ιάσονα Αποστολόπουλο τον Έλληνα διασώστη, που με τη δράση και την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τιμά την πατρίδα μας και είναι φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση.
Μιλήσαμε με τον Ιάσονα Αποστολόπουλο και σταχυολογούμε κάποια σημεία της κουβέντας μας:
Για τη δίκη
Δυστυχώς υπάρχουν καταδίκες άδικες, εκτός λογικής. Τους κατηγορούν ως διακινητές, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Τα ίδια γίνονται και στην Ιταλία.
Η σχέση του με τη Λέσβο
Βρέθηκα στη Λέσβο στη μεγάλες προσφυγικές ροές του 2015/16. Ήμουν στη Σκάλα Συκαμιάς. Από τότε έχω φίλους στη περιοχή. Τον Στρατή Νικολάου, τον Θέμη Τσάκο, την Ελένη Μαρμαρινού και πολλούς άλλους.
Για τους επτά νεκρούς που τα πτώματα τους ξεβράστηκαν στην περιοχή της ΔΕΗ
Είναι παράξενο που επτά άνθρωποι βρέθηκαν πνιγμένοι στις ακτές της Μυτιλήνης. Χωρίς να βρεθεί βάρκα, χωρίς να βρεθεί τίποτα σχετικό. Δεν βρέθηκαν επάνω τους κάποια χαρτιά ή στοιχεία ταυτότητας, ούτε χρήματα. Είναι πολύ παράξενο που δεν είχαν κάποια χαρτιά, όπως συμβαίνει συνήθως. Υποθέτουμε διάφορα, αλλά δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να έγινε.
Για τις επαναπροωθήσεις (push backs)
Φυσικά αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο. Ήδη υπάρχουν ένας σωρός καταγγελίες σε βάρος της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του συμβουλίου της Ευρώπης. Μάλιστα από τον περασμένο Δεκέμβριο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητά διευκρινίσεις από την Ελληνική κυβέρνηση για 32 υποθέσεις καταγγελιών που κρίθηκαν κατ’αρχήν βάσιμες. Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά βάση υπόγεια ενθαρρύνει την Ελληνική κυβέρνηση. Όμως υπάρχουν πλέον δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων του εξωτερικού, όπως τελευταία του Guardian, που καταγγέλλουν τις μεθόδους των επαναπροωθήσεων από το λιμενικό και δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Για τη βράβευση του από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Μου τηλεφώνησαν από την γραμματεία της Προεδρίας της Δημοκρατίας για την πρόθεση της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου να με βραβεύσει για την δράση μου. Αιφνιδιάστηκα. Το αποδέχτηκα. Την επόμενη μέρα η Προεδρεία της Δημοκρατίας έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα αυτών που θα τιμούσε. Ανάμεσα τους και το όνομα μου. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ξεσηκώθηκαν δεξιοί βουλευτές πρωτοστατούντος του Μπογδάνου και η βράβευση μου ματαιώθηκε.
Για την δράση του στην Ιταλία
Με το σκάφος Mare Jonio ξεκινούμε από τις Ιταλικές ακτές, κυρίως από τη Σικελία, πλέουμε περίπου 36 ώρες και κατευθυνόμαστε προς τη Λιβύη. Στα διεθνή ύδατα είτε μας ειδοποιούν, είτε εμείς εντοπίζουμε τις βάρκες με τους πρόσφυγες-μετανάστες τους οποίους ανεβάζουμε στο σκάφος μας. Κατευθυνόμαστε προς την Ιταλία η οποία κατ’αρχάς αρνείται να τους αποβιβάσει, λέγοντας να επιστρέψουν πίσω στη Λιβύη. Ο Σαλβίνι έστελνε εναντίον μας πολεμικά πλοία. Όμως η Λιβύη είναι μια επικίνδυνη χώρα, όπου οι πρόσφυγες πωλούνται δούλοι και οι γυναίκες συστηματικά βιάζονται. Είναι αδύνατο να γυρίσουν πίσω. Μετά από δύο τρεις μέρες αναμονής έξω από τα Ιταλικά λιμάνια, η Ιταλία δέχεται τους πρόσφυγες-μετανάστες και τους προωθεί στα ειδικά camps, που είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα αντίστοιχα Ελληνικά.
Πότε ένοιωσε ντροπή
Σε μια διάσωση κυρίως Σύριων και Αιγυπτίων προσφύγων-μεταναστών όταν ρωτούσαν για την εθνικότητα μας και είπα Έλληνας, μου έδειξαν σημάδια από βασανιστήρια στο σώμα τους που τους είχαν κάνει συνοριοφύλακες στον Έβρο, όταν προσπάθησαν να περάσουν στην Ελλάδα. Αυτό με γέμισε ντροπή.
Πηγη:
