Εκδήλωση με τη Μαρία Κομνηνάκα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για ασφαλή Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και υποδομές.»
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Μάρτη, η εκδήλωση της Τομεακής Επιτροπής Λήμνου, με τη βουλευτή του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα, και θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για ασφαλή Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και υποδομές.»
Την εκδήλωση άνοιξε ο Νίκος Κεραμίδης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λήμνου του ΚΚΕ, ο οποίος με αφορμή το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έγινε στα Τέμπη, αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί με την ανεπαρκή και ανασφαλή ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού με την υπόλοιπη Ηπειρωτική Ελλάδα.
Αμέσως μετά έδωσε το λόγο στο Σπύρο Πλάντζο, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λήμνου του ΚΚΕ, ιδιωτικό υπάλληλο, υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ, για ένα σύντομο χαιρετισμό ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε:
«…Το κόμμα μας πάντα έμπαινε μπροστά αναδεικνύοντας τα ζητήματα της προστασίας του λαού, της υγείας, της ασφάλειας σε μέσα και υποδομές, μέσα από τις παρεμβάσεις στη Βουλή, με επερωτήσεις, προτάσεις νόμων, μέσα από τα στελέχη του στο μαζικό κίνημα. Στην πράξη βλέπουμε όμως πως κριτήριο για το σύστημα και όλες τις κυβερνήσεις του, αποτελεί η λογική κόστους οφέλους και όχι η ικανοποίηση των αναγκών του λαού.
Επομένως θέτουμε τα εξής ερωτήματα: Εδώ για τα ακριτικά νησιά και για το νησί μας, τη Λήμνο, δεν είναι ανάγκη η δημιουργία ΜΕΘ και ΜΑΦ; Η στελέχωση του νοσοκομείου; Τα ασφαλή και αξιόλογα πλοία; Η στελέχωση του πολυϊατρείου στο Μούδρο και η μετατροπή του σε κέντρο υγείας; Η δημιουργία σταθμών ΕΚΑΒ που θα καλύπτουν όλη την επικράτεια του νησιού; Η αντισεισμική θωράκιση όλων των σχολείων; Και είναι μακρύς ο κατάλογος…
Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις δείχνουν πως τίποτα δεν μένει στατικό όλα μπορούν να αλλάξουν, επιβεβαιώνει πως μόνο ο λαός εντέλει μπορεί να σώσει τον λαό, με ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα, που με τους κομμουνιστές πρωτοπόρους θα είναι σε θέση μάχης και διεκδίκησης, με ένα δυνατό ΚΚΕ που θα συνεχίσει να δίνει όλες του τις δυνάμεις από κάθε μετερίζι, που θα στέκεται απέναντι σε οποία κυβέρνηση προκύψει, που θα είναι από χέρι αντιλαϊκή!»
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η βουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφια βουλευτής Λέσβου Μαρία Κομνηνάκα οποία ξεκίνησε την ομιλία της με το έγκλημα στα Τέμπη:
«Η τραγωδία στα Τέμπη, συγκλόνισε το πανελλήνιο, γέμισε με θλίψη και οργή το λαό μας και τη νεολαία. Το αίσθημα του σοκ, σχετίζεται και με τη σκέψη ότι θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε από εμάς εκεί. Σχετίζεται όμως και με την οργή, την αγανάκτηση, για το αποτρόπαιο έγκλημα, που όλο και περισσότεροι ονομάζουν προδιαγεγραμμένο.
Έπεσε στο κενό η αρχική προσπάθεια, να κρυφτούν οι κρατικές και κυβερνητικές ευθύνες, πίσω από την ατομική ευθύνη και το ανθρώπινο λάθος.
Έπεσε στο κενό η προσπάθεια να μείνει ο λαός στη θλίψη του, και να σκύψει το κεφάλι μπροστά στο μοιραίο.
Έπεσε στο κενό η προσπάθεια να γίνονται μπαλάκι οι ευθύνες, να στηθεί ένας άθλιος σκυλοκαβγάς ανάμεσα στα αστικά κόμματα, που το καθένα είχε τη δική του συμβολή στο έγκλημα, με κοινό όμως παρονομαστή τη στρατηγική σύγκλιση για τα συμφέροντα των ομίλων και το χαρακτήρα του κράτους, που έχει συνέχεια.»…
Στη συνέχεια τόνισε πως δεν πρέπει να μείνουμε στην επιφάνεια και στη συνθηματολογία αλλά να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα:
«…Να μη μείνουμε στην επιφάνεια και τη συνθηματολογία, αλλά να κρατήσουμε ορισμένα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν από τις τελευταίες εξελίξεις:
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Η μαζική απάντηση του λαού μας μέσα από την πληθώρα κινητοποιήσεων, ειδικά την απεργιακή, μας γέμισε αισιοδοξία και αποτέλεσε την καλύτερη απάντηση, στο τίποτα δε γίνεται, στην άποψη ότι όλα είναι στατικά ή μία από τα ίδια. Αυτή η νεολαία, αυτός ο κόσμος που βγήκε στο δρόμο, όσο και αν βαφτίζεται αδιάφορος, σκόπιμα φυσικά από τις δυνάμεις του ίδιου του συστήματος, έδειξε σε μια στιγμή, σε ένα στιγμιότυπο, ότι έχει δύναμη πολύ μεγαλύτερη από αυτή που διακρίνουμε καθημερινά.
Υπάρχουν στιγμές, που η σκέψη παίρνει άλλες στροφές, και το αίσθημα του «καθήκοντος» αποκτά πιο μαχητικό περιεχόμενο, εν προκειμένω για να γίνουμε η φωνή των νεκρών. Συνεπώς καθόλου χαμένος δεν είναι ο κόπος και ο αγώνας, για τη ζωή και τα δικαιώματά μας, ακόμη και τις στιγμές που δεν υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση.
Σκεφτείτε τι σημασία είχε η ανακοίνωση της παράταξης του ΚΚΕ στους σιδηροδρομικούς, και όταν γράφτηκε αλλά και όταν τραγικά επιβεβαιώθηκε. Σκεφτείτε τι άλλοθι θα έπαιρνε κράτος και κυβέρνηση, αν επικρατούσε η λογική «τα ήξεραν και δε μιλούσαν». Συνεπώς η δράση μας με βάση το τι αντιμετωπίζουμε είναι κρίσιμη και δεν πρέπει να ετεροκαθορίζεται από το φόβο, από την πίεση της εργοδοσίας για να μη βγουν τα άπλυτα στη φόρα, από το αν σε μια στιγμή δεν υπάρχουν διαθέσεις για κινητοποίηση. Το Κόμμα μας είναι προετοιμασμένο για αυτές τις στιγμές αλλά και γι αυτές που μέλλονται να ‘ρθουν, που θα κρίνουν την ανατροπή του συστήματος, και για αυτές προετοιμαζόμαστε μόνιμα…
- Φταίνε όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούνε τώρα, χωρίς να είναι ίδιοι, γιατί υπηρέτησαν την ίδια στρατηγική σε κατάλληλο χρόνο με κατάλληλο τρόπο.
Ο υπαίτιος είναι συνολικά η πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η πολιτική αντιμετωπίζει τις σιδηροδρομικές μεταφορές ως πεδίο κερδοφορίας και αυτό σημαίνει αυτόματα ότι η ασφάλεια των επιβατών μετατρέπεται σε κόστος και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται…
… Αυτή η πολιτική ξεκίνησε στην Ελλάδα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90, μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, και επιταχύνθηκε την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων. Από τότε οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προχώρησαν στην κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου, στον τεμαχισμό του ΟΣΕ σε διάφορες εταιρείες, διαχωρίζοντας το μεταφορικό έργο από τα δίκτυα, δηλαδή τα βαγόνια από τις ράγες, και προετοιμάζοντας την ιδιωτικοποίηση. Ενώ, στη συνέχεια ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που προχώρησε στην πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική εταιρεία….
… Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο. Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε προειδοποιηθεί επανειλημμένα από συνδικαλιστικές οργανώσεις κι από το ίδιο το ΚΚΕ στη Βουλή, και γι' αυτό έχει τεράστιες ευθύνες για το έγκλημα. Όπως δεν μπορούν να παριστάνουν ότι δεν γνώριζαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΜέΡΑ25, που είτε εφάρμοσαν είτε προπαγάνδιζαν την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ ως λύση και έστρεφαν την προσοχή στους όρους που αυτή θα πραγματοποιηθεί…
Τι συνέχεια μπορούμε να δώσουμε τώρα; Να ενταθεί η πάλη για υγεία και ασφάλεια σε μέσα και υποδομές στα νησιά μας. Τώρα είναι η ώρα να ενταθεί η διεκδίκηση για στελέχωση των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων στο νομό. Να γίνουν προσλήψεις όλου του απαραίτητου προσωπικού. Να γίνεται συντήρηση και άμεση επιδιόρθωση βλαβών στα πλοία, να στελεχωθούν με ιατρικό προσωπικό, με ευθύνη του εφοπλιστή. Να έχουν επαρκές πλήρωμα. Να μειωθούν τα κόμιστρα τόσο στις ακτοπλοϊκές όσο και στις αεροπορικές γραμμές. Να φτιαχτούν σταθμοί του ΕΚΑΒ για τις απομακρυσμένες περιοχές ειδικά της δυτικής Λέσβου και ανατολικής Λήμνου. Το πολυιατρείο Μούδρου να γίνει πλήρως στελεχωμένο κέντρο υγείας…. Να λυθεί το στεγαστικό ζήτημα των σχολείων και των φοιτητών. Να φτιαχτούν σύγχρονοι αγροτικοί δρόμοι. Να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις στην πυροσβεστική. Να προχωρήσει ο αντισεισμικός έλεγχος, ειδικά σε μεγάλα κτήρια και χώρους εργασίας, σε σχολεία, πανεπιστήμιο, νοσοκομείο…. Ο συντονισμός φορέων, σωματείων αλλά και η αυτοτελής δράση τους μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί, ακριβώς επειδή δε θα περιμένουμε το επόμενο δυστύχημα. Το δυνάμωμα αυτού του αγώνα μπορεί να εγγυηθεί κατακτήσεις και να γίνει πιο απειλητικό στο βαθμό που ενισχύεται το ΚΚΕ, η ψυχή και η δύναμη του κινήματος, η προοπτική του, και όχι μόνο στις εκλογές…
Μπαίνουμε σήμερα μπροστά για να μετατραπούν σε οργανωμένο μαχητικό λαϊκό αγώνα η οργή και η αγανάκτηση που ξεχειλίζουν. Σ' έναν πανελλαδικό λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» της ΕΕ, ενάντια στην άρχουσα τάξη και τα κόμματά της, που δολοφονούν εν ψυχρώ για το καπιταλιστικό κέρδος. Ενάντια στην πολιτική που προωθεί το κράτος του κεφαλαίου, η οποία δεν απειλεί μόνο την τσέπη μας και τα δικαιώματά μας αλλά και την ίδια τη ζωή μας. Μπαίνουμε μπροστά για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
