Συνέντευξη στη Βαγγελιώ Χρηστίδου / εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Τελευταίες φορές τον είχαμε απολαύσει στη Λέσβο, το καλοκαίρι του 2010, οπότε και είχε παρουσιάσει τη δουλειά του με τα «Υπόγεια Ρεύματα» αλλά και σε μια «χειμερινή» συναυλία μαζί με το Χρήστο Θηβαίο, σε διοργάνωση του Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης. Ο Θάνος Μικρούτσικος έρχεται αύριο και πάλι στη Μυτιλήνη, για μια συναυλία με τίτλο «Πάντα Γελαστοί και Γελασμένοι» και συνοδοιπόρο του τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Και από τη Σπάρτη όπου βρισκόταν χτες, μας μίλησε για τη σχέση του με το νησί, για το πρόγραμμα της συναυλίας, για τις σημαντικότερες συνεργασίες και τους σταθμούς της μουσικής του πορείας, αλλά και για την καλλιτεχνική δημιουργία εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Καλημέρα σας κύριε Μικρούτσικε. Μας έρχεστε αύριο και δεν είναι η πρώτη φορά. Πότε ήταν η τελευταία επίσκεψή σας στο νησί;
«Έχω έρθει πάρα πολλές φορές στο νησί, έρχομαι από τη δεκαετία του ’70 και για διακοπές και για συναυλίες, έχω κάνει αρκετές και χειμώνα και καλοκαίρι. Η τελευταία ήταν το 2010 που έπαιξα με τα “Υπόγεια Ρεύματα” στο Κάστρο της Μυτιλήνης, ήταν μια υπέροχη συναυλία. Διακοπές κάνω από το ’78 σε πολλά μέρη του νησιού. Η Λέσβος είναι ένα υπέροχο μέρος, μου αρέσει πολύ τόσο η ίδια η Μυτιλήνη, όσο και ο Μόλυβος, αλλά και πολλά χωριά του νησιού».
Μιλήστε μας λίγο για το πρόγραμμα της συναυλίας.
«Είναι ένα πρόγραμμα που έχει τίτλο “Πάντα Γελαστοί και Γελασμένοι”. Ξεκίνησε στις 18 Ιουνίου στο Ηρώδειο με μια πολύ μεγάλη συναυλία και κάνω παραλλαγές του προγράμματος σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, οφείλω να πω με πολύ μεγάλη επιτυχία και καλή επικοινωνία με τον κόσμο, που αποδέχεται αυτό που κάνω. Για μένα δεν έχει τόση σημασία το να είναι πολύς ο κόσμος, όσο το να επικοινωνώ με τον κόσμο που έρχεται. Το πρόγραμμα αποτελείται από τραγούδια μου διαφορετικών περιόδων, τραγούδια που αισθάνομαι εγώ ότι έχω την ανάγκη να τα παίξω, αλλά και που αποδείχθηκε και φέτος πως ο κόσμος έχει ανάγκη να τα ακούσει. Ακόμη και τραγούδια με έντονο πολιτικό περιεχόμενο, από την παλιότερη εποχή μέχρι τη σημερινή. Πάντα ωστόσο περιλαμβάνω και τραγούδια άλλων συνθετών, που αγαπώ κι εκτιμώ. Έτσι υπάρχει και συλλογή τραγουδιών των Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Λοΐζου, Κραουνάκη, τα οποία, νομίζω, συνιστούν ένα πρόγραμμα που μέχρι στιγμής ο κόσμος το αποδέχεται με ενθουσιασμό. Όλο το καλοκαίρι τρέχουμε και τώρα σας μιλάω από τη Σπάρτη όπου παίξαμε την Κυριακή, σήμερα (σ.σ. Δευτέρα) θα παίξουμε Καλαμάτα και συνεχίζουμε».
Η συνεργασία με τη Ρίτα Αντωνοπούλου πότε ξεκίνησε; Τι είναι αυτό που σας δένει;
«Με τη Ρίτα βρέθηκα κατ’ αρχήν, το 2006. Ήρθε να κάνει μια οντισιόν σπίτι μου και παρόλο το τρακ της και την απειρία της, διαπίστωσα ότι έχει χαρακτηριστικά τα οποία συνιστούσαν την προοπτική μιας μεγάλης φωνής. Και επιβεβαιώθηκα κάνοντας μαζί της δύο μεγάλους δίσκους, κάνοντας πάνω από 300 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας δύο Ηρώδεια το 2007 και φέτος, Μέγαρο Μουσικής και ετοιμαζόμαστε το 2014 - 2015, να κάνουμε μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη. Κατά την κρίση μου, αλλά και βλέποντας το πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος, η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι η σημαντικότερη γυναίκα ερμηνεύτρια που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, για δύο λόγους. Έχω δουλέψει με τις μεγαλύτερες φωνές που υπάρχουν στην Ελλάδα, γυναίκες και άντρες. Αισθάνομαι ένα σεβασμό για όλους αυτούς και μία αγάπη και ευγνωμοσύνη, γιατί συνέβαλαν καθοριστικά στην εμβέλεια της μουσικής μου. Αυτή τη στιγμή όμως, η Ρίτα έχει τη δυνατότητα με τη φωνή και τη σκηνική παρουσία που διαθέτει, να τραγουδήσει όλο σχεδόν το φάσμα της δουλειάς μου, από τη μία άκρη μέχρι την άλλη. Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά την παράσταση του Ηρωδείου στις 18 Ιουνίου, όλα τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι αυτή τη στιγμή είναι η σημαντικότερη Ελληνίδα τραγουδίστρια, με τις ερμηνείες που έκανε. Ελπίζω ότι το ίδιο θα αντιληφθούν και οι ακροατές την Τετάρτη το βράδυ, στο Κάστρο της Μυτιλήνης».
Σημαντικότεροι σταθμοί και συνεργασίες
Ποιους θεωρείτε σταθμούς στη μακρόχρονη μουσική σας πορεία;
«Ό,τι έχω βγάλει, όλα τα αγαπώ επειδή είναι παιδιά μου, αλλά ο κόσμος έχει αποφασίσει πως η καλύτερη δουλειά μου είναι αυτή πάνω στον Καββαδία. Τρεις γενιές λειτουργούν σαν να υπάρχει μια Καββαδιομάνια. Ενώ η πρώτη έκδοση έγινε το 1979, αυτή τη στιγμή οι 16άρηδες με πάθος αντιμετωπίζουνε αυτή τη δουλειά μου πάνω στον Καββαδία. Και είναι μια δουλειά που μέσα σε 35 περίπου χρόνια, έχει πουλήσει 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Κάθε σπίτι ελληνικό, έχει μέσα τον Καββαδία του. Από τη στιγμή που έχει τοποθετηθεί ο κόσμος διαχρονικά, ο χρόνος έχει λειτουργήσει, άρα ο κόσμος αποφάσισε ότι η αιχμή του δόρατος της τραγουδοποιίας μου, είναι ο “Σταυρός του Νότου”. Το Δεκέμβριο του 2011 έκανα μια παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο “Ταξιδεύοντας με το Σταυρό του Νότου”, την οποία παρακολούθησαν 14.500 “παιδιά”, ηλικίας από 7 χρονών και πάνω. Ήταν 10 παραστάσεις, με πολύ μεγάλη επιτυχία».
Ποιες είναι οι σημαντικότερες συνεργασίες που έχετε κάνει;
«Το κριτήριό μου ήταν πάντοτε, με όποιον συνεργάζομαι, να βγάζω τον καλύτερο εαυτό μου. Και με τη Μίλβα και με το Δημήτρη Μητροπάνο, η συνεργασία ήταν καταπληκτική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αείμνηστη Μαρία Δημητριάδη, που ξεκινήσαμε μαζί στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Και τώρα με τη Ρίτα, ζω εξαιρετικές στιγμές».
Το κοινό σας αποτελείται από διαφορετικές ηλικίες, με αρκετή νεολαία μέσα σε αυτό. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτό;
«Ότι είμαι απρόβλεπτος, ότι κυνηγώ πάντοτε το νέο. Ο ήχος μου, πάντοτε παρακολουθεί την εποχή. Οι συνεργασίες μου, δεν μένουν μόνο στη γενιά μου, έχω συνεργαστεί τα τελευταία 10 χρόνια και με την επόμενη και παρεπόμενη γενιά. Στις συναυλίες του χειμώνα και του καλοκαιριού, το μισό ακροατήριο ήταν άνθρωποι 20 - 25 χρονών, όλες οι ηλικίες και αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα. Και κάτι άλλο: δεν κάθομαι στα έτοιμα. Πολλοί συνάδελφοί μου ξέρουν πού είχαν επιτυχία κι επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα. Εγώ, αυτό δεν το κάνω ποτέ. Ανανεώνομαι συνεχώς. Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 2000, Χρήστος Θηβαίος το 2002, Μίλτος Πασχαλίδης το 2009, “Υπόγεια Ρεύματα” το 2010, επιστροφή με το Μανώλη Μητσιά το 2006, κ.λπ.. Τα πρόσωπα αλλάζουν κι αλλάζω κι εγώ μαζί με αυτά. Δεν κάθομαι στα κεκτημένα. Είμαι κυνηγός του απρόβλεπτου».
Κρίση και καλλιτεχνική δημιουργία
Θεωρείτε ότι μέσα στην κρίση, η καλλιτεχνική δημιουργία έχει αναπτερωθεί κατά κάποιο τρόπο;
«Η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο, τον κόσμο τον αλλάζουν οι άνθρωποι. Η σοβαρή τέχνη όμως μέσα στην κρίση, μπορεί να εμψυχώσει κι αυτό δεν είναι λίγο. Ο καλλιτέχνης αποθηκεύει τη βία που υφίσταται ο κόσμος, πότε θα μετουσιωθεί σε έργο, δεν ξέρω, αυτά δεν είναι πράγματα αυτοματοποιημένα…».
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας, θα θέλατε να στείλετε λίγο πριν τη συναυλία;
«Μέσα σ’ αυτήν την καταστροφική περίοδο που ζούμε, την εποχή της βαρβαρότητας, θέλω να πω σε όλους να είναι υγιείς και να αντισταθούμε σε αυτή τη βαρβαρότητα, ο καθένας με τον τρόπο του, γιατί δεν μας βγάζει πουθενά ο δρόμος που μας οδηγούν. Και να διώξουν το φόβο από πάνω τους. Ο φοβισμένος πολίτης ούτε αντιστέκεται, ούτε αντιδρά, ούτε ζητά απαντήσεις. Καλό είναι να αντιστεκόμαστε, να ζητάμε απαντήσεις και αν δεν μας ικανοποιούν, να τους “φυσήξουμε”, αλλά όλοι μαζί. Και πάντα υγεία φυσικά…».
