Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης έγινε αγρότης στη Μάνη - Συνέντευξη

Πάρκαρε το ηλεκτρικό του ποδήλατο έξω από το θέατρο Αλίκη. Φορούσε ζεστά ρούχα, παλτό και μάλλινο κασκόλ για να προφυλαχτεί από το κρύο. Τις τελευταίες μέρες τον γυροφέρνει ένα κρυολόγημα. Κατεβήκαμε στο καμαρίνι που μοιράζεται με τη Βίκυ Σταυροπούλου. «Η χαρά του καπνιστή είναι εδώ μέσα» δικαιολογείται για την έντονη μυρωδιά τσιγάρου που υπάρχει στο χώρο. Λίγη ώρα μετά ακούγονται βήματα. Είναι η Βίκυ Σταυροπούλου με την Μπέμπα, ένα μεγαλόσωμο μαύρο σκυλί. Και, ως συνήθως, είναι σε κέφια. Τραγουδάει, σφυρίζει, χαιρετάει τους πάντες, ανάβει τσιγάρο και αρχίζει να βάφεται για την παράσταση. Ρωτάω πώς γνωρίστηκαν, αν και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι αυτό συνέβη στο θέατρο. Ο Χρήστος με διαψεύδει. «Γνωριζόμαστε από το 1992, πριν καν η Βίκυ ξεκινήσει το θέατρο. Μια Κυριακή του Πάσχα, σε ένα κλαμπ στο Μπουρνάζι που είχε ο πρώην άντρας της, ο Νώντας». Η Βίκυ τού κάνει από μακριά νοήματα. «Κρύψε χρόνια, χριστιανέ μου. Όλα σήμερα θα τα πεις;». Ακολουθεί ένα μέρος της συνέντευξής μας στο περιοδικό People όπου μιλά για το νέο του χόμπι, την καλλιέργεια της γης.

Έρχεσαι στο θέατρο με το ποδήλατο;
Καμιά φορά. Θα το χρησιμοποιούσα συχνότερα αν δεν ήμουν εκτεθειμένος στη βροχή. Όταν έχεις παράσταση, δεν μπορείς να κρυώσεις ή να αφήσεις τη φωνή σου να χαλάσει. Πρέπει αναγκαστικά να προφυλάσσεσαι κι έτσι μπαίνεις στο τριπ να χρησιμοποιείς το αυτοκίνητο. Πάντως, δεν είναι μακριά με το ποδήλατο. Από το Περιστέρι στο Κέντρο μού παίρνει ένα μισάωρο. Και το απολαμβάνω πραγματικά!

Άλλα πράγματα που απολαμβάνεις;

Τα ταξίδια και η ασχολία με τη γη. Να καλλιεργώ και να φυτεύω. Έχουμε με τη Βίκυ ένα κτήμα στη Μάνη, μια μικρή αγροτουριστική μονάδα, και έχω φυτέψει εκεί τα πάντα. Από κλασικά εσπεριδοειδή μέχρι λωτούς, φράουλες, βατόμουρα, κυδώνια, μούρα, γκότζι μπέρι, ίνκα μπέρι κ.λπ.
(Μας διακόπτει η Βίκυ: «Χρήστο, πες ότι το αγρόκτημα λέγεται Euphoria, γιατί δεν το ξέρει ο κόσμος»).

Ακούγεται δύσκολο αυτό που κάνεις.

Γεννήθηκα σε ένα υπέροχο μέρος στη Μυτιλήνη, το Πλωμάρι, σε ένα σπίτι με κήπο. Από μικρός, δηλαδή, είχα καλή σχέση με το χώμα και τη φύση. Έτσι κι αλλιώς, η μοναδική μας πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Και στο Φάληρο, όμως, όπου έμενα μεγαλύτερος, είχα φροντίσει να έχω ένα μικρό κηπάκι και να ασχολούμαι μαζί του.
Άρα, αν δεν σου πάνε καλά τα πράγματα στο θέατρο λέμε τώρα–, έχεις βρει ήδη εναλλακτική. Επάγγελμα αγρότης.

lesvosnews.net

Δύσκολο να είσαι αγρότης. Ακόμη πιο δύσκολο από ηθοποιός. Είσαι εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης, με αβέβαιες οικονομικές συνθήκες. Βέβαια, αυτό το συναντάς και στο θέατρο. Η καλλιέργεια της γης είναι το χόμπι μου. Όποτε έχω καιρό, κατεβαίνω στη Μάνη και γεμίζω ενέργεια. Την περασμένη Δευτέρα έκοψα κάτι υπέροχα πορτοκάλια, όνειρο! Είναι μεγάλη χαρά να βγαίνεις στον κήπο και να παίρνεις μόνος σου τα λαχανικά σου, να τα μαγειρεύεις και να τρως κάτι που ξέρεις ότι είναι μεγαλωμένο μόνο με νερό και ήλιο. Η ποιότητα της διατροφής είναι μεγάλο ζήτημα στις μέρες μας.

Στο αγρόκτημα κάνεις τα πάντα, από το να φυτέψεις μέχρι να αλλάξεις την καμένη λάμπα;
Σ’ αυτά δεν πιάνουν καθόλου τα χέρια μου, που έλεγε και η γιαγιά μου. Είμαι τελείως άχρηστος. Αλλά με τη γη τα καταφέρνω πολύ καλύτερα.

Αν σε ρωτούσα πότε υπήρξες για τελευταία φορά ευτυχισμένος, θα μου έλεγες την προηγούμενη Δευτέρα, που κατέβηκες στη Μάνη;

Ναι, είναι ένας τόπος απομόνωσης. Η αποθέωση της ιδιωτικότητας. Είναι χτισμένο ψηλά στο βουνό, στα 300 μέτρα υψόμετρο, τρία χιλιόμετρα από τη θάλασσα, έχεις πίσω σου την κορυφή του Ταΰγετου και μπροστά σου όλο το Μεσσηνιακό Κόλπο και τη Μεσόγειο. Αυτά βλέπω κάθε μέρα που ανοίγω το παράθυρο. Σχεδόν κάθε Κυριακή, μετά την παράσταση, την «κάνω» για Μάνη. Τότε είμαι πραγματικά ευτυχισμένος.

συνέντευξη στο People /Έθνος της Κυριακής