«Είμαι ο καλύτερος απ όλους.Θαυμάστε με!» - Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου

Από την Ειρήνη Χατζηανάγνωστου 

Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251104284. Αρθρογραφεί κάθε Παρασκευή στο Lesvosnews. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr

Ναι, υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που σκέφτονται και λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο και σίγουρα όλοι θα έχετε κάποιον υπόψη σας. Έχουν μια έντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου αυτοί οι άνθρωποι, και έντονη την ανάγκη για θαυμασμό από τους άλλους.

Τα άτομα αυτά θεωρούνε τον εαυτό τους μοναδικό και ξεχωριστό και επιζητούν την παρέα αναγνωρισμένων προσώπων με κύρος. Είναι τα άτομα εκείνα που θα τα αποκαλούσαμε «νάρκισσους». Αν έχετε συναναστραφεί τέτοιους ανθρώπους, θα έχετε διαπιστώσει πως ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονται για τα συναισθήματα και τις ανάγκες σας, παρά μόνο για τις δικές τους. Είναι σαν οι άλλοι άνθρωποι να μην υπάρχουν γι’ αυτούς. Ή μάλλον υπάρχουν, αλλά μόνο για να υπηρετούν τις ανάγκες τους. Αδυνατούν να δεχτούν το «όχι» σαν απάντηση, είναι πολύ ανταγωνιστικοί και θυμώνουν όταν δεν μπορούν να έχουν αυτό που θέλουν.

Ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων εκείνων είναι ο παρορμητισμός τους και γι’ αυτό πολλές φορές καταφεύγουν σε προβληματικές συμπεριφορές όπως είναι η χρήση  ουσιών, η κατανάλωση αλκοόλ ή η υπερβολική κατανάλωση φαγητού. Πολύ συχνά ξεπερνούν τα όρια, τρέχουν πολύ με το αυτοκίνητο και είναι σαν οι κανόνες και οι νόμοι να μην υφίστανται για εκείνους. Μα φυσικά, αφού είναι ξεχωριστοί και διαφορετικοί από τους υπόλοιπους!

Που οφείλονται, όμως, όλα τα παραπάνω;

Υπάρχει ένα μεγάλο ενδεχόμενο οι γονείς των ατόμων εκείνων να μην κατάφεραν να ασκήσουν πάνω τους επαρκή έλεγχο και πειθαρχία, να τους έδιναν πάντα αυτό που ήθελαν και να ικανοποιούσαν όλες τους τις επιθυμίες. Έτσι δεν έμαθαν ποτέ να ελέγχουν την απαιτητικότητα, τις παρορμήσεις  και τις επιθυμίες τους, αφού πάντα είχαν αυτό που ήθελαν. Απ’ τη μια, λοιπόν, οι γονείς τους μπορεί να τους εκπλήρωναν κάθε επιθυμία, να ήταν υπερπροστατευτικοί με αποτέλεσμα να μην τους αφήσανε χώρο για πρωτοβουλίες, ή απ’ την άλλη να υπήρξαν αδιάφοροι και ψυχροί με αποτέλεσμα να τους στέρησαν την αγάπη και την φροντίδα που είχαν ανάγκη ως παιδιά

Αυτή η μεγαλειώδης αίσθηση του εαυτού που παρουσιάζουν προς τα έξω οι άνθρωποι εκείνοι, είναι το αντίθετο από αυτό που βιώνουν μέσα τους. Δηλαδή, μέσα τους νιώθουν μειονεκτικά ή ακόμη κάποιοι από αυτούς έχουν κάποιοι εμφανές μειονέκτημα, πχ κάποια αναπηρία. Έτσι, θέλοντας να αντισταθμίσουν αυτά τα αισθήματα μειονεκτικότητας, αντιμετωπίζουν τους άλλους ως κατώτερους. Όταν καταφέρνουν να υποτιμήσουν τους άλλους νιώθουν ανώτεροι, ενώ όταν αποτυγχάνουν σε αυτό βιώνουν έντονη θλίψη και θυμό.

Πολύ συχνά τα άτομα εκείνα δεν αναγνωρίζουν ότι κάτι συμβαίνει. Συνήθως κάποιο άτομο από το κοντινό του περιβάλλον είναι εκείνο που θα ζητήσει βοήθεια γιατί καταλαβαίνει ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Πάντα μέσα στις διαπροσωπικές σχέσεις το πρόβλημα γίνεται πιο εμφανές γιατί δύσκολα μπορεί να υποστεί και να ανεχτεί κανείς την υποτίμηση, τον παρορμητισμό, τον μεγαλειώδη εαυτό και την έλλειψη ορίων. Αν η εικόνα του/της συντρόφου σας ανταποκρίνεται σε όλα τα παραπάνω, να έχετε κατά νου ότι χρειάζεται να αλλάξετε εσείς τη συμπεριφορά σας απέναντι του/ της, αφού εκείνος/η είναι «καλά» μέσα στη διαφορετικότητα του/της. Αν, ωστόσο, διακρίνεται σημάδια κατάθλιψης, θα πρέπει να τον παροτρύνετε να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.