Ο Έρωτας και η Αγάπη κάποιες φορές βιώνονται ως απειλητικά…. Γιατί άραγε;

Οι σχέσεις με το άλλο άτομο είναι για να ξεκινούν με έρωτα…

Γιατί αν δεν ήταν απαραίτητο το συναίσθημα του έρωτα, απλά δεν θα υπήρχε…. για ποιο λόγο να υπάρχει? Ερωτικό συναίσθημα υπάρχει για να μπορούμε να ωραιοποιούμε τις ατέλειες του άλλου και να μπορούμε να τις αποδεχόμαστε. Άλλωστε η ζωή από μόνη της έχει ένα σωρό ατέλειες και μόνο αν αποδεχτούμε τη μη τέλεια φύση, τόσο τη δική μας όσο και του άλλου μπορούμε να δούμε την ομορφιά, που κρύβεται στον άλλον και στη ζωή την ίδια.  Ζούμε σε μία κοινωνία, που περιμένει να είμαστε τέλειοι σε όλα. Πώς λοιπόν να μην ψάχνουμε και το τέλειο άλλο μισό. Μέσα σε όλη αυτή την αναζήτηση, προκειμένου να βρούμε στο τέλειο άλλο μισό χάνουμε χρόνο, από την ίδια τη ζωή και από την ευχαρίστηση, που κρύβει η ερωτική σχέση αλλά και οι ερωτική συνύπαρξη με τον άλλον. Μπαίνουμε σε ένα αγώνα να ανακαλύψουμε το καλύτερο δυνατό άτομο, που έχει επιφυλάξει η μοίρα για μας, ξεχνώντας ότι δεν θα είμαστε για πάντα εδώ και ότι είμαστε πεπερασμένοι. Έτσι χάνετε πολύτιμος χρόνος  κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής,  χρονική περίοδος, που μας δίνεται η δυνατότητα να ζήσουμε μία ερωτική σχέση, που να  βασίζεται στην αμοιβαία συναισθηματική ανταλλαγή των συναισθημάτων και να καλύπτει την ψυχική ηρεμία που χρειάζεται ο άνθρωπος, μέσα από το βίωμα ότι είναι αποδεκτός, χωρίς όρους από τον άνθρωπο δίπλα του….  

Τι γίνεται όμως όταν ο γονιός του άλλου ή του ίδιου φύλου δεν λειτούργησε  αντίστοιχα με αποδοχή στην πρώιμη βρεφική η παιδική ηλικία? Σε αυτή την περίπτωση το άτομο έχει βιώσει την αγάπη μέσα από συναισθήματα απόρριψης, μοναξιάς ή μη αποδοχής. Συμπεριφορικά, αν το δούμε έχει συσχετίσει αρνητικές ανταποκρίσεις του άλλου  με την έννοια της αγάπης. Άρα η αγάπη γι’ αυτόν σημαίνει πόνος, απόρριψη, μη αποδοχή, μοναξιά.

Το παιδί ή το βρέφος πρέπει να νομιμοποιήσει αυτές τις συμπεριφορές του γονιού προκειμένου να επιβιώσει μέσα σε ένα πιθανόν στερητικό περιβάλλον. Και αυτό το στερητικό περιβάλλον θα αναζητά για να κερδίσει ή να αντλήσει πάλι τα συναισθήματα αγάπης ,που κάποτε προσπαθούσε να πάρει για να μπορεί να επιβιώσει, δηλαδή κάτι τη διάρκεια του μεγαλώματος του.

Τα συναισθήματα, που μεταφέρουν κλίμα αποδοχής, σταθερότητας και αγάπης θα βιώνονται απειλητικά αφού θα είναι κάτι νέο, που δεν έχει γνωρίσει ως τώρα. Και κάτι νέο πολλές φορές αποκωδικοποιείται από τον εγκέφαλο με τέτοιο τρόπο, που φέρνει στην επιφάνεια αισθήματα απειλής η άγχους. 

Αυτό το μοτίβα αγάπης πρέπει να αναγνωρίσει εκείνος, που θεωρεί ότι επαναλαμβάνονται σχέσεις όπου βιώνονται συναισθήματα απόρριψης ή μη αποδοχής και ταυτόχρονα ερωτικά συναισθήματα για το ίδιο άτομο. Όχι γιατί μπορούμε να αλλάξουμε και να γίνουμε κάτι άλλο αλλά γιατί μπορούμε να κατανοήσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και την άλλη πλευρά και να αποδεχτούμε το ανθρώπινο μεγάλωμα, που δημιούργησε  μοτίβα συσχέτισης με τον απέναντί μας. 

 Με μία σχέση επανόρθωσης,  μέσα από ένα βίωμα  αγάπης, όπου πράξεις και συναντήσεις αγάπης θα καταγράφονται μέρα με την ημέρα. Ερεθίσματα μη απειλητικά, θα βιώνονται στη σχέση αλλά αυτή τη φορά η σχέση θα βιώνεται με μη απειλητικό τρόπο, και σιγά σιγά θα επανορθωθεί το αρνητικό βίωμα, με τον τρόπο, που το εζησε στο μεγάλωμα του.