Βασίλης Λέκκας: Ο Έλληνας ζει το μεγαλύτερό του μεταπολιτευτικό δράμα

Συναντήσαμε το γνωστό ερμηνευτή, Βασίλη Λέκκα, λίγες μόλις μέρες πριν τη μεγάλη συναυλία που θα δώσει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης με “Τα Φώτα Απέναντι” και τη Χορωδία γυναικών Παναγιούδας. Μας μίλησε για τη μουσική, την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας, την ξενομανία μας ως Έλληνες και το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η Παιδεία και η γλώσσα στη ζωή όλων μας και κυρίως των σημερινών παιδιών και μελλοντικών πολιτών. Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά μας δήλωσε “όταν ο καθένας μας αποφασίσει να υποστηρίξει τον τόπο του και η νεολαία στρέψει το ενδιαφέρον της και στην ελληνική γλώσσα, τότε είναι εφικτό να ανατραπεί το σημερινό σκηνικό της καθολικής απώλειας της ταυτότητάς μας”.

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Στις 25/10 θα εμφανιστείτε στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, σε μια συναυλία με “Τα Φώτα Απέναντι” και τη Χορωδία γυναικών Παναγιούδας. Με ποια συναισθήματα συνδέεται ο ερχομός σας στη Λέσβο; Έχετε επισκεφθεί ξανά στο παρελθόν το ξεχωριστό αυτό νησί του Βορείου Αιγαίου;

Έχω σταθεί ιδιαίτερα τυχερός που είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Λέσβο τουλάχιστον τέσσερεις έως πέντε φορές μέχρι σήμερα, μέσα στα πλαίσια συναυλιών με το Μάνο Χατζιδάκι, το Μίκη Θεοδωράκη, το Λευτέρη Παπαδόπουλο και αρκετούς άλλους αξιόλογους συναδέλφους. Με τον επικείμενο ερχομό μου στο νησί, αισθάνομαι σαν να πρόκειται να συναντήσω μια οικογένεια, η οποία με τιμά με την πρόσκλησή της και χαίρομαι πραγματικά που θα βρεθούμε όλοι μαζί γι’ακόμη μια φορά με αφορμή τη συγκεκριμένη συναυλία. Το ρεπερτόριο θα καλύψει ένα ευρύ φάσμα της δισκογραφίας σε συνδυασμό με την επιλογή τραγουδιών που αποτελούν και προσωπικές μας επιθυμίες με σκοπό να μοιραστούμε με το κοινό της πόλης την αγάπη, το μεράκι και την κοινή μας θέση για τα πράγματα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε το στοχοποιημένο χαρακτήρα της έννοιας του πολιτισμού και της τέχνης γενικότερα. Ως εκ τούτου, κοινό και καλλιτέχνες πρέπει ιδίως στην εποχή μας να ενώνουμε τα κοινά μας στοιχεία και να στηρίζουμε συλλογικά τον πολιτισμό.

Πρωτοεμφανιστήκατε στο μουσικό χώρο, τραγουδώντας στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι “Η εποχή της Μελισσάνθης”. Τι έχει αλλάξει από τότε και τι εξακολουθεί να παραμένει αναλλοίωτο στον τρόπο που αποτυπώνατε την ψυχή σας στην τέχνη εκείνη την εποχή έως τον τρόπο που βάζετε σήμερα την προσωπική σας σφραγίδα στα μουσικά δρώμενα;

Θυμάμαι σαν σήμερα τη συμμετοχή μου σε αυτό το έργο, το 1980, όπου διαδραματίζεται μια ιστορία, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προφητική, καθώς αναφέρεται στην πατρίδα, στις περιπέτειες και τα βιώματα αυτού του τόπου στο πέρασμα των χρόνων μέσα από μια κριτική ματιά. Δυστυχώς διαπιστώνω ότι τίποτα από τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής δε φαίνεται να έχει αλλάξει μέχρι και αυτή τη στιγμή, αν αναλογιστεί κανείς την κοινωνική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα. Η νέα γενιά δεν έχει πού να στηριχτεί και η πολιτική ηγεσία, αφενός δεν θέλει επ’ουδενί να αντιδρά ο κόσμος και αφετέρου έχει οδηγήσει το λαό σε δυστυχία, αγωνίες, αυτοκτονίες, ανεργία, επαναπατρισμό και μετανάστευση και παρ’όλα αυτά συνεχίζει το ίδιο τροπάριο. Είναι πλέον γεγονός ότι ο Έλληνας ζει το μεγαλύτερό του μεταπολιτευτικό δράμα. Πέρα όμως από αυτά, αναφορικά με την προσωπική μου στάση απέναντι στα μουσικά δρώμενα, θεωρώ ότι, όταν δημιουργούμε κάτι σε σχέση με το τραγούδι, δε γίνεται να μη λάβουμε υπόψη μας ότι αυτό που καταθέτουμε, πρέπει να έχει πρωτίστως σημασία για εμάς και να το πιστεύουμε διαχρονικά-για να είμαστε σε θέση να το υποστηρίξουμε επαρκώς-αλλά και για τους ανθρώπους, στους οποίους απευθυνόμαστε. Τα τραγούδια συντίθενται από ένα μείγμα στοιχείων της παγκόσμιας πληροφόρησης χωρίς όμως να μας διαφεύγει ότι αφετηρία πρέπει να είναι ο τόπος μας και τα μουσικά του ιδιώματα, που αποτυπώνονται έντονα στο στίχο. Ο στίχος θεωρείται καταλυτικός και μαζί με τη μελωδία αποτελούν την εκπομπή ενός σημαντικού σήματος για τις επόμενες γενιές.

Έχετε αναφέρει στο παρελθόν ότι τα τραγούδια του CD σας με τίτλο “Σπινθήρας”, σε συνεργασία με το μουσικοσυνθέτη, Γιάννη Σπάθα, τα αφήνατε να “γεννηθούν το καθένα με την ψυχή του” και να γίνουν έτσι κοινωνοί αυθεντικών συναισθημάτων. Με γνώμονα ποια κριτήρια γράφονται τα τραγούδια στις μέρες μας; Δίνεται προτεραιότητα στο στίχο, τη μουσική ή την εμπορική τους απήχηση;

Κάποιοι άνθρωποι έχουν έμφυτη την ικανότητα να “παντρεύουν” αρμονικά όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται έτσι ώστε να γεννιούνται τραγούδια που αγγίζουν το κοινό, το κινητοποιούν και συμβάλλουν γενικότερα στην τέρψη της ψυχής. Πολύ σημαντική προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η μελοποίηση του λογοτεχνικού έργου καταξιωμένων εκπροσώπων από το χώρο της ποίησης και της γραπτής διανόησης, όπου επιχειρείται μια εύστοχη απάντηση της μουσικής στον εκάστοτε στίχο και αντίστροφα. Μολονότι δεν υπάρχουν σταθερές σχετικά με τη δημιουργία τραγουδιών και το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τρεις ανθρώπους-το μουσικό, το στιχουργό και τον ερμηνευτή-ωστόσο θεωρώ ότι τον πρώτο λόγο έχει ο λόγος, καθώς είναι αυτός που θα “πάρει από το χέρι” τη μουσική και θα επικοινωνήσει μηνύματα στο κοινό. Άρα και σήμερα θα έπρεπε να δίνεται κατά βάση σημασία πρωτίστως στο στίχο, που αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά ενός τραγουδιού και μετά στις υπόλοιπες παραμέτρους.


Πώς αξιολογείτε τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβάνοντας υπόψη και τις πρόσφατες εξελίξεις, δεδομένης της υποψηφιότητάς σας στις βουλευτικές εκλογές του 2007 με το κόμμα του ΚΚΕ;

Θεωρώ τον εαυτό μου έναν ενεργό πολίτη και εκτός της Βουλής και αν τελικά εκλεγόμουν, θα προσπαθούσα να κάνω ό,τι αυτό συνεπαγόταν για να διαπιστώσω πού θα με οδηγούσε μια τέτοια ενέργεια. Είμαι ενάντια στην επικρατούσα πολιτική κατάσταση, που επιτρέπει σε ανθρώπους θρασύδειλους να είναι στην εξουσία χωρίς να αισθάνονται κανενός είδους ντροπή μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, Ως εκ τούτου, πραγματοποίησα στο παρελθόν δυο φορές μια προσωπική πορεία διαμαρτυρίας, το 2010 και το Μάρτιο του 2013, κρατώντας ένα πανό, όπου αναγραφόταν το εξής σύνθημα: “Λαέ μην πνίγεις την οργή σου. Όλοι στην Ακρόπολη”. Ήταν μια προσπάθεια να δηλώσω την αντίθεσή μου στα όσα συμβαίνουν σήμερα και στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιδρούν στα κακώς κείμενα, τις συνέπειες των οποίων υφίστανται καθημερινά. Οφείλουν να βγουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους με θάρρος και πυγμή, συνειδητοποιώντας ότι ποτέ δεν είναι αργά και ότι χρειάζεται να κάνουμε συλλογικά αυτή την προσπάθεια για να αρχίσουμε να ελπίζουμε σε κάποια αποτελέσματα. Ο μηχανισμός της οργανωμένης προσπάθειας καταστολής της αντίδρασης του κόσμου από πλευράς εξουσίας, έχει “απλώσει τα πλοκάμια” του ενάντια σε τέτοιες πρωτοβουλίες, όπως ήταν και η αντίδραση στη φίμωση της ΕΡΤ, όπου οι άνθρωποι  ενώθηκαν για να δείξουν όλοι μαζί το “ΟΧΙ” τους για όλα αυτά που συμβαίνουν. Η συγκεκριμένη αντίδραση ήταν συνισταμένη πολλών αναγκών, που πηγάζουν από όλα τα δεινά της σημερινής κοινωνικο-πολιτικής εικόνας στη χώρα μας.

Ο Μίκης Θεοδωράκης σας έχει αποκαλέσει “Νεότερο Ζορμπά”, ενώ λέγεται ότι μέσα από την ερμηνεία σας μεταδίδετε σε όλο τον κόσμο, τον “Απόλλωνα και το Διόνυσο”. Πώς καθίσταται εφικτό με την κατάσταση που επικρατεί στην εγχώρια μουσική σκηνή να κάνει ένας καλλιτέχνης επιλογές που υμνούν την Ελλάδα, τα ήθη και τον πολιτισμό, βρισκόμενος καθημερινά αντιμέτωπος με την ανεργία και την πρωτοκαθεδρία του ευτελούς σε κοινωνικό-πολιτιστικό επίπεδο;

Αισθάνομαι ότι διαθέτω πολλή περισσότερη δύναμη να αντισταθώ σε όλα όσα μας ταλαιπωρούν ως Έλληνες, έχοντας στις αποσκευές μου αυτή την πολύτιμη κληρονομιά. Προσωπικά με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι η νέα γενιά φαίνεται να έχει αποκοπεί από τη ρίζα της, από τις πληροφορίες που εμπεριέχει η γλώσσα της, μη διαθέτοντας δική της προσωπικότητα. Ο Έλληνας έχει φτάσει στο σημείο να είναι “μουσαφίρης στον τόπο του” και η γλώσσα του μάλλον έχει καταργηθεί, αν αναλογιστούμε το ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ελληνικοί τίτλοι στην πλειοψηφία των τραγουδιών που κυκλοφορούν. Παντού προβάλλεται η ξενομανία με αποτέλεσμα να εγκλωβιζόμαστε όλο και περισσότερο σε ένα μοντέλο εποχής που μας απομακρύνει από την ταυτότητά μας. Όταν ο καθένας μας αποφασίσει να υποστηρίξει τον τόπο του και αν η νεολαία στρέψει το ενδιαφέρον της και στην ελληνική μουσική, τότε μακρόχρονα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι εφικτό να ανατραπεί όλο αυτό το σκηνικό της αδράνειας και της καθολικής απώλειας της ταυτότητάς μας.

Αυτή την περίοδο συμμετέχετε στην παιδική θεατρική παράσταση “Ως την άκρη του ονείρου, θα σας πάω”, σε σενάριο και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, όπου υποδύεστε το φύλακα άγγελο της κεντρικής ηρωίδας. Αλήθεια, η εποχή μας αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να συνεχίσουν τα παιδιά να κάνουν όνειρα, διατηρώντας την αισιοδοξία και την πίστη τους ότι όλα εν τέλει θα πάνε καλά;

Είναι λάθος να φορτώσουμε τα παιδιά με τα λάθη των προηγούμενων γενεών, τη στιγμή που όχι μόνο δεν φταίνε σε τίποτα για τη σημερινή κατάσταση, αλλά θα έπρεπε να έχουν σε όλα τη μέγιστη δυνατή προτεραιότητα. Τα παιδιά είναι από μόνα τους πρωταγωνιστές και σαν γονείς αλλά και γενικότερα, οφείλουμε να μην “κόβουμε τα φτερά” τους, αφήνοντας περιθώρια άρνησης της συνέχισης της ζωής έστω και σε αυτή τη νεφελώδη εποχή που βιώνουμε. Πρέπει να “σφίξουμε τα δόντια”, τροφοδοτώντας τα συνεχώς με φλόγα, γιατί η ζωή δεν σταματάει. Σε περίπτωση που κάνουμε το αντίθετο, θα έχουμε πολύ γρήγορα την ανταμοιβή της ενοχής. Αυτά τα παιδιά θα τα καταφέρουνε ό,τι και να συμβεί, έστω και μέσα στις αντιξοότητες και αυτό είναι και ένα από τα μηνύματα που παίρνουν στην εν λόγω παράσταση. Είναι αναγκαίο να αναδειχθεί μια τέτοια δυναμική και θαρραλέα στάση και συμπεριφορά με την ύπαρξη των κατάλληλων ερεθισμάτων, κυρίως μέσα από την Τέχνη, η οποία καλείται δυστυχώς να συμπληρώσει τα κενά της ελλιπούς παιδείας.

Στο τραγούδι “Βάσανο”, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Γιάννη Σπάθα, σας ακούμε να ερμηνεύετε “…κάνω τη βόλτα μου τη μεγάλη, με το καινούριο μου αδιάβροχο μες στον καιρό…” Από ποια “υλικά” χρειάζεται να είναι φτιαγμένο το “αδιάβροχο” της ψυχής μας σήμερα για να χρησιμεύει ως προστατευτική ασπίδα σε όσα διαδραματίζονται γύρω μας;

Με μία λέξη: η Παιδεία, η οποία αφορά όλους και τη δικαιούνται όλοι! Αποτελεί την κινητήρια δύναμη για να πραγματοποιηθούν όλα όσα κανείς επιθυμεί και να αναπτυχθεί πληρέστερα ο κόσμος που συνολικά μας περιβάλλει. Την Παιδεία, την αποκτά κανείς κυρίως μέσα στα πλαίσια του οικογενειακού του περιβάλλοντος και εν συνεχεία σε όλη την πορεία της μετέπειτα ζωής του. Τίποτα δεν την αγγίζει και πρέπει να τη χρησιμοποιείς χωρίς να φοβάσαι τίποτα, αντιμετωπίζοντάς την ως πολύτιμο εφόδιο, που σε οδηγεί σε περαιτέρω εξέλιξη ως άτομο και ως μέρος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

Τι περιλαμβάνουν τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια για το χειμώνα που έπεται;

Θα συνεχίσω τις παραστάσεις στο παιδικό θέατρο μέχρι και το Πάσχα και από τις 26/10 θα εμφανιζόμαστε με την Πίτσα Παπαδοπούλου στο “Antart”, μέσα στα πλαίσια μιας μουσικής παράστασης, σε επιμέλεια του Κώστα Μπαλαχούτη, ο οποίος στηρίζει χρόνια το λαϊκό τραγούδι. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να ακούσει έργα των σπουδαιότερων στιχουργών και συνθετών, όπως ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Χατζιδάκις, ο Άκης Πάνου και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, που σημάδεψαν καταλυτικά το ελληνικό τραγούδι από τη δεκαετία του ’30 μέχρι και σήμερα. Σας περιμένουμε όλους λοιπόν να ταξιδέψουμε παρέα στις πιο όμορφες μουσικές διαδρομές.

info
Ο Βασίλης Λέκκας γεννήθηκε στις Σέρρες στις 13 Οκτωβρίου 1960. Πρωτοεμφανίστηκε στο μουσικό χώρο, τραγουδώντας στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι "Η εποχή της Μελισσάνθης". Από τότε συνεργάστηκε με το συνθέτη σε δίσκους, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
Τον Ιούνιο του 1986 συμμετείχε στην έναρξη του θεσμού "Βράδια Μουσικής", η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από την Ιταλία σε ολόκληρο τον κόσμο. Συγχρόνως τον ίδιο χρόνο εμφανίσθηκε και σαν ηθοποιός στο Φάντασμα της Αυγής σε μουσική της Σάντυς Παπαστεφάνου, σενάριο Γ. Ξενία και σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη. Εκτός από τις συναυλίες και τις συμμετοχές του σε πολλά cd συνεργάστηκε και με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, με την Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και με την ορχήστρα της ΕΡΤ3 το 1997 ως σολίστ. Ακόμα έχει συμπράξει με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης».
Έχει συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Ηλία Ανδριόπουλο, αλλά και με νεώτερους μουσικούς όπως τους Γιάννη Σπάθα, Χάρη Παπαδόπουλο, Γιώργο Τρανταλίδη, Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή κλπ.
Το 2000 τραγούδησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το έργο του Οδυσσέα Ελύτη Προσανατολισμοί σε μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου. Το 2002, ο Βασίλης Λέκκας συμμετείχε στην θεατρική παράσταση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης Η κωμωδία των παρεξηγήσεων του Σαίξπηρ, ενώ το 2005 στη θεατρική παράσταση Ως την άκρη του ονείρου, θίασος ΑΒΑΝΤΙ σε σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη.
Έχει εμφανισθεί σε πολλές μουσικές σκηνές και φεστιβάλ της Ελλάδας, αλλά έχει παρουσιαστεί επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Χάγης, στη Ρωσία, στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας στην Κύπρο κλπ. Όμως ο αγαπημένος του χώρος το λεγόμενο «σπίτι του Βασίλη» ήταν το Καφέ Παράσταση ένας μικρός ατμοσφαιρικός χώρος στην οδό Βαλτετσίου στα Εξάρχεια όπου στη διάρκεια της δεκαετίας '90 έκανε τις περισσότερες εμφανίσεις του.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 ήταν υποψήφιος με το ΚΚΕ στη Β' Αθήνας (έλαβε 9.689 σταυρούς προτίμησης).

Δισκογραφία:
Albums
1989 Σύντομα όνειρα, σε μουσική Γιάννη Σπάθα και στίχους Ευγένιου Αρανίτση
1991 Κλασσικά εικονογραφημένα, σε μουσική Γιάννη Σπάθα και στίχους Ευγένιου Αρανίτση
1996 Ασίκικο πουλάκη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Μιχάλη Γκανά
1997 Αθέατος σφυγμός σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και ποιήματα Μανώλη Πρατικάκη, Αντώνη Φωστιέρη, Οδυσσέα Ιωάννου και Γιώργου Σεφέρη
1999 7 Ισημερινοί σε μουσική Γιώργου Τρανταλίδη και στίχους Τάσου Σαμαρτζή, Ζωής Παναγιωτοπούλου και Γεράσιμου Νεόφυτου
1999 Τραγούδια για τη φαντασία - Τα καλύτερα τραγούδια του
2001 Μεσ' τη νύχτα, σε μουσική Γιώργου Τρανταλίδη και στίχους Σάννυς Μπαλτζή, Γιάννη Σπυρόπουλου-Μπαχ, Γεράσιμου Νεόφυτου
2004 Ορθιοι
2004 Κράτα τα λόγια μου για φυλακτό σε μουσική Μάριου Στρόφαλη
2005 Του κρασιού και του έρωτα σε μουσική Σάκη Παπαδημητρίου καί στίχους αρχαίων ελλήνων ποιητών
2007 Σπινθήρας σε μουσική Γιάννη Σπάθα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου

Singles & EPs
1980 4 Τραγούδια από τη Ρωμαϊκή Αγορά
1983 Μπολιβάρ σε ποίηση Νίκου Εγγονόπουλου
1999 Κάλαντα
2000 Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση Γιάννη Ρίτσου και 40 παλικάρια παραδοσιακό
2004 Ουράνιο τόξο σε μουσική Νίκου Πιτλόγλου και στίχους Γιάννη Γιαβάρα

Συμμετοχές
1980 Η εποχή της Μελισσάνθης σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1981 Κέρκυρα '81-Αγώνες Τραγουδιού
1982 Πορνογραφία σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1983 Οι μπαλλάντες της οδού Αθηνάς σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1985 Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει στο ΟΛΥΜΠΙΑ, ηχογράφηση συναυλίας στο θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ στο Παρίσι
1985 Η μυθολογία του Σαββάτου σε μουσική Μιχάλη Τρανουδάκη και ποίηση Γιώργου Χρονά
1985 Ο Οδυσσέας στο ποτάμι σε μουσική Μιχάλη Γρηγορίου και στίχους Τάκη Σινόπουλου
1986 Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1987 Η λαϊκή αγορά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1988 Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
1990 Φωνές
1991 Γειά σας που πέφτουν τα σύνορα σε μουσική Κώστα Καλδάρα και στίχους Γιώργου Κρητικού
1996 Ανα-γέννηση σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου
1996 Λυρικότατα, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Γιάννη Θεοδωράκη, Ηρώδειο
1998 Το τραίνο φτάνει τελικά στην Κατερίνη, σε μουσική Χάρη Παπαδόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη
1999 'Αρωμα αγάπης
1999 'Ισως φταίνε τα τραγούδια/10 χρόνια ΑΚΤΗ
2000 Εικόνες που παιδεύουν το μυαλό σε μουσική Πέτρου Δουρδουμπάκη
2001 Το αληθινό μέγεθος της σκιάς μου σε μουσική Σάννυς Μπαλτζή
2001 Ανωτάτη Ζαμπετική σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα
2002 Με θάλασσα και ουρανό σε μουσική Βαγγέλη Σίμου
2002 Αμφίβολες μέρες σε μουσική Νίκου Πιτλόγλου και στίχους Ανδρέα Ταρνανά
2002 Αερικά και φίλοι διαφορετικοί
2003 Τα χρώματα της μνήμης σε μουσική Γιώργου Σταυριανού
2004 Του έρωτα και του ουρανού σε μουσική Γιώργου Καζαντζή
2005 Ανεξίτηλα τραγούδια
2006 Διαδρομή σε μουσική Αγγελου Σκορδίλη
2006 Faux bizoux σε μουσική Γιώργου Καζαντζή και στίχους Ηλία Κατσούλη
2006 'Ηρωες με καρμπόν σε μουσική Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Α.Βαλαρούτσου, Α.Μιτζέλου, Jan Akkerman και στίχους Ι.Σούση, Πολίτου, Μ.Μαρματάκη, Λ.Δημοπούλου, Γ.Μαύρου, Κέλλυς Σταμουλάκη
2006 Παραμύθι για πουλιά σε μουσική Γιάννη Γερογιάννη και στίχους Διονύση Καρατζά, Μαρίας Κοσσυφίδου
2007 Κιβωτός ονείρων
2008 Στου τραγουδιού την όχθη Νο.11
.... Μαρία Φαραντούρη/40 χρόνια-80 μεγάλες ερμηνείες-ηχογραφήσεις 1965-2000