Νόμισαν πως είναι σαν τα μούτρα τους... ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος

Η πρόταση του εισαγγελέα για τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, ιδρυτή της Κοινωνικής Κουζίνας «Άλλος Άνθρωπος», είναι απαλλακτική, καθώς τα δικαιολογητικά που προσκόμισε έδειξαν ότι δεν υπήρξε προσωπικό όφελος από τα έσοδα της οργάνωσης. Ο δικηγόρος του, Νίκος Αλεξανδρής, ανέφερε ότι διατάσσεται η άρση της δέσμευσης των χρημάτων, ανοίγοντας εκ νέου τους λογαριασμούς. Ο Πολυχρονόπουλος είχε αφεθεί ελεύθερος τον Ιανουάριο με περιοριστικό όρο απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, ενώ οι συγκατηγορούμενοί του (μητέρα και γαμπρός) αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς όρους.

--

Αν τ’ όνομα του δεν σας λέει κάτι, σίγουρα ο χαρακτηρισμός του από την κοινωνία ως «ο άλλος άνθρωπος», σας λέει πολλά.

Είναι ο άνθρωπος που ολημερίς κι ολονυχτίς έστελνε τα τσικάλια και τις κατσαρόλες του σε υπαίθριους χώρους και μαγείρευε φαγητά για τον κάθε φτωχό, τον κάθε πεινασμένο, τον κάθε άστεγο, το κάθε κοπέλι ενός κατώτερου Θεού.

Αμέτρητοι άνθρωποι, έπιναν και πίνουν νερό στο όνομα του και για πολλούς αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση.

Όμως, κάποια στιγμή, σήμανε η ώρα για ν’ αποδειχτεί ακόμη μια φορά, πως σε τούτην εδώ τη χώρα, ουδεμία καλή πράξη παραμένει ατιμώρητη και ουδείς καλός άνθρωπος παραμένει αβασάνιστος.

Ένας ολόκληρος καλοστημένος εξουσιαστικός μηχανισμός δραστηριοποιήθηκε ξαφνικά εναντίον του Ανθρώπου αυτού.

Κατηγορήθηκε, συνελήφθη και ανακρίθηκε, διώχτηκε ποινικά για μια σειρά κακουργημάτων, οι τραπεζικοί λογαριασμοί του μπλοκαρίστηκαν, και τα περιουσιακά στοιχεία του δεσμεύτηκαν. Ο διασυρμός του ήταν απάνθρωπος και ασταμάτητος από τα πληρωμένα φερέφωνα του γκουβέρνου.

Να του Χριστού τα Πάθη.

Οι φωτιές κάτω από τα καζάνια του Ανθρώπου έσβησαν, τα σκεύη του παραδόθηκαν στη σκουριά, φαγητό δεν ξαναμαγειρεύτηκε, οι πεινασμένοι απόκληροι της κοινωνίας ξαναγύρισαν στην πείνα τους και ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος έφτασε στο κατώφλι της αυτοκτονίας.

Μέχρι που ήρθε, χθες, η ώρα της Δικαιοσύνης και άρχισε ν’ ανατέλλει ο ήλιος ο νοητός.

Ο Εισαγγελέας της έδρας που δικάζει τον Άνθρωπο και τις Αξίες που κουβαλάει, στην πρόταση του ζήτησε την πλήρη απαλλαγή του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου, από όλες ανεξαιρέτως τις κατηγορίες, διότι αποκαλύφθηκε με αδιάσειστες αποδείξεις ότι δεκάρα τσακιστή από τις δωρεές στον «άλλο άνθρωπο» δεν καταχράστηκε ο κατηγορούμενος.

Και ήταν η πρώτη φορά, μετά από τόσο καιρό, που στα χείλη του Ανθρώπου ξανάκαμε κονάκι το χαμόγελο.

Και πίσω από τις πλάτες των δικαστών και η εικόνα του Χριστού είμαι βέβαιος ότι χαμογέλασε κι αυτή.

Μιχάλης Στρατάκης