Ξύπνησα πρωί και είδα τον ήλιο να ανατέλλει από τα απέναντι τουρκικά παράλια. Σκέφτηκα ότι αυτή είναι η πρώτη ανατολή του χρόνου και πως εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες ανατολές, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σκέφτηκα πώς γίνεται να με συγκινεί κάθε φορά με τον ίδιο μοναδικό τρόπο μια ανατολή ηλίου και σκέφτηκα ότι έχω φθάσει σε ένα σημείο που με συγκινεί περισσότερο η ανατολή ηλίου από την αλλαγή του χρόνου. Ίσως γιατί η ανατολή του ηλίου είναι περισσότερο χειροπιαστή και ρεαλιστικά πιο αισιόδοξη από την ανθρώπινη επινόηση της αλλαγής του χρόνου. Αν ψάξεις θα διαπιστώσεις πόσες εκατοντάδες διαφορετικές πρωτοχρονιές υπάρχουν σε όλο τον κόσμο που στηρίζονται σε διαφορετικά ημερολόγια. Κυριακή 1η Γενάρη 2017 δείχνει το ημερολόγιο και οι ευχές στο social media τρέχουν με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που ανεβαίνει ο ήλιος…. Πάντα καλοδεχούμενες οι ευχές (το γράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεων)
Ξύπνησα πρωί και δεν θυμόμουν ποιος ή ποια άφησε σακούλες με δώρα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δώρο. Σκέφτηκα ότι ο Αη-Βασίλης (ναι βρε εκείνος ο χοντρός με τη κόκκινη φορεσιά) ήρθε στο σπίτι και θέλησε κάτι να μας αφήσει έτσι για το καλό. Μ αρέσει η πρωτοβουλία του μιας και εγώ ποτέ στη ζωή μου (ούτε όταν ήμουν παιδί) δεν του έγραψα γράμμα. Πάντα καλοδεχούμενα τα δώρα (το γράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεων)
Ξύπνησα πρωί και ετοίμασα καφέ. Σκέτο όπως πάντα. Σκέφτηκα ότι υπάρχουν κάτι κομμένα κομμάτια από ένα στρόγγυλο πράγμα που το λένε βασιλόπιτα και είπα ας μην πάνε χαμένα. Χτύπησα ένα κομμάτι έτσι για το καλό και την πρωινή λιγούρα και είπα ορίστε τήρησα το έθιμο. Σκέφτηκα πόσο υπέροχο είναι να ταιριάζεις την γευστική απόλαυση με το έθιμο της βασιλόπιτας και πόσο τυχερός είμαι που χθες το βραδύ κατά την κοπή της ένα νόμισμα βρέθηκε ανάμεσα στο δικό μου κομμάτι και στο κομμάτι της συντρόφου μου.
Ξύπνησα πρωί και βρήκα πίσω από την πόρτα ένα ρόδι σπασμένο με το περιεχόμενό του διάσπαρτο. Το ποδαρικό της καινούριας χρονιάς. Αυτή ήταν η απάντηση στην ερώτησή μου τι γυρεύει ένα σπασμένο ρόδι πίσω από την πόρτα. Και σκέφτηκα δεν είναι δα και η συντέλεια του κόσμου να πρέπει να καθαρίσεις το χώρο πίσω από την πόρτα αν το ρόδι σου φέρνει καλοτυχία για τη νέα χρόνια. Είναι μια συμφέρουσα συναλλαγή.
Ξύπνησα πρωί και σκέφτηκα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί απομυθοποιώ την Πρωτοχρονιά; Καθώς οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή και έκαιγαν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα ήρθε και έκατσε δίπλα μου ένα ξωτικό, ένα όμορφο ξωτικό. Και μου έδωσε μια όμορφη απειλή - χρησμό: «Κάνε την απομυθοποίηση τώρα που μπορείς αλλά να ξέρεις το 2017 θα ζήσεις παραμύθια, θα γράφεις παραμύθια, θα λες παραμύθια» Και πριν προλάβω να του πω ότι παραμύθια ίσον ψέματα το ξωτικό άρχισε να δημιουργεί γύρω μια πανδαισία χρωμάτων και φώτων , μια πανδαισία όμορφων εικόνων. Και όλα αυτά να είναι γύρω μου, να με περιβάλλουν … η ζωντανή απόδειξη του ξωτικού ότι τα παραμύθια είναι ομορφιά.
Και καθώς το ξωτικό αποχώρησε μαζί με την πανδαισία και καθώς το κάτω μέρος της οθόνης του υπολογιστή επέμενε να μου υπενθυμίζει «1/1/2017» μια ευχή μου ήρθε στο μυαλό: περισσότερα μαγικά παραμύθια το 2017
Γρηγόρης Δεϊλόγκος
