Όλα τα είχαμε – τελευταία – μας ήρθαν και τα εθνικιστικά συνθήματα. Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα. Διότι οι παρελάσεις αυτόν τον σκοπό έχουν. Να δημιουργούν την ψευδαίσθηση της υπεροχής και της ανωτερότητας, απέναντι στους άλλους. Γενικώς. Και κάποιοι ανεγκέφαλοι να το κραυγάζουν…
Όλους αυτούς τους πατριδέμπορους τους ξέρουμε. Τους συναντάμε στις μονάδες όταν υπηρετούμε την στρατιωτική μας θητεία. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι πάρα πολλοί από αυτούς είναι μετρίως μέτριοι, ευθυνόφοβοι, με IQ ραδικιού.
Όμως ιντριγκάρονται να λένε μ@λ@κίες και να νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν την πατρίδα και το έθνος. Αφελείς μέσα στην άγνοια τους και ηλίθιοι μέσα στην πλάνη τους.
Για όλο αυτό το κατάντημα φταίει προφανώς η διοίκηση της σχολής τους. Που θα έπρεπε ήδη να έχει πάρει πόδι. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερον ότι ανέχεται αυτήν την ηλιθιότητα. Αν δεν την ενθαρρύνει κιόλας. Αν δεν την ανεχόταν και το είχε ξεκόψει, κανένας δεν θα τολμούσε να λέει τέτοια βλακώδη συνθήματα. Δεν προέκυψε αυτό ξαφνικά. Βρίσκει έδαφος και λίπασμα – στις στρατιωτικές σχολές – και φυτρώνει.
Αφού οι «πρόγονοι» τους – οι εγκληματίες – ξεπούλησαν τη μισή Κύπρο, έρχονται τα σημερινά φυντάνια έτοιμα να ξεπουλήσουν – λόγω βλακείας κυρίως – και την άλλη μισή.
Ο εθνικισμός δεν είναι πατριωτισμός. Είναι καρκίνος που εξαπλώνεται και στο τέλος σε σκοτώνει. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τα κολλημένα μυαλά – παγκοσμίως – που νομίζουν ότι μόνο η πατρίδα τους είναι σημαντική. Και ότι όλες οι υπόλοιπες πατρίδες – των άλλων – είναι απλώς οδοντόκρεμες.
Αφελείς, ανιστόρητοι, άσκεπτοι και επικίνδυνοι.
Τι χρωστάμε οι υπόλοιποι και κυρίως οι νέοι – τα παιδιά μας – που πάνε στους πολέμους και σκοτώνονται, να πληρώνουν την δική τους ηλιθιότητα και βλακεία;
