Όλο αυτό το άθλιο σκηνικό που στήθηκε γύρω από το έγκλημα των Τεμπών, είχε ένα τεράστιο καλό παρεπόμενο. Η κοινωνία συνειδητοποίησε περί τίνος πρόκειται, συνειδητοποίησε την ωμή πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα εντυπωσιακό ξεγύμνωμα τόσο αυτής της κυβέρνησης, όσο και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είναι πολύ θετικό για μια κοινωνία να γνωρίζει την πραγματικότητα και να μην παραπλανάται. Να είναι σε θέση να ξεχωρίσει την μορφή της εξουσίας, όσες προσπάθειες κι αν κάνει αυτή να φτιασιδωθεί και να δείξει ένα διαφορετικό ελκυστικό πρόσωπο.
Εξ αρχής όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε – και πέτυχε – να αναδείξει ένα επικοινωνιακό προσωπείο καλύπτοντας και εξωραΐζοντας την πραγματικότητα. Σε αυτό συνέβαλαν καθοριστικά τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, που έπλασαν – έναντι αδράς αμοιβής – την αγιογραφία του άρχοντα, που ήταν εντελώς αντίθετη με αυτό που από πίσω της καλυπτόταν.
Και ήταν απογοητευτικό – για όσους εξ αρχής αντιλαμβάνονταν την ωμή πραγματικότητα – να βλέπουν την κοινωνία να μασάει και να πείθεται. Μέσα από αυτήν την άθλια και κακόγουστη παράσταση που έστησε ο ηγεμόνας προκειμένου να σαγηνέψει τους υπηκόους του.
Από την πρώτη στιγμή, τον πρώτο μήνα της νέας εξουσίας, άρχισε η προσεγμένη θεατρική παράσταση.
Ο Μητσοτάκης, μαζί με την άλλη επικοινωνιακή φούσκα τον Κώστα Μπακογιάννη και τον περιφερειάρχη Γιώργο Πατούλη, όλοι αξύριστοι και ταλαιπωρημένοι να επιθεωρούν τα αποτελέσματα των πυρκαγιών στην Εύβοια. Ο Μητσοτάκης στο αεροπλάνο προς τις ΗΠΑ μετά της συζύγου Μαρέβας, στην οικονομική θέση. Κυκλοφόρησε αυτή η φωτογραφία προκειμένου να μας δείξουν ότι είναι ίδιοι με όλους εμάς, χωρίς προνόμια και διαχωρισμούς. Και η Μαρέβα ύψωσε και τον αντίχειρα της για να δείξει ότι όλα είναι φυσιολογικά και όλα είναι ok. Δώσε μπόλικο σανό στον λαό…
Ο Μητσοτάκης στον κάμπο της Θεσσαλίας με τον κτηνοτρόφο Ντάλτον που τον είπε ήρωα – τον Μητσοτάκη φυσικά. O Μητσοτάκης στο Μανχάταν συνάντησε τυχαία Έλληνα Τριπολιτσιώτη ταξιτζή. Κι ο Μητσοτάκης μάγκικα στην αργκό της πιάτσας τον ρώτησε: «Πού είσαι ρε μεγάλε;» Ο Μητσοτάκης Τσώρτσιλ, ο Μητσοτάκης Μωυσής, ο Μητσοτάκης γκόμενος ο Μητσοτάκης τσίτα. Δώσε μπόλικο σανό στον λαό…
Όλη αυτή η αηδιαστική αγιογραφία φαινόταν να γίνεται αποδεκτή και να επιβάλλεται σε μια κοινωνία – που μετά την οικονομική κατάρρευση και την πανδημία του κορονοϊού – έμοιαζε παραδομένη και σαγηνευμένη με τα φύκια που πουλιόνταν για μεταξωτές κορδέλες.
Και το κόλπο συνεχιζόταν και έπιανε ως και τις εκλογές του 2023 και το 41%. Ώσπου ξαφνικά ήρθαν τα επάνω κάτω. Οι ευρωεκλογές σάρωσαν το 41% και το έκαναν 28%. Και το έγκλημα των Τεμπών σάρωσε την επικοινωνιακή καταιγίδα της παραπληροφόρησης και έφερε τον ηγεμόνα στο πραγματικό του μπόι, χωρίς ψεύτικες ωραιοποιήσεις. Ένας μέτριος και κυνικός – όπως ήταν πάντα – αλλά κατάφερνε να το κρύβει.
Ο Μητσοτάκης στέκεται στο πραγματικό του ύψος και κανένας δεν βλέπει πλέον ένα γίγαντα – που δεν υπήρξε ποτέ – αλλά επιβλήθηκε σα να υπήρχε. Ο κρότος της πτώσης του τίποτα, είναι ανάλογος του βίαιου επικοινωνιακά τρόπου που το μέτριο το παρουσίαζαν σαν κάτι μεγάλο.
Σήμερα που η κοινωνία βράζει και δεν ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο, είναι μεγάλο πράγμα γι΄αυτήν ότι δείχνει να πλέον να γνωρίζει. Δείχνει να κατανοεί, να μην παραπλανάται και να μην παραμυθιάζεται. Όσα τσίτα κι αν της πουλήσουν, όσους Ντάλτον και όσους Μωυσήδες.
Το έγκλημα των Τεμπών ξεγύμνωσε την εξουσία και τις μεθόδους της. Και έδειξε το κυνικό σκοτεινό της πρόσωπο. Έγιναν φανερές οι μέθοδοι τους και πλέον σχεδόν κανέναν δεν μπορούν να παραπλανήσουν. Ακόμα και αυτοί που τους αποδέχονται και εξακολουθούν να τους επιλέγουν, ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν. Δεν τους επιλέγουν για την ηθική τους υπόσταση. Για άλλα πράγματα τους επιλέγουν.
Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε. Όσο και να μασκαρεύονται και να επιμένουν, βλέπουμε ότι είναι αηδιαστικοί. Σε διαδικασία σήψης και αποσύνθεσης. Αν πατήσουμε πάνω σε αυτή την πραγματικότητα – που πλέον δεν κρύβεται ότι και να κάνουν – μπορούμε να τους αφήσουμε πίσω και να τραβήξουμε μπροστά. Έτσι κι αλλιώς οι σκελετοί πάντα σκελετοί είναι. Απωθητικά υπολείμματα της κάποτε ζωής τους.
Ας τους αφήσουμε πίσω και ας προχωρήσουμε μπροστά…
