Μια γυναίκα με νικάμπ και ένας καλόγερος στην προκυμαία Μυτιλήνης
Γράφει ο Α Ν Τ Ι Λ Ο Γ Ο Σ
Η Παναγία όλου του κόσμου
Περπατούσα το πρωί στην προκυμαία της Μυτιλήνης και στην απέναντι πλευρά έξω από τις τράπεζες, είδα μια συνηθισμένη πλέον εικόνα: μια γυναίκα πρόσφυγας, που φορούσε ένα μαύρο νικαμπ * , μια από τις πιο ακραίες ενδυματολογικές εκδοχές του Ισλάμ.
Προχώρησα 200 μέτρα προς την Νομαρχία και συνάντησα έναν καλόγερο, ντυμένο στα μαύρα από πάνω μέχρι κάτω.
Μερικά πράγματα πόσο διαφορετικά φαίνονται και πόσο ίδια είναι. Απλώς είμαστε με την μία πλευρά εξοικειωμένοι και μας φαίνεται ακατανόητη η άλλη. Μεροληπτούμε και αρνούμαστε να σκεφτούμε ότι και η γυναίκα και ο καλόγερος εκπροσωπούν έναν θρησκευτικό φονταμενταλισμό που ενοχοποιεί τον ελεύθερο τρόπο ζωής. Και είναι στην ίδια πλευρά του ίδιου νομίσματος. Με τη διαφορά ότι η γυναίκα με νικάμπ δεν έχει απαρνηθεί τα εγκόσμια, όπως ο καλόγερος. Είναι ενταγμένη σ’ένα σύνολο, έχει οικογένεια, παιδιά, έγνοιες , και πολλές φορές υποφέρει από τη μειονεκτική της θέση. Ο καλόγερος παντρεύτηκε τον Θεό και ξέγνοιασε! Μπορεί βέβαια η ίδια η ζωή να τον έσπρωξε να αποχωρήσει, όμως είτε είναι ένας ταπεινός στοχαστής, είτε ένας θρησκοληπτος άνθρωπος που διακινεί ανισόρροπες προφητείες και κομποσχοινια, έχει φύγει.
Και οι δύο περιπτώσεις εμπίπτουν στην σφαίρα του ακατανόητου και της ακραίας κοινωνικής συμπεριφοράς.
Μια γυναίκα με νικάμπ και ένας καλόγερος είναι σύνορα που χωρίζουν τους ανθρώπους. Είναι φράγματα που εμποδίζουν την κατανόηση κι αποδοχή του άλλου.
Κι αυτά στο όνομα μιάς κάποιας θρησκείας. Που σύμφωνα με τους γεννήτορες της θα έπρεπε να δρα κατευναστικά και να απαλύνει τις διαφορές. Στην πραγματικότητα όμως βάζει μπουρλότο στις ανθρώπινες σχέσεις και πυροδοτεί τις συγκρούσεις. Έτσι από όργανο του Θεού γίνεται όργανο του διαβόλου. Και οι άνθρωποι πού συνήθως πυροδοτούν αυτού του είδους τις εντάσεις και συγκρούσεις είναι οι πλέον θρησκευόμενοι κοσμικοί και κληρικοί.
Τούτες τις μέρες λοιπόν που γιορτάζει η δικιά μας Παναγία, η Παναγία των γονιών και των παππούδων μας, είτε πιστεύουμε είτε όχι, δεν έχει σημασία, διώχνουμε το μαύρο του νικαμπ και του καλόγερου, από την ψυχή μας και ανοίγουμε την καρδιά μας: Στην Παναγιά που μας μεγάλωσε, στην Παναγιά όλου του κόσμου.
-----------
* Το νικάμπ είναι ένα μαντήλι το οποίο καλύπτει το κεφάλι αφήνοντας έκθετα μόνο τα μάτια. Καλύπτει το σώμα μέχρι την μέση της πλάτης και από μπροστά μπορεί να εκτείνεται μέχρι τη μέση του στήθους. Το φοράνε κυρίως οι γυναίκες στις αραβικές χώρες, αλλά και μουσουλμάνες που ζουν στη Δύση.
