Κ
άλιο Θολοκουλτουριάρηδες παρά ΘολονοικοκυραίοιΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ.
Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Λέσβου: Θολοκουλτουριάρηδες όσοι αντιδρούν στον όρο λαθρομετανάστης.
Ο Απόστολος Βαρελτζής, αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Λέσβου καί εισηγητής της επίμαχης γνωμοδότησης περί λαθρομεταναστών, έδωσε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, αυτή την εξήγηση, μετά τον έντονο θόρυβο που ξέσπασε.
Μιά καινούρια λέξη λοιπόν που η ερμηνεία της δεν έχει ακόμη καταγραφεί σε επίσημα λεξικά. Ψάχνοντας λοιπόν να βρώ έναν ορισμό, κατέληξα στο Slang.
Παραθέτω:
Θολοκουλτουριάρης:
Σύνθετη λέξη που αποτελείται από την λέξη θολή και κουλτούρα, την οποία πιθανολογείται πώς επινόησε ο ΄Άδωνις Γεωργιάδης, αναφερόμενος στην αριστερή διανόηση, ενώ συνοδεύεται συνήθως πριν ή μετά την σύνθετη λέξη Θολοπροοδευτικός. Σήμερα η λέξη έχει αποκτήσει πολλές ερμηνείες, ανάλογα σε ποιους απευθύνεται. Σημαίνει Ψεύτης, Ανθέλληνας, Προδότης, Κουμουνιστής, Αλλοδαπός, Πούστης, Αντιφασίστας, Αντιρατσιστής, Μορφωμένος, κ.α.
Κάτι απ όλα αυτά είχε στο μυαλό του προφανώς κι ο αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ στην συνέντευξη του στο ΕΘΝΟΣ.
Όταν λοιπόν αρχίζουν να τίθενται θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων,δικαιωμάτων μειονοτήτων,γενικώς δικαιωμάτων, πετανε ένα «θολοκουλτουριάρηδες» και νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν.
Μ’αυτή την αναίδεια δυσφημίζουν κάθε τι που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ειρωνεύονται, επιδιώκοντας να το απαξιώσουν.
Είναι γνωστό ότι η δεξιά γενικά όχι μόνο δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στα δικαιώματα των ανθρώπων, αλλά χρόνια ασελγούσε επ’ αυτών.
Είναι μαθημενοι να μετρούν τον κόσμο με όριο το χαμηλό τους μπόι, να τον αποδέχονται μονάχα όσο αυτός είναι στο ύψος των ματιών των φιλήσυχων θολονοικοκυραίων, που είναι οι πελάτες τους. Νόμος και τάξη. Αμέτρητη σκληρότητα και υποκρισία.
Οι Ζακ Κωστόπουλοι δεν άπτονται του ενδιαφέροντος τους. Τους αγνοούν. Σε πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να τους φορτώσουν όλα τα κακά τούτου του κόσμου. Κι ο θάνατος τους, αξίζει όσο η ζωή που έζησαν. Περίπου όσο αξίζει κι η ζωή ενός λαθρομετανάστη.
Οι θολοκουλτουριάρηδες δεν αδιαφορουν , δεν μένουν απαθεις. Νοιάζονται γιά τους ανθρώπους. Στελεχώνουν κινήσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στελεχώνουν κινήσεις εθελοντικής προσφοράς σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, γίνονται η ασπίδα κι η αιχμή της διαμαρτυρίας στην παραβίαση δικαιωμάτων.
Ευτυχώς που υπάρχουν. Ειδάλλως όλες αυτές οι ξεχωριστές ομάδες, θα ήταν έρμαια στα χέρια και στο στόμα των θολών μυαλών των θολονοικοκυραίων, των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ στην ΕΛΜΕ Λεσβου κι όλων όσοι αρέσκονται να στηρίζουν σταυρούς της διχόνοιας, αντί να στηρίζουν ανθρώπους.
Και μιάς και αναφερόμαστε στους λίγους αυτούς ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ Λέσβου, θα παραθέσω ένα απόφθεγμα του συμπατριώτη μας, απ τα αρχαία χρόνια, Πιττακού του Μυτιληναίου: «Βαρύ απαιδευσία». (Είναι βαρύ πράγμα η αμορφωσιά).
