Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα

του Κώστα Βελούτσου

Παρακολουθούσα  τις προηγούμενες ημέρες,  μια ενημερωτική εκπομπή που έδειχνε εικόνες από την δολοφονία των δυο νεαρών στο Ν. Ηράκλειο στην Αθήνα.  Ελληνικές σημαίες,   λουλούδια που άφηναν περαστικοί και καντήλια, εκεί στο τόπο που σημειώθηκε αυτή τραγωδία. 

Αναρωτήθηκα  πόσες φορές έχουμε γίνει τηλεθεατές- μάρτυρες, ανάλογων περιστατικών τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.  Σημαίες, λουλούδια, σημειώματα και σωρούς μηνυμάτων.

 Οι πολίτες της πρωτεύουσας και άλλων μεγαλουπόλεων είναι γι’ άλλη μια φορά άτυχοι που μπροστά στα μάτια τους έχουν συμβεί δολοφονίες και ο κύκλος του αίματος καλά κρατεί στις μέρες μας. Σε πολλά τέτοια δυσάρεστα γεγονότα είναι αυτόπτες μάρτυρες. Στην επαρχία σαφώς και τα πράγματα είναι ακόμα  καλά. Δεν βιώνουμε –ευτυχώς- τέτοιες καταστάσεις όπως και πολλές άλλες άσχημες, που ζουν στην καθημερινότητά τους  αυτοί οι άνθρωποι.

 Διαφέρει η κοινωνία μας, κάπου μ’ αυτήν που πολύ συχνά όλοι λέμε μέσα στην κουβέντα μας, ότι πια ζούμε στην κοινωνία της ζούγκλας;  Όχι είναι η απάντηση.  Δεν διαφέρουμε  πλέον ούτε στο ελάχιστο.

Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης απαισιόδοξων ειδήσεων, σ’ όλους πια είναι  γνωστό πως ξανά  και σε λίγο καιρό κάτι ανάλογο θα συμβεί κι όλοι θα ανησυχήσουμε , μα  όλοι όμως  θα συνεχίσουμε.

Συνεχίζουμε, αλλά  πού ακριβώς πάμε;

Κάποιοι πολύ σωστά θα πουν, στο γκρεμό με απόλυτη βεβαιότητα, και κάποιοι θα το δουν πιο αισιόδοξα λέγοντας πως έχουμε ακόμα καιρό ως την  ολοσχερή καταστροφή.

Μα είμαστε μπροστά στις πιο τραγικές και δυσάρεστες ώρες που ζει η χώρα μας αλλά και εμείς οι ίδιοι  χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω  ανατρέχοντας στο παρελθόν από πότε.  Από οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής πλευράς έχουμε βαλτώσει και ο πάτος ακόμα δεν έχει φανεί, δυστυχώς.  Οι ευθύνες μας βαραίνουν όλους  ανεξαιρέτως, άλλους περισσότερο κι άλλους πιο λίγο. 

Ο Β. Ουγκώ μεταξύ άλλων είχε πει πως «Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει».  Δεν γνωρίζω πόσοι συμφωνούν μ’ αυτό το  απόφθεγμα   αλλά είμαι ένας απ’ αυτούς που συμφωνεί με το παραπάνω.    Κανείς δεν γεννήθηκε δολοφόνος  και πιστεύω ότι είναι  μετέπειτα δημιούργημα.  Αρκετά πριν ενταχθεί εκείνος μέσα στην κοινωνία,  έχει περάσει  από την οικογένεια κατ’ αρχήν,  το σχολείο και  τους δασκάλους,  πριν πάρει στα χέρια του το όπλο για να σκοτώσει.