Τζώρτζια Ρασβίτσου

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου* Τόσα σπρωξίματα, τσιμπιές, δαγκώματα, αλλά και προσπάθειες λυκοφιλίας και συνεργασίας, που στόχο έχουν να προσεταιριστούν το μεγάλο μέρος της κοινωνίας αυτής που ονομάζουν «μεσαίο χώρο». Άστοχα, μάλιστα, το ονομάζουν και «Κέντρο».Είναι ο «μεσαίος χώρος», πολιτικό «Κέντρο»...

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου: «Ψιτ, ψιτ, καλέ τι σε λεν;» Αυτή ήταν μια πολύ συνηθισμένη φράση καμακιού πριν από 30 χρόνια. Κι άμα γύρναγες απαξιωτικά από την άλλη και δεν έλεγες «τι σε λεν», ερχόταν η πληγωμένη απάντηση: «Σιγά… θα βρείς!». Ο λόγος για τα λαϊκά αγόρια της εποχής μου. Τώρα πια, σπάνια...

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου* Η ανάγκη των ανθρώπων για ελευθερία και δύναμη, ως φυσική δύναμη εξαναγκασμού, κάνει τον τροχό να γυρίζει ανά τους αιώνες, με εναλλαγές καταπίεσης και ελευθερίας, πολέμων και ειρήνης και, κυλώντας, να χαράζει τα σημάδια του στο χώμα Κάτι, αλήθεια, ανθίζει σε τούτον τον τόπο...

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου * Όταν ο πρωινός ήλιος έβαφε τη θάλασσα, στις παραλίες της Λέσβος, έβλεπες ανθρώπους καθημερινούς, δικηγόρους πριν ανοίξουν τα γραφεία τους, φοιτητές, συνταξιούχους, νοικοκυρές, να περιμένουν. Αν περίμενες κι εσύ μαζί τους, θ’ άκουγες τον σπασμένο ήχο μιας μηχανής και σε...

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου* Υπάρχουν, άραγε, καλοί και κακοί Ευρωπαίοι; Υπάρχει ένας δεδομένος κανόνας στη φύση, που λέγεται δίκαιο του ισχυρότερου, και αυτός υπερισχύει κάθε συμφωνίας ή συνθήκης. Έτσι, ολόκληρη η υπόλοιπη Ευρώπη αποφάσισε να θεωρεί personae non gratae όσους προέρχονται από άλλες χώρες...

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου * . Είναι κάτι γειτονιές μές σ’αυτήν την πόλη… Κάτι γειτονιές με σκαλάκια, γκριζοπράσινα σκαλάκια τον χειμώνα, γκριζοκίτρινα το καλοκαίρι. Σπιτάκια με μικρές αυλές, που το ένα σέβεται το ύψος τ’ άλλου. Μπουγάδες στις ταράτσες, γριές στα κατώφλια, παιδιά στον κάτω δρόμο...

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου* Πολιτικός σουρεαλισμός, νομοθετικός σουρεαλισμός, κοινωνικός σουρεαλισμός... Σουρεαλισμός! Εγκλωβισμένοι σε μία τραγική κατάσταση κυκλικής πορείας, μην γνωρίζοντας ούτε τον σωστό τρόπο για να ξεφύγουμε, ούτε τη διάρκειά της, κι ακόμη περισσότερο ποιο θα είναι το τέλος της...

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου* Μουδιασμένος στον καναπέ, παρακολουθεί καθημερινά ένα άλλο «Μαύρο», αυτό της απελπισίας, του αδιεξόδου, του «δεν υπάρχει άλλη λύση», των «περικοπών», ενώ οι πάλαι ποτέ χρησμολόγοι (οι ίδιοι αναλυτές της τελευταίας δεκαπενταετίας), παραδίδουν φροντιστήριο εμπέδωσης των...

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου: * Θα σεργιανίσουμε μαζί και φέτος τα Χριστούγεννα στην αγορά της πόλης, και θα σου φέρνουν γέλια τα «καλησπέρα σας», τα «και του χρόνου» κι οι μυρωδιές της καμένης ζάχαρης, του παστουρμά, της ψαρίλας, του αλεσμένου καφέ…. Δυό ματσάκια ζουμπούλια, γρήγορα θα κάνουν τη...