«Παιδικοί εφιάλτες»
Γράφει η Μαρία Βερβέρη *
Τι είναι οι εφιάλτες;
Οι εφιάλτες εμφανίζονται γύρω στην ηλικία των δύο χρόνων και είναι πιο συχνοί μεταξύ τριών - τεσσάρων ετών, στην ηλικία των ερωτήσεων «γιατί;» διότι σε αυτή την ηλικία το παιδί αναπτύσσεται γρήγορα και το απασχολούν πάρα πολλά πράγματα από το γύρω του κόσμο. Είναι η ηλικία της ανάπτυξης της συναισθηματικής ζωής και της ζωής των σχέσεων με τους άλλους, της ανάπτυξης της προσωπικής αυτονομίας και προσωπικής ταυτότητας του παιδιού. Επίσης σε αυτή την ηλικία, το παιδί δεν μπορεί να ξεχωρίσει ακόμη το όνειρο από την πραγματικότητα, το πραγματικό από το αληθινό. Οι εφιάλτες είναι τρομακτικά όνειρα. Ένα στα τέσσερα παιδιά έχει εφιάλτες περισσότερες από μία φορά την εβδομάδα. Όταν το παιδί έχει δει έναν εφιάλτη, είναι εντελώς ξύπνιο και αναστατωμένο, φωνάζει και μπορεί να θυμηθεί αυτό που είδε, έστω και αν δυσκολεύεται να το περιγράψει. Οι εφιάλτες μπορεί να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή του ύπνου, αλλά συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των πρώτων 2 ωρών του κύκλου του ύπνου.
Οι αιτίες
Έχουν προταθεί διάφορες αιτίες για τους εφιάλτες, όπως το άγχος, η κακή διατροφή, νευρολογικές παθήσεις, ακόμα και η κούραση. Ωστόσο, ο παράγοντας που φαίνεται ότι είναι ο επικρατέστερος, είναι το παιδικό άγχος σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του παιδιού. Οι έρευνες κάνουν λόγο για εμφάνιση εφιαλτών σε παιδιά που έχουν αγχώδεις χαρακτήρες και αδυνατούν να βρουν μηχανισμούς για να αντιμετωπίσουν τις πηγές του άγχους.
Τι να κάνετε αν το παιδί σας ξυπνήσει από έναν εφιάλτη;
Το πρώτο πράγμα που χρειάζονται τα παιδιά εκείνη την στιγμή είναι να νιώσουν ασφάλεια και διαβεβαίωση ότι όλα είναι εντάξει. Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μια ζεστή αγκαλιά γεμάτη θαλπωρή. Αφήστε το να μιλήσει λίγο για το όνειρό του αν θέλει, αλλά μην το πιέσετε γι΄ αυτό αν δεν το θέλει το ίδιο. Προσπαθήστε να του εξηγήσετε ότι το όνειρο είναι απλά μια ιστορία που έφτιαξαν μέσα στο μυαλό τους την ώρα που κοιμόντουσαν. Ένα πραγματικά ανήσυχο παιδί ίσως να χρειάζεται να έρθει- για λίγο όμως- μέσα στην δικιά σας κρεβατοκάμαρα, μόνο και μόνο για να δει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και όλα είναι όπως τα γνωρίζει. Από την στιγμή που ησυχάζει, μείνετε μαζί του μέχρι να νυστάξει ξανά και δεν θα φοβάται να μείνει μόνο του. Αν νυστάζει αλλά δεν έχει αποκοιμηθεί ακόμα όταν φύγετε από δίπλα του, πείτε του ότι θα πάτε στο δωμάτιό σας- μην εξαφανιστείτε ξαφνικά. Προσπαθήστε να αποφύγετε να καλέσετε το παιδί στο κρεβάτι σας. Μπορείτε να καταφύγετε σε αυτή την τακτική μόνο σαν τελευταίο μέτρο, για να ησυχάσετε ένα ιδιαίτερα ανήσυχο παιδί. Οι έρευνες πάντως έχουν δείξει ότι ένα παιδί που κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι ή πολύ κοντά στο δωμάτιο με τους γονείς του, έχει λιγότερα ανησυχητικά όνειρα, όμως δεν είναι σωστό για την ανάπτυξη του παιδιού να γίνεται συχνά αυτό.
* Η Μαρία Βερβέρη είναι Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος (MSc Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων, University of Leiden, Ολλανδία) και εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο, Καβέτσου 17, Μυτιλήνη (τηλ. 2251048933, 6945447016). Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το http://mariaververi.blogspot.gr/
Η Μαρία Βερβέρη αρθρογραφεί κάθε δεύτερη Δευτέρα στο Lesvosnews.net
