«Μαμά, Μπαμπά είδα ένα κακό όνειρο…»
Γράφει η Μαρία Βερβέρη *
Τι είναι οι εφιάλτες;
Οι εφιάλτες εμφανίζονται γύρω στην ηλικία των δύο χρόνων και είναι πιο συχνοί μεταξύ τριών και τεσσάρων ετών, διότι σε αυτή την ηλικία το παιδί αναπτύσσεται γρήγορα και το απασχολούν πάρα πολλά πράγματα από τον γύρω κόσμο. Είναι η ηλικία της ανάπτυξης της συναισθηματικής ζωής και της ζωής των σχέσεων με τους άλλους, της ανάπτυξης της προσωπικής αυτονομίας και προσωπικής ταυτότητας του παιδιού. Επίσης σε αυτή την ηλικία, το παιδί δεν μπορεί να ξεχωρίσει ακόμη το όνειρο από την πραγματικότητα, το πραγματικό από το αληθινό. Οι εφιάλτες είναι τρομακτικά όνειρα. Παρουσιάζονται αρκετά συχνά (10-50%) σε παιδιά ηλικίας 3 - 6 ετών. Ένα στα τέσσερα παιδιά έχει εφιάλτες περισσότερες από μία φορά την εβδομάδα. Όταν το παιδί έχει δει έναν εφιάλτη, είναι εντελώς ξύπνιο και αναστατωμένο, φωνάζει και μπορεί να θυμηθεί αυτό που είδε, έστω και αν δυσκολεύεται να το περιγράψει. Οι εφιάλτες κυρίως, συμβαίνουν αργά τη νύχτα, στο τελευταίο τρίτο της περιόδου του ύπνου.
Οι αιτίες
Έχουν προταθεί διάφορες αιτίες για τους εφιάλτες, όπως το άγχος, η κακή διατροφή, νευρολογικές παθήσεις, ακόμα και η κούραση. Ωστόσο, ο παράγοντας που φαίνεται ότι είναι ο επικρατέστερος, είναι το παιδικό άγχος σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του παιδιού. Οι έρευνες κάνουν λόγο για εμφάνιση εφιαλτών σε παιδιά που έχουν αγχώδεις χαρακτήρες και αδυνατούν να βρουν μηχανισμούς για να αντιμετωπίσουν τις πηγές του άγχους.
Τι να κάνετε αν το παιδί σας ξυπνήσει από έναν εφιάλτη;
Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται το παιδί εκείνη την στιγμή είναι να νιώσει ασφάλεια και διαβεβαίωση ότι όλα είναι εντάξει. Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μια ζεστή αγκαλιά γεμάτη θαλπωρή. Αφήστε το να μιλήσει λίγο για το όνειρό του αν θέλει, αλλά μην το πιέσετε γι΄ αυτό αν δεν το θέλει το ίδιο. Προσπαθήστε να του εξηγήσετε ότι το όνειρο είναι απλά μια ιστορία που έφτιαξε μέσα στο μυαλό του την ώρα που κοιμόταν. Ένα πραγματικά ανήσυχο παιδί ίσως να χρειάζεται να έρθει- για λίγο όμως- μέσα στην δικιά σας κρεβατοκάμαρα, μόνο και μόνο για να δει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και όλα είναι όπως τα γνωρίζει. Από την στιγμή που ησυχάζει, μείνετε μαζί του μέχρι να νυστάξει ξανά και δεν θα φοβάται να μείνει μόνο του. Αν νυστάζει αλλά δεν έχει αποκοιμηθεί ακόμα όταν φύγετε από δίπλα του, πείτε του ότι θα πάτε στο δωμάτιο σας- μην εξαφανιστείτε ξαφνικά.
* Η Μαρία Βερβέρη είναι Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος (MSc Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων, University of Leiden, Ολλανδία) και εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο, Καβέτσου 17, Μυτιλήνη (τηλ. 2251048933, 6945447016). Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το http://mariaververi.blogspot.gr
Η Μαρία Βερβέρη αρθρογραφεί κάθε δεύτερη Δευτέρα στο Lesvosnews.net
