Πώς επιλέγουμε σύντροφο

Πουθενά σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο τα άτομα δεν ζευγαρώνουν τυχαία. Ο Δαρβίνος διατύπωσε μια θεωρία, γνωστή σήμερα ως ενδοφυλετικός ανταγωνισμός, σύμφωνα με την οποία τα αρσενικά ανταγωνίζονται μεταξύ τους και έτσι αναπτύσσουν χαρακτηριστικά όπως κέρατα ή μεγάλους κυνόδοντες, ώστε να νικούν τα άλλα αρσενικά. Μια άλλη θεωρία είναι αυτή της διαφυλετικής επιλογής, σύμφωνα με την οποία τα θηλυκά είναι εκείνα που κάνουν την επιλογή και προτιμούν τα αρσενικά που έχουν υπερτονισμένα κάποια χαρακτηριστικά.

Βέβαια υπάρχει και η άποψη ότι η επιλογή δεν εξαρτάται από σεξουαλικές ενορμήσεις αλλά από γονικές επιβαρύνσεις. Τα θηλυκά που κυοφορούν, θηλάζουν και μεγαλώνουν τα μικρά τους, επιλέγουν με πολύ μεγάλη προσοχή τους συντρόφους τους. Θα προτιμήσουν αρσενικά που θα τους εξασφαλίζουν τροφή, που θα έχουν καλή γονική συμπεριφορά και θα είναι ψηλά στην ιεραρχία. Παίρνουν δηλαδή αποφάσεις με βάση την επιβίωση και την ποιότητα ζωής των παιδιών τους και όχι με βάση τα χαρακτηριστικά των αρσενικών. Αντίθετα τα αρσενικά επειδή έχουν εκατομμύρια σπερματοζωάρια να διασπείρουν, επενδύουν λιγότερο στους απογόνους αναζητώντας γόνιμα θηλυκά χωρίς να επιλέγουν ένα συγκεκριμένο θηλυκό.

Στους ανθρώπους τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και ιδιαίτερα στις γυναίκες που επηρεάζονται από τις αρμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κάθε μήνα. Στη φάση της ωορρηξίας αναζητούν πιο αρρενωπούς και σκληρούς άντρες, ενώ τον υπόλοιπο καιρό ψάχνουν για τρυφερούς και σταθερούς. Οι άνδρες γενικά προτιμούν γυναίκες με πλούσιο στήθος, σαρκώδη χείλη, μεγάλα μάτια και γλυκό πρόσωπο, χαρακτηριστικά που υποδεικνύουν νεότητα και γονιμότητα. Οι γυναίκες προτιμούν άντρες με φαρδιά πλάτη, σφικτό σώμα και αρρενωπά χαρακτηριστικά, που υποδεικνύουν μεγάλη σεξουαλική ικανότητα και γονίδια. Κοινός στόχος, λοιπόν, ανδρών και γυναικών είναι να κάνουν όσο το δυνατό καλύτερο συνδυασμό γονιδίων, ώστε οι απόγονοι να είναι όμορφοι, υγιείς και έξυπνοι.

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της επιστήμης,  καθένας από μας ερωτεύεται ανθρώπους που έχουν μια συγκεκριμένη ομάδα γονιδίων που λέγονται γονίδια ιστοσυμβατότητας και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ικανότητά μας να καταπολεμάμε τα παθογόνα. Τα ζευγάρια που έχουν ανόμοια γονίδια ιστοσυμβατότητας φέρνουν στον κόσμο μωρά με ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα. Αλλά πώς αναγνωρίζουμε αυτά τα άτομα; Ίσως με τις φερομόνες, χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την προσέλκυση του αντίθετου φύλου, οι οποίες γίνονται αντιληπτές σε ένα όργανο που υπάρχει πίσω από τη μύτη μας.

Τέλος, οι οπαδοί του Φρόιντ υποστηρίζουν ότι τα πρότυπα του άνδρα και της γυναίκας που έχουμε στο μυαλό μας προκύπτουν από τη σχέση μας με τους γονείς μας. Επίσης ότι ερωτευόμαστε εκείνους που υπάρχουν ήδη στο υποσυνείδητό μας ως θετική εικόνα του ίδιου του εαυτού μας. Γι αυτό όταν νιώθουμε ερωτευμένοι λέμε συχνά ότι βρήκαμε την «αδελφή ψυχή».

Συνεπώς, οι έρωτές μας μπορεί να είναι μοιραίοι αλλά όχι τυχαίοι. Και ένα είναι βέβαιο: ο θεός του έρωτα ξέρει πολλά από χημεία!

Απόσπασμα από το βιβλίο μου με τίτλο «Έρωτας, Χημεία & Σεξ», Εκδόσεις Ιανός

* Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος. Ζει τη Μυτιλήνη και αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη στο Lesvosenws.net στη στήλη "Η αλχημεία του έρωτα