Νίκος Σηφουνάκης: Ο Άγιος των ξενοδόχων

Γράφει: Λώρη Κέζα / Το ΒΗΜΑ

Για να έχουμε καλό ερώτημα: λείπουν καταλύματα ή λείπουν τουρίστες; Είχαμε την εντύπωση ότι η μείωση των κρατήσεων έχει γίνει ανησυχητική και γενικώς ότι οι ξενοδόχοι έχουν αρχίσει να ζορίζονται. Πέρσι έκλεισαν 250 ξενοδοχεία, οι δανειακές υποχρεώσεις του κλάδου φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ, τα χρέη 2.000 μονάδων στο ΙΚΑ ξεπερνούν τα 180 εκατ. ευρώ. Οι ξενοδόχοι έχουν νέες υποχρεώσεις να καλύψουν όπως τα χαράτσια ακινήτων, τα τέλη για τη χρήση αιγιαλού, τον υψηλότερο ΦΠΑ στην εστίαση. Τα δελτία κοινωνικού τουρισμού μειώθηκαν στις 380.000 (από 650.000 προ τριετίας), ο ΟΑΕΕ ζητεί αναδρομικές εισφορές από όσους έχουν μονάδες με λιγότερα από 10 δωμάτια. Τα λέμε ανάκατα γιατί δεν ξέρουμε από πού να το πιάσουμε. Πλην όμως η πολιτική βούληση σε όλα τούτα θα έβαζε τάξη, με τη συνεννόηση όλων των αρμόδιων υπουργών.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αποθεώνεται ο «Άγιος των ξενοδόχων» ο κ. Νίκος Σηφουνάκης. Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος έχει περάσει ουκ ολίγες ρυθμίσεις που ευνοούν τα μεγάλα ξενοδοχεία και τις μεγάλες επενδύσεις. Θα προσπεράσουμε τις κακίες που αφορούν τα προσωπικά του, ότι όλα τούτα τα πράττει ως σύζυγος της κυρίας Grecotel. Αυτά είναι ανυπόστατα και κακεντρεχή. Αξίζει όμως να σταθούμε σε μερικές λεπτομέρειες του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού και άλλων ρυθμίσεων, και απλώς να διατυπώσουμε απορίες για την αντίληψη περί ανάπτυξης αλλά και για τη συνεργασία μεταξύ αρμοδίων. 

Ιδού ένα παράδειγμα: αν κάποιος επιθυμεί να χτίσει ξενοδοχειακή μονάδα δίπλα σε δάσος, σε μεγάλο δάσος, μπορεί να ζητήσει να απλωθεί μέσα σε αυτό, για να κάνει τις ιππασίες του και τα συναφή. Προσοχή όμως, η ρύθμιση δεν αφορά τον κακομοίρη αλλά μόνο τον τεράστιο επενδυτή εξ ου και η μικρότερη έκταση για τέτοιου είδους εξυπηρέτηση ορίζεται στα 3.000 στρέμματα. Δεν είναι πολλά τα μέρη όπου υπάρχουν τέτοια σχέδια και τέτοια δάση, έτσι πρέπει να θαυμάσουμε την εμμονή στη λεπτομέρεια, δηλαδή την προνοητικότητα να φτιάχνονται ρυθμίσεις που αφορούν, πόσους; έναν, δυο, τρεις επενδυτές. 

Μια άλλη ρύθμιση αφορά την αρτιότητα των οικοπέδων. Για να γίνει κάποιος ξενοδόχος εκτός σχεδίου έπρεπε να διαθέτει 15 στρέμματα. Με τροπολογία τα 15 γίνονται 8. Να υπενθυμίσουμε ότι ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια από το υπουργείο Αγροτιάς να αξιοποιηθεί η γη για να γίνει πιο παραγωγική η χώρα. Εντούτοις η εν λόγω ρύθμιση ενθαρρύνει: ξεριζώστε τους αμπελώνες, φυτέψτε ντουβάρια (για να έχουν επισκέπτες 2 μήνες τον χρόνο). Μια άλλη ρύθμιση αφορά την παραχώρηση γης από τους επενδυτές στους δήμους. Αδρομερώς: όταν κάποιος ήθελε να χτίσει κάτι τεράστιο σε μια περιοχή, δηλαδή να αλλοιώσει το φυσικό τοπίο και να κλείσει την πρόσβαση στη θάλασσα, αναλάμβανε να αφήσει ελεύθερο ένα οικόπεδο δίπλα στο ξενοδοχείο, όμορο που λένε. Πάει κι αυτό. Τώρα ο επενδυτής μπορεί να δώσει άλλη έκταση εντός δήμου ή να δώσει τα λεφτά στο χέρι. Έτσι εξασφαλίζεται ότι αν χτιστούν ξενοδοχεία το ένα δίπλα στο άλλο, κολλητά, οι περίοικοι θα διανύουν μερικά χιλιόμετρα μέχρι να βρουν πέρασμα.

Μια άλλη ρύθμιση που δεν κάνει κακό αλλά είναι άδικη για επενδυτές άλλων κλάδων αλλά και για τον κάθε νοικοκύρη, είναι ότι στον συντελεστή δόμησης δεν προσμετρείται πλέον ο πρώτος υπόγειος όροφος, με κολυμβητήρια, γυμναστήρια, σάουνες (αλήθεια, αυτοί που έχουν ήδη αξιοποιήσει τα υπόγεια, μπορούν να απλωθούν τώρα στις ελεύθερες επιφάνειες;). Ενώ λοιπόν το πανελλήνιο δηλώνει και πληρώνει κάθε τετραγωνικό υπόγειας αποθήκης, οι μεγαλοξενοδόχοι τυγχάνουν άλλης μεταχείρισης.

Ας θυμηθούμε όμως τα παλιά. Ποιος πολιτικός μιλούσε πριν από 7 χρόνια για το γκρέμισμα ξενοδοχείων του Αιγαίου που θυμίζουν «πολυκατοικίες στα Πατήσια»; Ήλθε λοιπόν η ώρα να φύγουν τα Πατήσια και να χτιστούν ολούθε αντίγραφα της Σάουθ Μπιτς του Μαϊάμι. Και να είναι αδειανά;