ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟΥ
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Θα ήθελα με λίγα λόγια να σας βοηθήσω να καταλάβετε γιατί αντιδρούμε σχεδόν όλοι οι πολίτες του Β. Αιγαίου στις προτάσεις και στα σχέδια σας για το μεταναστευτικό.
Πιστεύω ότι το λαϊκό γνωμικό «όποιος καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι» αποδίδει ακριβώς το πρόβλημα. Τι θέλω δηλαδή να πω…
Εδώ και πέντε χρόνια τα νησιά μας έχουν βιώσει και γίνει μάρτυρες σημαντικών γεγονότων. Ξεκίνησε με μια τεράστια εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών. Μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Αρχικά, το σύνολο των νησιωτών στάθηκε αρωγός στην βοήθεια και περίθαλψη αυτών των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος στο πλήθος των νεκρών.
Στη συνέχεια ήρθαν υπουργοί, πρωθυπουργοί, Έλληνες και Ευρωπαίοι. Ακόμα και ο Πάπας της Ρώμης και η Αντζελίνα Τζολί ήρθαν. Όλοι μας ευχαρίστησαν, μας έραναν με όμορφα λόγια περί αλληλεγγύης και ανθρωπισμού. Ακόμη και το βραβείο Νόμπελ μας έταξαν. Και αφού μίλησαν , φωτογραφήθηκαν, έφυγαν και πήγαν στις χώρες τους. Και το πρώτο που έκαναν ήταν να κλείσουν τα δικά τους σύνορα και να εγκλωβίσουν εδώ αυτούς τους ανθρώπους. Και εμείς επωμιστήκαμε το τεράστιο βάρος. Η καθημερινότητά μας άλλαξε. Η τοπική κοινωνία με βίαιο τρόπο έγινε πολυπολιτισμική. Τα νοσοκομεία είναι στο όριο της λειτουργίας λόγω του μεγάλου αριθμού περιστατικών. Τα σχολεία αγκομαχούν από τον αριθμό των αλλοδαπών μαθητών που πρέπει να εγγραφούν. Ακόμα και τα ΑΤΜ των τραπεζών είναι απροσπέλαστα για τους κατοίκους μερικές μέρες του χρόνου. Η δε δημόσια τάξη έχει διασαλευθεί. Από όλα αυτά τα ωραία λόγια περί ανθρωπισμού και αλληλεγγύης τελικά μείνανε μόνο τα προβλήματα.
Αυτά βιώσαμε και βιώνουμε και αυτά τα βιώματα γέννησαν συναισθήματα. Συναισθήματα όπως οργή, θλίψη, φόβος, αγανάκτηση. Μας κορόιδεψαν, μας είπαν ψέματα, μας εγκατέλειψαν. Και αυτό είναι το πρόβλημα κ. Υπουργέ. Αν δεν κατανοήσετε τα συναισθήματα, αν δεν νιώσετε τους νησιώτες, αν δεν έρθετε πιο κοντά μας, δε θα πείσετε.
Η «λογική», οι χάρτες και οι επιστημονικές αναλύσεις δε μας πείθουν πλέον, γιατί τα συναισθήματα, μας έχουν κατακλύσει.
Με εκτίμηση,
Α. ΚΟΥΤΣΑΝΤΩΝΗΣ
