43 χρόνια μετά...Το κορίτσι της θρυλικής φωτογραφίας μιλά μετά την βομβιστική επίθεση
Η βραβευμένη με Πούλιτζερ φωτογραφία του 9χρονου κοριτσιού που τρέχει κλαίγοντας γυμνό στους δρόμους της Trang Bang για την ζωή της έχει μείνει στην ιστορία. Το 1972 η φωτογραφία της Kim Phuc είχε μπει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αποτυπώνοντας την φρίκη του πολέμου στο Βιετνάμ.
Τότε η ίδια ντρεπόταν για το γεγονός ότι όλος ο κόσμος την είχε δει στην πιο ευάλωτη στιγμή της ζωής της, σήμερα όμως καταλαβαίνει πως αν δεν είχε αποτυπωθεί αυτή η στιγμή αγωνίας, η βομβιστική επίθεση ίσως να είχε ξεχαστεί για πάντα. «Πάντα θα θυμάμαι αυτή την απαίσια ημέρα που έτρεξα από την ζωή στον θάνατο», αναφέρει η Κim Phuc στο CNN, 43 χρόνια μετά από την βομβιστική επίθεση στο Νότιο Βιετνάμ από την οποία υπέστη εγκαύματα στην πλάτη.
Η 52χρονη πλέον γυναίκα ζει στον Καναδά με τον άνδρα και τα δύο παιδιά της και ελπίζει πως η ιστορία της να κάνει τους ανθρώπους να δουν το σκληρό πρόσωπο του πολέμου. vietnam war girl «Κατάλαβα πως δεν μπορούσαν να ξεφύγω από την φωτογραφία, ήθελα να πάω πίσω και να χρησιμοποιήσω αυτή την φωτογραφία για την ειρήνη. Και αυτή είναι η επιλογή μου».
Η ίδια είναι μέντορας και πρέσβειρα καλής θελήσεως με τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ έχει ιδρύσει και την φιλανθρωπική οργάνωση Kim Foundation International, η οποία βοηθά παιδιά – θύματα πολέμου. Ακόμα, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο προκειμένου να μιλήσει για την ιστορία της. «Τώρα δεν τρέχω. Πετάω!», είπε χαρακτηριστικά.
Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον τότε 21χρονο φωτορεπόρτερ του Associated Press, Nick Ut, ο οποίος όχι μόνο αποτύπωσε την φριχτή στιγμή της βομβιστικής επίθεσης, αλλά βοήθησε και τα τραυματισμένα παιδιά να μεταβούν στο νοσοκομείο. Η μικρή Phuc υπέφερε από φοβερά εγκαύματα και χαροπάλευε στο νοσοκομείο επί ένα χρόνο.
Τελικά κατάφερε να κρατηθεί στην ζωή και, όπως λέει η ίδια, ήρθε κοντά με στον Χριστό, βαφτίστηκε χριστιανή και έμαθε να συγχωρεί. «Ό,τι και αν συνέβη σε εμένα έχω μια ακόμη ευκαιρία να ζήσω, να είμαι υγιής, να είμαι ευλογημένη και να τιμήσω άλλους ανθρώπους», καταλήγει.
huffingtonpost.gr/
