"Μεριάστε να μεγαλώσουν τα παιδιά"
Μέρες εορταστικές, μέρες εθνικής επετείου ,ένα τραγούδι αντιστασιακό έρχεται στα χείλη :
"Είσαι παιδί στα δεκαεφτά σου χρόνια ,είσαι παιδί ,μα στα μαλλιά σου χιόνια ,μάς ήρθαν δύσκολοι καιροί..."
Παιδί δεκαεφτά χρονών;; σκέφτεσαι ,μα δεκαεφτά ψηφίζει! ίσως στις λιγότερο πολιτισμένες κοινωνίες ,άλλων χρόνων ,ήξεραν και κατανοούσαν πως ένας έφηβος ακόμα σέρνει την παιδική του ηλικία ,οπότε αντιμετωπίζεται ως παιδί και μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Φτάσαμε σήμερα στις πολιτισμένες κοινωνίες ένα παιδί δεκατριών χρόνων να κάθεται στο σκαμνί της κοινωνίας για πράξεις που όχι μόνο κατήγγειλε αλλά στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από το βάρος τους προσπάθησε να αυτοκτονήσει .
Κι ενώ διεξάγονταν έρευνες ακούγεται μια μάνα να λέει :"πήγε με τη θέλησή της, ένας πατέρας να μιλά για "πιέσεις " που δέχτηκε ...κι απέναντι σε ολα αυτά ένα παιδί που παίρνει πίσω τις καταγγελίες που έκανε...
Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα υπάρχει και η κοινωνία ,η κοινωνία του χωριού με τον "βαρύ" πολιτισμό, τόσο βαρύ που έγινε δυσβάσταχτος για ενα παιδί .
Ας σκεφτούμε ολοι τα κορίτσια μας δωδεκάχρονα ,δεκατριάρονα...με τα γελάκια τους ,τα λιπγκλος τους ,τα μυστικά τους ….όλα περνούν απο την ιδια φάση ,όμως τα περισσότερα έχουν.πισω τους μια οικογένεια να τα προστατεύει ...
Τι γίνεται με αυτά που η οικογένεια βρίσκεται στις παρυφές της κοινωνίας .
Τι κάνει η κοινωνία ;
Τι κάνει η πολιτισμένη κοινωνία;
Τι κάνει η πολιτισμένη μουσικά ,αισθητικά κοινωνία ;
Τι κανει η πολιτισμένη μουσικά ,αισθητικά κοινωνία και ο πνευματικός της κόσμος;
Πολιτισμός ειναι η ποιοτική καθημερινότητα όλων , αλλιώς μιλάμε για πολιτισμική ηγεμονία κι απο κάτω βούρκος ...και οι πνευματικά καλλιεργημένοι οσο κι αν προφυλάσσονται δεν μπορούν ν 'αποφύγουν την μπόχα….
Κίνηση Μνήμη και Δράση
