Γιατί είναι φυλακή ο Νίκος Ρωμανός - Οι πραγματικοί λόγοι...
"Πολλοί νομίζουν ότι ο Νίκος Ρωμανός είναι στη φυλακή, επειδή βρέθηκε ένα λειψό δαχτυλικό αποτύπωμά του σε μια σακούλα σκουπιδιών. Αυτό είναι λάθος. Γιατί αν το αποτύπωμα ήταν ενός χρυσαυγίτη αστυνομικού θα είχε θεωρηθεί τυχαίο και δεν θα γινόταν τίποτε. Να σας πω, λοιπόν, τους πραγματικούς λόγους, που οδήγησαν τον Ρωμανό στη φυλακή.
Στην αρχή της πρώτης Λυκείου, λόγω ιδεολογικών αντιρρήσεων εγκατέλειψε την Σχολή Μωραΐτη και μεταγράφηκε στο Δημόσιο Ψυχικού. Αυτό ήταν μια έμπρακτη περιφρόνηση προς την αστική τάξη.
Λίγες εβδομάδες αργότερα έπεσε στην αγκαλιά του δολοφονημένος ο φίλος και συμμαθητής του Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και στην κηδεία σήκωσε το φέρετρό του. Ο δικηγόρος του δολοφόνου Αλέξης Κούγιας άρχισε να ορύεται «τα παιδιά αυτά δεν είναι σαν τα δικά σας και σαν τα δικά μας». Από τότε ο Ρωμανός ήταν οριστικά κάτι διαφορετικό για την αστική τάξη.
Όταν γινόταν η δίκη για τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη ο Νίκος Ρωμανός περιφρόνησε την δικαιοσύνη τους και εγκατέλειψε το σπίτι του και το σχολείο του, για να αποφύγει τη βίαιη προσαγωγή του στο δικαστήριο, όπου θα κατέθετε ως αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας. Από τότε μπήκε για τα καλά στο στόχαστρο της δικαστικής εξουσίας.
Κι όταν σε άλλη δίκη ήταν ο ίδιος κατηγορούμενος τους έτριψε κατάμουτρα την απόπειρα ληστείας, γιατί ο όμηρος κατέθεσε υπέρ του Νίκου και των συντρόφων του κι αυτό δεν είχε ξαναγίνει να καταθέτει ο όμηρος υπέρ των απαγωγέων του. Και οι δικαστές απάντησαν με ποινή 20 ετών και τον χαρακτήρισαν ατομικό τρομοκράτη, αλλά οι μόνοι που τρομοκρατήθηκαν ήταν οι δικαστές και κανείς άλλος.
Και φτάνουμε στον Δεκέμβρη του 2014. Μετά από 31 ημέρες απεργία πείνας ο Νίκος Ρωμανός αναγκάζει τον υπερσυντηρητικό πεισματάρη υπουργό δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, παρά τις έντονες αντιρρήσεις του, να προτείνει τροπολογία που θα επέτρεπε στον φυλακισμένο Ρωμανό να σπουδάσει φορώντας βραχιολάκι. Την τροπολογία καταψήφισαν ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Αθανάσιος Πλεύρης. Ο Άδωνις Γεωργιάδης άλλωστε είχε πει στη σύζυγο του Κορκονέα, πως καλώς έπραξε ο σύζυγός της όταν πυροβόλησε σε ευθεία βολή, με άμεσο δόλο και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το κατέθεσε η ίδια η σύζυγος του Κορκονέα στο δικαστήριο.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ποτέ δεν ξέχασε την μεγάλη ήττα της, ότι αναγκάστηκε να ψηφίσει τροπολογία υπέρ του Ρωμανού. Και επιπλέον, μερικά χρόνια μετά επρόκειτο να υποστεί μια άλλη πολύ μεγάλη ήττα.
Το 2020 ο Χρυσοχοΐδης με πρόφαση τον Κορωνοϊό απαγορεύει στις 6 Δεκεμβρίου τις εκδηλώσεις στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Πριν ξημερώσει η 6η Δεκεμβρίου η περιοχή της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου φρουρείται από αστυνομικούς, για να μην καταθέσει κανείς λουλούδια. Εγώ πήγα μόλις ξεμέρωνε. Ήταν Σάββατο και δεν κυκλοφορούσε κανείς στην περιοχή τέτοια ώρα και δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα μετάδοσης οποιουδήποτε ιού. Κι όμως οι αστυνομικοί με εμπόδισαν να πλησιάσω το μνημείο και ο υψηλόβαθμος αξιωματικός με απείλησε με προσαγωγή. Ο ιός όμως ήταν η δικαιολογία του Χρυσοχοΐδη. Ο πραγματικός του στόχος ήταν να διαγράψει από τη μνήμη της κοινωνίας τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, που αμαύρωνε την υπόληψη της αστυνομίας του. Σε απάντηση αυτής της προσπάθειας του Χρυσοχοΐδη ο Νίκος Ρωμανός, λίγους μήνες μετά, οργανώνει μαζί με τους συντρόφους του συναυλία για να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την κατασκευή νέου, ψηλότερου μνημείου για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γιατί το παλιό είχε μεταβληθεί σε σκουπιδότοπο. Η συναυλία είχε πολύ μεγάλη επιτυχία, τα χρήματα συγκεντρώθηκαν και τον επόμενο Ιούνιο άρχισε η κατασκευή του μνημείου, χωρίς να ζητηθεί άδεια από την πολεοδομία, χωρίς να ζητηθεί άδεια από τον δήμο. Αρκούσε η συγκατάθεση της κοινωνίας. Από άλλη πλευρά τότε ζητήθηκε από τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη να αναλάβει ο Δήμος τη δημιουργία μνημείου σε άλλο μέρος της πόλης, μακριά από τα Εξάρχεια, για να αποσυνδεθεί ο Γρηγορόπουλος από τα Εξάρχεια και τους αναρχικούς. Προσωπικά εξήγησα στην άλλη πλευρά πως η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν θα έχτιζε μνημείο για τον Αλέξανδρο και αν μπορούσε θα γκρέμιζε το ήδη υπάρχον. Στο τηλέφωνο η δικηγόρος της άλλης πλευράς, πολύ θυμωμένη, με ρώτησε για τον Ρωμανό με ποιο δικαίωμα αυτός ανακατεύεται και χτίζει μνημείο. Παρά τις έντονες αντιδράσεις το μνημείο χτίστηκε. Η ανέγερση έγινε σε μία εβδομάδα και ο Ρωμανός φρόντισε αυτή την εβδομάδα να υπάρχουν εκδηλώσεις στην περιοχή, ώστε όποια προσπάθεια γινόταν για να εμποδιστεί η ανέγερση του μνημείου να ερχόταν αντιμέτωπη με το συγκεντρωμένο πλήθος. Και τέλος, χωρίς άδεια από τον δήμο, έκλεισε το σταυροδρόμι Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στήθηκαν τραπέζια, καρέκλες, μικροφωνικές εγκαταστάσεις και έγινε η παρουσίαση του μνημείου με τη συμμετοχή πάρα πολλών ανθρώπων στις 11 Ιουνίου του 2022. Από τότε ο Χρυσοχοΐδης του το φύλαγε και περίμενε να βρει ευκαιρία, για να επιτεθεί.
Νομίζω πως τώρα πια έχω πει για ποιους λόγους είναι στη φυλακή ο Νίκος Ρωμανός.
Αλλά στη θέση του Νίκου Ρωμανού μπορούν να βρεθούν και άλλοι νέοι και νέες, από τα παιδιά που το κράτος εξωθεί στο περιθώριο. Είναι τα παιδιά που δεν έχουν πάει σε ιδιωτικό σχολείο, δεν έχουν κάνει International Baccalaureate, δεν έχουν πάει σε ξένα και ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα, για να κάνουν φροντιστήριο, για να εισαχθούν σε πρότυπα και Ωνάσεια σχολεία. Κι αν έχουν καταφέρει με πολύ κόπο να μπουν σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, οι γονείς τους δεν έχουν αρκετά χρήματα, για να τα στείλουν στη Θεσσαλονίκη με αεροπλάνο και τα στέλνουν με τρένο, μια για πάντα.
Αλλά είναι κι άλλα παιδιά που δεν μπήκαν σε πανεπιστήμια, γιατί δεν είχαν χρήματα για φροντιστήρια και δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τηλεκπαίδευση, δεν είχα υπολογιστές και Ίντερνετ και μπορεί να μην είχαν ούτε ηλεκτρικό. Και στα σχολεία τους υπήρχαν ελλείψεις εκπαιδευτικών. Και Μαθηματικά και Φυσική τους έκανε ο βιολόγος και Ιστορία τους δίδασκε η θεολόγος και όσοι από τους εκπαιδευτικούς τους αντιστάθηκαν στην αξιολόγηση αντιμετωπίζουν πειθαρχικές ποινές.
Είναι και τα παιδιά των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Είναι τα παιδιά που τρώνε ξύλο, γιατί με το ξύλο θα γίνουν άνθρωποι, αλλά το ξύλο πια δεν το δίνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι. Το ξύλο πλέον το δίνουν επαγγελματίες, που τους έχει προσλάβει το κράτος για να δέρνουν και να στέλνουν τα παιδιά τραυματισμένα στα νοσοκομεία. Το κράτος προτιμάει, αντί να προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς να προσλαμβάνει σπεσιαλίστες του ξύλου, γιατί το ξύλο είναι μια ταχύρρυθμη εκπαίδευση. Και σέρνουν τα παιδιά στα κρατητήρια και στα δικαστήρια και τους φορτώνουν κακουργήματα και τα βρίζουν από δεξιά κι αριστερά, γιατί αυτά τάχατες χάλασαν την ειρηνική πορεία και ανάγκασαν το κράτος να πληρώνει υπερωρίες στα ΜΑΤ και έξτρα επιδόματα.
Και είναι και τα παιδιά των δυτικών προαστίων που το περισσότερο που μπορούν είναι να γίνουν ψυκτικοί, όπως είχε πει ο πρωθυπουργός. Και για να το πει ο πρωθυπουργός κάτι θα ξέρει. Αυτά δεν λέγονται τυχαία. Πάει και τέλειωσε. Τα παιδιά των δυτικών προαστίων μέχρι εκεί μπορούν. Γιατί είναι τα παιδιά που δεν λένε δήμος Αιγάλεω, όπως λένε τα παιδιά του Χάρβαρντ, αλλά λένε Δήμος Αιγαλέου. Προς τιμή τους κι εγώ πλέον θα λέω μόνο Αιγαλέου, ήρθα στο πάρκο Αιγαλέου, στο Πανεπιστήμιο Αιγαλέου. Κι αν κάποιος άριστος περιγελάσει την αγραμματοσύνη μου, επειδή λέω Αιγαλέου, θα του απαντώ με το παλιό δίστιχο που κάνει ρίμα με το πάρκο Αιγαλέου: λέου, λέου, λέου, λέου, τενεκές του πετρελαίου".
(Η χθεσινή ομιλία του Γιώργος Θαλάσσης
στην εκδήλωση για τον Νίκο Ρωμανό στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής).
