«Άγκυρα Ελπίδος» η Ανάσταση του Χριστού
Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος, στην πασχαλινή εγκύκλιο προς κλήρο, μοναχούς και λαό, υμνεί τη χαρά και την ελπίδα της Ανάστασης του Χριστού, που νικά τον θάνατο και την αμαρτία. Προτρέπει τους πιστούς να στηρίζονται στην πίστη, ζώντας με μετάνοια και αγάπη, για μια ελπιδοφόρα πορεία προς την αιωνιότητα.
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ἐπί τῶ Ἁγίῳ Πάσχα
Ι Α Κ Ω Β Ο Σ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί
τόν εὐλογημένον λαόν τῆς Ἐπαρχίας μας
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας κατακλύζει καί πάλι τόν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἡ διαβεβαίωση τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ὁ ἐπί τοῦ ΄΄ Σταυροῦ κρεμάμενος ΄΄ ( Ἀντίφωνον Μ. Πέμπτης ), Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος ΄΄ κατῆλθε ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συνέτριψε μοχλούς αἰωνίους ΄΄ ( Ἀναστάσιμη Ὠδή ΣΤ’ ) νικῶντας τό κράτος τοῦ θανάτου, τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας , μᾶς χαρίζει ἀνείπωτη εὐφροσύνη καί εὐγνωμοσύνη. Ἡ χαρμόσυνη πληροφορία τοῦ ἀγγέλου στίς Μυροφόρες γυναῖκες ὅτι ΄΄ Οὐκ ἔστιν ὧδε , ἠγέρθη γάρ, καθώς εἶπε. Δεῦτε ἴδετε τόν τόπον ὅπου ἔθηκαν αὐτόν ΄΄ ( Ματθ. 28, 6 ) πλημμυρίζει τίς ὑπάρξεις μας ἀπό ἐλπίδα βέβαιη καί ἰσχυρή , βασιζόμενη στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως . Τά λόγια τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας ὅτι θά ΄΄ εἶναι μαζί μας μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ΄΄ ( Ματθ. 28, 20 ) διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος , λειτουργοῦν γιά τή ζωή μας ὡς ΄΄ ἄγκυρα ἐλπίδος ΄΄ ( Ἀναστάσιμη Ὠδή Θ’ ), γιατί ὑπόσχονται ἀληθινή παρηγοριά καί θεμέλιο ἀσάλευτο, ὅπως εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας.
Ὁ ἀγωνιζόμενος πιστός ὁδοιπορεῖ σ’ αὐτόν τόν κόσμο ἔχοντας τήν ἐλπίδα του ὄχι στά κτιστά πράγματα ἀλλά στό γεγογός τῆς συνδέσεώς του μέ τό Χριστό, ὁ Ὁποῖος , ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας ὅλες αὐτές τίς εὐφρόσυνες ἡμέρες τοῦ ἱεροῦ Πεντηκοσταρίου ΄΄ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας ΄΄ ( Τροπάριο Ἀναστάσιμο ).
Γιατί ἡ τελική ἀναφορά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Θεός . Δέν εἶναι οὔτε οἱ ἰδέες καί οἱ θεωρίες, πού γρήγορα ἀνατρέπονται καί γεννιοῦνται ἄλλες , οὔτε τά χρήματα καί οἱ περιουσίες οὔτε τά ὑψηλά ἐπιτεύγματα τῆς τεχνολογίας καί τῆς ἐπιστήμης , τά ὁποῖα ὅσο σπουδαῖα καί ἄν εἶναι , δέν μποροῦν νά ἀπαντήσουν στά ὑπαρξιακά προβλήματα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου , οὔτε οἱ θέσεις καί τά ἀξιώματα καί φυσικά δέν εἶναι ὁ ἐγωπαθής ἑαυτός του.
Ἔχεις τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, τά ἔχεις ὅλα καί εἶσαι ὁ πλουσιότερος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου. Δέν ἔχεις ἐνεργοῦσα στή ζωή σου τή Χάρη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, εἶσαι ὁ πτωχότερος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου ἔστω καί ἄν εἶσαι Κροῖσος.
Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος πορεύεται σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες θεραπεύουν τήν καρδιά ἀπό τίς ἐμπαθεῖς καταστάσεις. Γιατί αὐτές εἶναι ΄΄ θεῖες ἐνέργειες ΄΄ κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί χαρίζουν ἀληθινή ἐλπίδα. Εἶναι ἐμπειρίες πίστεως, ἐμπειρίες πού δέν περιορίζονται στά στενά ὅρια τῆς λογικῆς καί τῶν αἰσθήσεων . Μπορεῖ νά ἐνεργοῦνται στό χῶρο καί μέσα στό χρόνο, ἀλλά πηγάζουν ἀπό τόν ΄΄ πλούσιο καί εὐτυχῆ τάφο τοῦ Κυρίου μας ! Διότι ἀφοῦ δέχθηκε μέσα του ( ὁ τάφος ) τόν Δημιουργό τοῦ παντός, σάν νά κοιμᾶται, ἀποδείχθηκε μέ τήν Ἀνάστασή Του θεῖο θησαυροφυλάκιο γεμάτο ἀπό θησαυρούς αἰωνίου ζωῆς ΄΄ ( Κανόνας Μ. Παρασκευῆς, Ὠδή Ζ’ ).
Γι’ αὐτό , ὁ ΄΄ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν ΄΄ Χριστός εἶναι ἡ ἐλπίς τῶν χριστιανῶν ( Α’ Τιμ. 1, 1 ) καί ἐκεῖνος πού ἀκουμπᾶ πάνω Του ξεκουράζεται ἐσωτερικά ἀπό τούς ποικιλόμορφους πόνους καί τίς διάφορες θλίψεις τῆς παρούσης ζωῆς. Δέν χάνει ποτέ τήν ἐλπίδα του, γιατί ἔχει μάθει νά ἀκούει μυστικά μέσα του τή φωνή Του, πού λέγει: ΄΄ Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί, μή φοβεῖσθε ΄΄ ( Ματθ. 14, 27 ).
Μπορεῖ νά σηκώνει ἕναν ἤ καί περισσότερους σταυρούς , μπορεῖ πολλές φορές τά προβλήματα καί οἱ ἀντιξοότητες νά μήν τελειώνουν, μπορεῖ ἡ ζωή του νά εἶναι τόσο δύσκολη καί ἀκανθώδης, ἀλλά δέν χάνει τό θάρρος του. Δέν καταποντίζεται , ἔστω καί ἄν ταλαιπωρεῖται λίγο ἤ πολύ ἀπό τόν ψυχικό πόνο , γιατί ἔμαθε νά ρίχνει τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδος ἔξω ἀπό τόν παρόντα κόσμο, στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ , γνωρίζοντας ὅτι χωρίς τή θέληση καί τήν παραχώρηση Του τίποτε δέν γίνεται. Τίποτε δέν μετακινεῖται καί τίποτε δέν ἀλλάζει.
Ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν, ὁ ποικίλος φόβος , οἱ ἀνασφάλειες, οἱ ἀδικίες , οἱ ἀρρώστιες, ἡ πτωχεία , ἡ λύπη γιά τό ποικιλόμορφο κακό πού λαμβάνει χώρα δίπλα καί μακριά μας, ὁ θάνατος προσφιλῶν προσώπων καί ἡ σκέψη τοῦ δικοῦ του θανάτου δέν εἶναι σέ θέση νά τόν ὁδηγήσουν σέ ἀπελπισία, πού εἶναι στόχος τοῦ διαβόλου, καί νά τόν νικήσουν, γιατί ἔχει σύμμαχο στή ζωή του Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ΄΄ ἐπίκρανε καί ἐνέκρωσε τόν ἅδην ΄΄ ( Κατηχητικός Λόγος ἁγ. Ἰω. τοῦ Χρυσοστόμου ).
Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἔχει ἀποσυνδέσει τόν ἑαυτό του ἀπό τή Ζωή πέραν τοῦ τάφου , γι’ αὐτό καί ἔχασε τήν σώζουσα ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχει περιορισθεῖ στήν αἰσθητή πραγματικότητα , μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει τήν Ἀληθινή καί Αἰώνια πραγματικότητα, πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἔχει ἀναγάγει σέ κριτήριο πάντων τή λογική μέ ἀποτέλεσμα νά πτωχεύσει πνευματικά, γιατί εἴτε συνειδητά εἴτε ἀσυνείδητα ἀπορρίπτει τό ὑπέρλογο μυστήριο τῆς πίστεως, τό ὁποῖο ἀνακαινίζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη , δίδοντας τή δυνατότητα τῆς πραγματικῆς ἐλπίδος. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος , ὁ ἁγιορείτης ἔλεγε: ΄΄ Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία στίς μέρες μας ἔγκειται στό ὅτι οἱ ἄνθρωποι βυθίστηκαν στήν ἀπόγνωση καί δέν πιστεύουν πιά στήν ἀνάσταση ΄΄.
Ἡ γνήσια καί αὐθεντική ἐλπίδα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πίστεως στόν Ἀναστάντα Χριστό. Μέ μία βασική, ὡστόσο, προϋπόθεση: Νά κοπιάζουμε πνευματικά, πορευόμενοι μέ μετάνοια, ἀγάπη, ταπείνωση, ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία, μιμούμενοι τόν Κύριο μας ὅσο γίνεται ἀνθρωπίνως καί κάτω ἀπό τίς συνθῆκες πού ζεῖ ὁ καθένας μας , σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, πού λέγει :΄΄ Κάθε ἄνθρωπος πού ἔχει καί κρατᾶ στέρεη τήν ἐλπίδα στό Χριστό, καθαρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό κάθε ἁμαρτία, ὅπως καί ἐκεῖνος εἶναι καθαρός καί ἅγιος. Μόνον οἱ ἁγνοί καί καθαροί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τόν καθαρό καί ἅγιο ΄΄ ( Α’ Ἰω. 3, 3 ).
Ἄς βαδίζουμε, λοιπόν, μέ αὐτόν τόν τρόπο , γιά νά εἶναι ἡ πορεία μας ἐλπιδοφόρα, νικηφόρα καί ἀναστάσιμη , ἔχοντας προοπτική αἰωνιότητος.
Μετά πολλῶν Πασχαλίων εὐχῶν
