Σήμερα 17 Απριλίου: 10 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου

Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948 με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, μεγάλωσε στις γειτονιές της συμπρωτεύουσας και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία από τη δεκαετία του ’60 συμμετέχοντας σε ελληνικά συγκροτήματα όπως οι Olympians, οι Fratelli και οι Μακεδονομάχοι, ενώ έκανε περιοδείες σε Ελλάδα και εξωτερικό με συγκροτήματα όπως οι Zealot. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συνεργάζεται με σημαντικούς Έλληνες μουσικούς  όπως ο Μανώλης Ρασούλης, ο Νίκος Ξυδάκης και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Γνωρίζει την επιτυχία με το δίσκο του Μανώλη Ρασούλη «Η εκδίκηση της γυφτιάς»,  ο οποίος θεωρείται ιστορικής σημασίας για το ελληνικό τραγούδι. Ακολουθούν κι άλλοι σημαντικοί προσωπικοί δίσκοι και συνεργασίες με πολλούς Έλληνες μουσικούς. Ο Νίκος Παπάζογλου φορώντας πάντα το κόκκινο φουλάρι και το τζιν πουκάμισο διαμόρφωσε ένα δικό του χαρακτηριστικό προσωπικό στυλ τραγουδώντας για τον έρωτα και την αγάπη κάθε καλοκαίρι και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας παρέα με τους φίλους μουσικούς που πάντα τον πλαισίωναν. Η μουσική του Νίκου Παπάζογλου αγαπήθηκε από τους νέους όλων των ηλικιών, ανανέωσε την ελληνική μουσική σκηνή και βοήθησε πολλούς νέους μουσικούς να αναπτύξουν το ταλέντο τους και να αγγίξουν κι εκείνοι το μουσικό κοινό της χώρας, πολλοί εξ αυτών ηχογραφώντας για πρώτη φορά στο στούντιο «Αγροτικόν» που είχε ο ίδιος φτιάξει στην Κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Στις 17 Απριλίου συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου τραγουδοποιού και το Αρχείο της ΕΡΤ τιμώντας τη μνήμη του αγαπημένου «Ινδιάνου» παρουσιάζει την εκπομπή:

ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Χαρωνίτη “Επέστρεφε”, παραγωγής 1997, ο μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής Νίκος Παπάζογλου, μιλά για την πόλη που γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή, τη Θεσσαλονίκη. Θυμάται πώς, παιδί ακόμη, ξεκίνησε να την εξερευνά ακολουθώντας τα λεωφορεία, τα μαθητικά χρόνια του στο 57ο Δημοτικό Σχολείο με τη δασκάλα του, την κυρία Αμαλία, που τον έκανε να ερωτευτεί τη μάθηση, αλλά και τα «Τσακάλια» της γειτονιάς του, στα παλιά Λαδάδικα, που τον έμαθαν να περπατά με τα χέρια. «Ήταν το σοβαρότερο μάθημα που έχω πάρει στη ζωή μου, νομίζω. Να βασίζομαι τόσο πολύ στα χέρια μου», τονίζει.

Ο Νίκος Παπάζογλου μιλά επίσης για τη μητέρα του, από την οποία διδάχτηκε την ισορροπία ανάμεσα στην τεχνική και το τραγούδι και τον πατέρα του, που ήταν αυτός που του έμαθε τι σημαίνει αυτοθυσία. Αναπολεί τα γλέντια που στήνονταν με φίλους και συγγενείς, μέσα από τα οποία συνειδητοποίησε την επίδραση του τραγουδιού στην ανθρώπινη ψυχή, αλλά και τις στιγμές που μικρός πήγαινε στην «Άκρη του Κόσμου» για να τραγουδήσει, πάνω στα τείχη δηλαδή του πύργου του Τριγωνίου. Χρόνια μετά ο Νίκος Παπάζογλου συνεχίζει να κυκλοφορεί στη νέα, σύγχρονη πόλη της Θεσσαλονίκης κι αναγνωρίζει τα παλιά σημάδια της: δρόμους, κτίρια, εκκλησίες, τείχη, αλλά και τους ήχους, τις αισθήσεις, τις μυρωδιές, όλα όσα προστέθηκαν και διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική προσωπικότητά του. Ο Νίκος Παπάζογλου, όμως, μιλά και για μια άλλη μεγάλη του αγάπη, τη θάλασσα, ενώ αναφέρεται και στις προσωπικές σχέσεις που έχει με τους συνεργάτες του, που είναι και η παρέα του, άνθρωποι με τους οποίους έχει σχέσεις ζωής..
Ο Νίκος Παπάζογλου εξηγεί ότι το τραγούδι προέρχεται από την ποίηση και τότε μόνο μπορεί να συγκινεί. Ο ίδιος λέει ότι γράφει στιχάκια με τη συνείδηση ότι προέρχονται από την ποίηση, και δίνει ιδιαίτερα προσοχή στην στίξη και την προφορά του λόγου.

Στην εκπομπή προβάλλεται φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό του αρχείο, ακούγονται μερικές από τις γνωστές επιτυχίες του, ενώ τον βλέπουμε και στις συναυλίες που έδωσε στο ηφαίστειο της Νισύρου το καλοκαίρι του 1997.

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ακούγονται αποσπάσματα από τα τραγούδια: «Χαράτσι», «Στάλα, Στάλα», «Σιωπηλοί», «Φανοί», «Για το χαμόγελό σου», «Ρωγμή», «Σύνεργα», «Χαλκιδική», «Γιαγιάκα», «Ραγίζει απόψε η καρδιά», «Σε Καινούργια Βάρκα Μπήκα», «Αύγουστος».

Έτος παραγωγής: 1997

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρωνίτης