Τα θέλουμε και τα παθαίνουμε
Σε εποχές κορονοϊού όταν οι ίδιοι οι πολίτες καλούνται να μην συνωστίζονται περισσότεροι των 9 ατόμων, τα Υπουργεία Μεταναστευτικής Πολιτικής και Υγείας έπρεπε να είχαν μεριμνήσει ΧΘΕΣ για την αποσυμφόρηση του Κέντρου Μεταναστών της Μόριας, τουλάχιστον στα 5.000 άτομα και ίσως λέμε και πολλά!
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να μιλάμε για 13.000 αλλοδαπούς στο ίδιο ΚΥΤ, εκ των οποίων κάποιες χιλιάδες είναι κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον! Κι όμως αυτό δεν έγινε. Και δεν είναι που δεν έγινε μόνο αυτό το βασικό και κρίσιμο, αλλά ούτε μαζικά τεστ έκαναν στο ΚΥΤ κάθε μέρα ώστε να υπάρχει συνεχής δειγματοληπτικός έλεγχος εφόσον η Μυτιλήνη βρίσκεται σε κατάσταση αυξημένων μέτρων. Πολύ, δε, περισσότερο το Κέντρο Μεταναστών το οποίο ακόμα δεν έχουμε καταλάβει αν διοικείται από το Κράτος ή από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αποτελεί ξέφραγο αμπέλι. Δηλαδή όποιος θέλει, μπαίνει και όποιος θέλει βγαίνει!
Κάπως έτσι προέκυψε και το θέμα με τον πρόσφυγα από τη Σομαλία. Του επετράπη να φύγει στην Αθήνα, ο ίδιος όμως επέστρεψε αντιμετωπίζοντας – το πιθανότερο – πρόβλημα επιβίωσης. Επέλεξε λοιπόν το περιβάλλον του ΚΥΤ ώστε να εξασφαλίσει στέγη και τροφή και την υποστήριξη των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που εδώ στη Λέσβο είναι… άφθονες και για… κάθε νόσο!
Είναι πολύς ο καιρός που πέρασε από το πρώτο ρεπορτάζ που κάναμε για το ΚΥΤ μιλώντας για μια πολιτεία χωρίς νόμους και τάξη. Επανήλθαμε με άλλα ρεπορτάζ για την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα, μιλήσαμε πολλές φορές για ξέφραγο αμπέλι και για προαποφασισμένο σχέδιο, και πόσα δεν είπαμε, όμως… φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Δυστυχώς η θλιβερή διαπίστωση είναι πως μια μεγάλη μερίδα από όλους όσους διαμαρτύρονται για το μεταναστευτικό εκφράζουν αυτήν τους τη διαμαρτυρία μέσω… Facebook. Με άλλα λόγια από τον καναπέ του σπιτιού τους ή τον κλιματισμό του γραφείου τους! Όχι στο δρόμο, όχι διαμαρτυρόμενοι στα γραφεία των βουλευτών και των αυτοδιοικητικών παραγόντων. Να γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ώστε να “μας κάνουν ό,τι θέλουν” ως κοινωνία και χωρίς να ζητήσουν συγγνώμη.
Όταν βγαίνουν κάποιοι πολίτες και ευχαριστούν με ιαχές τον Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου γιατί επανέφερε ένα πανό με συνθήματα για το μεταναστευτικό στις κολόνες του κτιρίου της παλιάς Νομαρχίας, τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι… τα θέλουμε και τα παθαίνουμε! Έτσι ακριβώς. Το να έχουμε σε εποχές κορονοϊού 13.000 αλλοδαπούς «παστωμένους» σαν ωρολογιακή βόμβα σε ένα χώρο κι εμείς ως κοινωνία να λέμε και ευχαριστώ που αναρτήθηκε ένα πανό, το μόνο βέβαιο είναι ότι τα θέλουμε και τα παθαίνουμε…
