Σχόλιο και σκέψεις από την Αναστασία Αντωνέλλη

Προς lesvosnews.net

Ένα σχόλιο και κάποιες σκέψεις στο σημερινό editorial που δημοσιεύεται σε ότι αφορά τις λύσεις που θα μπορούσαν να υπάρξουν σε τοπικό επίπεδο:

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να πούμε ότι είναι αδύνατον η τοπική Αυτοδιοίκηση με το σημερινό οικονομικό της χάλι- περικοπή 60% των επιχορηγήσεων της από το Κράτος- να ανταπεξέλθει στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκονται πολλοί δημότες μας. Πέρα απ’ αυτό όμως το πρόβλημα, το ίδιο το Δημόσιο λογιστικό- δηλαδή η διαχείριση του Δημοσίου χρήματος- δια των υποχρεωτικών μοντέλων προϋπολογισμών «κονσέρβα», είναι απαγορευτικό για κάθε πρωτοβουλία που θα μπορούσε να πάρει κανείς και….δεν προβλέπεται στα «μοντέλα κονσέρβα» των προϋπολογισμών τους! Οποιαδήποτε δε πρωτοβουλία όπως αυτές που αναφέρεται θα θεωρούνταν «εξωταμειακή διαχείριση», δηλαδή πράξη αξιόποινη! Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεται κάθε σκεπτόμενος και μη MEGAπλητόμενος πολίτης το έγκλημα είναι προμελετημένο, απίστευτα οργανωμένο και «δεμένο» απ’ όλες τις μπάντες! Προσωπικά δε, έχω τους προβληματισμούς μου, ανεξάρτητα αν δεν επηρέασαν τις πράξεις μου, στο κατά πόσο η θέληση μας να βοηθήσουμε τα θύματα των εγκληματικών πολιτικών της Κυβέρνησης, με το ότι δημιουργήσαμε κοινωνικό παντοπωλείο-ιατρείο-φαρμακείο-φροντιστήριο, δεν  καταλήγει στο να συγκαλύπτουμε τελικά τους Κυβερνώντες….

Με απλά λόγια: το κράτος πρόνοιας είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μιας ευνομούμενη πολιτείας. Είναι αδιανόητο το Κράτος, οι Κυβερνώντες, με τις πολιτικές που εφαρμόζουν να δημιουργούν άστεγους, άνεργους, πεινασμένους, αγράμματους, φτωχούς, ορφανά, νεκρούς     και μείς ως Αυτοδιοίκηση, όντας αποδέκτης των επιπτώσεων των πολιτικών αυτών, τρέχουμε όπως ο γάιδαρος με το καρότο - της συνείδηση  μας εν προκειμένω-, για να καλύψουμε το εγκληματικό κενό και την απουσία μιας πολιτείας, με τα φτωχοποιημένα οικονομικά μας, την έλλειψη εργαζομένων και το απαγορευτικό Δημόσιο Λογιστικό!

Βεβαίως θα αναρωτηθεί κάποιος και τι πρέπει να γίνει δηλαδή, να αφεθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο έλεος του Θεού;; ΟΧΙ. Και γι΄αυτό κάνουμε τα όσα κάνουμε, πολλά ή λίγα, έχοντας όμως επίγνωση ότι η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να δοθεί από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διότι δεν αρκεί μόνο η στραγγαλισμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση για να καλύψει το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα της ανθρωπιστικής κρίσης. Εκεί που σταματά η αυτοδιοίκηση και το σκοπίμως απαγορευτικό Δημόσιο Λογιστικό της- υπαγορευμένο από τους εισαγόμενους αποικιοκράτες- επιβάλλεται να αναλάβουν οι πολίτες. Οι Σωτήρες μας τελείωσαν, ευτυχώς!

Aν όλοι εμείς  ξαναγίνουμε ΠΟΛΙΤΕΣ και  πάψουμε να είμαστε ΑΤΟΜΑ, ίσως τότε καταφέρουμε να σωθούμε.

Υ.Γ Πρίν δυο χρόνια είχα επισκεφθεί το Ίδρυμα Νιάρχου ζητώντας τους να αναλάβουν τα έξοδα δημιουργίας ενός ξενώνα- σε ρημαγμένο ακίνητο του Δήμου μας- για αστέγους. Με ρώτησαν πόσους άστεγους έχουμε. Τους απάντησαν  υπερβάλλοντας σκοπίμως, δέκα ανθρώπους. Αρνήθηκαν. Είχαν πόλεις με μεγαλύτερες ανάγκες.

Κάπως βολεύουμε τα πράγματα- και στην αναφερόμενη περίπτωση της εγκύου- με το ΠΙΚΠΑ. Έ και; Λύθηκε το πρόβλημα των αστέγων; Όχι φυσικά. Όπως δεν λύνεται ούτε με το Κοινωνικό μας Ιατρείο, ούτε με το Κοινωνικό μας Φαρμακείο, ούτε με το συσσίτιο μας, ούτε με το Κοινωνικό μας Παντοπωλείο, ούτε με το Κοινωνικό μας Φροντιστήριο…… Είμαστε το παυσίπονο, ενώ χρειάζεται επειγόντως επέμβαση χειρουργική! Πρέπει να αλλάξουν οι πολιτικές που γεννάν την φτώχεια και οι πρόθυμοι εκάστοτε Κυβερνώντες που τις εφαρμόζουν . Αν δεν αλλάξουμε εμείς δηλαδή, άσπρη μέρα δεν θα δούμε. Εμείς ο Κυρίαρχος κατά τα άλλα Λαός, που επιλέγει δια της ψήφου του, αυτούς που θα τον κυβερνήσουν και τις πολιτικές που θα εφαρμόσουν! Που επιλέγει να είναι Πολίτης. Έχοντας δικαιώματα…αλλά και υποχρεώσεις, που σέβεται και νοιάζεται το διπλανό του, που δεν αναζητά Σωτήρες, που δεν μεταθέτει την ευθύνη του, που δεν κοιτά πώς εγώ θα την «βολέψω», που δεν ζητιανεύει διορισμούς και ρουσφέτια στα γραφεία των πάσης φύσεως πολιτικών. Πολίτης που ενημερώνεται, μελετά, δεν εφησυχάζει, αντιστέκεται, κρίνει και κρίνεται.

Σε ότι μας αφορά, ως Αυτοδιοίκηση, δε εφησυχάζουμε, δεν αποποιούμαστε την ηθική μας υποχρέωση, δεν μεμψιμοιρούμε και σαφώς συνεχίζουμε να προσπαθούμε, παρά τις ανύπαρκτες θεσμικές και νόμιμες δυνατότητες που μας έχει επιτρέψει να έχουμε αυτό το επικίνδυνο κομματικό Κράτος, που όλα τα χε, ο Φερετζές της τρόϊκας του έλειπε! 

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

Αναστασία Αντωνέλλη