Πιάσαμε πάτο, δεν έχει παρακάτω!
Γράφει οΑριστείδης Κυριαζής*
Ενα μεσημέρι του 1955, ανέμελοι πιτσιρικάδες τρέχαμε με τα ποδήλατα από την Καλλονή της Λέσβου στη Σκάλα. Είχαμε μάθει ότι ένα βαπόρι με φουγάρο είχε ρίξει άγκυρα στον Κόλπο Καλλονής για να φορτώσει σιτάρι του ομώνυμου κάμπου και κατεβήκαμε στη θάλασσα ομαδικά για διαγωνισμό βουτιάς, μιας και δεν μας δινόταν αλλιώς η ευκαιρία, αφού η αμμουδερή παραλία ήταν χωρίς βράχια και αβαθής.
Με το που φτάσαμε, πέσαμε, και στα εκατό μέτρα από την ακτή, χαϊδεύοντας το μεγάλο βαπόρι, ανεβήκαμε πάνω του ένας ένας χρησιμοποιώντας σαν σκάλα την αλυσίδα της άγκυρας.
Αφού υπολογίσαμε ότι το ύψος της πλώρης από την επιφάνεια της θάλασσας ήταν στα εφτά μέτρα και το βάθος του νερού στα τέσσερα, απήγγειλα δυνατά τις οδηγίες των ψαράδων για να τις ακολουθήσουν όλοι:
«Θα πέσετε με μαγιό όσοι έχετε ή με τα σώβρακα. Μπορείτε και γυμνοί! Θα βουτάτε με το κεφάλι, σχίζοντας τα νερά με τα χέρια τεντωμένα αντικριστά και τις παλάμες ενωμένες, όπως κάνουν τα θαλασσοπούλια με τη μακριά μύτη και όχι με την κοιλιά και τα χέρια απλωτά.
Πέφτοντας θα έχετε τα μάτια κλειστά και θα τα ανοίξετε μόλις βουτήξετε στο νερό. Τότε θα χτυπήσετε δυνατά προς τα πίσω τα δυο πόδια μαζί, όπως κλοτσά ο γάιδαρος. Μετά θα σπρώχνετε το νερό προς τα πίσω, δεξί πόδι αριστερό χέρι, κι ανάποδα. Επειδή ο κόλπος έχει θολούρα, θα δείτε τον πάτο όταν φτάσετε ενάμιση μέτρο από αυτόν, τότε θα απλώσετε το δεξί χέρι για να χουφτώσετε άμμο. Οποιος έρθει μ' αδειανά χέρια, αποκλείεται! Σε κάθε βουτιά θα μετράτε, αρχίζοντας από το ένα. Τον πιο γρήγορο βουτηχτή θα τον σηκώσετε ψηλά στα χέρια όλοι οι άλλοι μαζί κολυμπώντας στην αρχή και μετά περπατώντας στα ρηχά μέχρι να βγείτε στην παραλία, για να τον καμαρώσουν οι όμορφες!»
Είδαμε τον Κωστάκη, φοβισμένο για τη ζωή του, να κρύβεται πίσω από το φουγάρο και να εγκαταλείπει τον διαγωνισμό πριν πέσει.
Λυπήθηκα τον Γιωργάκη, που έπεσε πρώτος σαν βλάκας, βιαστικά, άτσαλα και παρά τις οδηγίες, με την κοιλιά, οπότε μην καταφέρνοντας ούτε να βυθιστεί εισέπραξε τα γιούχα.
Μέτρησα μέχρι το δέκα τη βουτιά του Λουκά, που κολυμπούσε ένα μέτρο κάτω και παράλληλα από την επιφάνεια, σαν να μην ήθελε να πιάσει πάτο.
Γέλασα με την επιμονή του Αντωνάκη να δείχνει σφιχτά τη γροθιά του, πανηγυρίζοντας πως τα κατάφερε, αποφεύγοντας να την ανοίξει για να μη φανεί αδειανή.
Οταν ήρθε η σειρά μου, στάθηκα όρθιος στην πλώρη για να πέσω και έψαξα να δω την Ερατώ στην ανατολική όχθη του Αχερώνα ποταμού, στα Καραβούλια, όπου είχαμε συνεννοηθεί να στέκεται. Οταν από μακριά άνοιξε την αγκαλιά της, πήρα μια βαθιά αναπνοή και βούτηξα σαν να ήταν εκείνη η θάλασσα.
Εσχισα το νερό και έψαχνα να αγγίξω εκείνη αντί τον βυθό. Από την ένταση άκουγα τους χτύπους της καρδιάς μου, όπως στο πρώτο φιλί, τότε που της είχα πει σ' αγαπώ.
Απειρος καθώς ήμουν, μου φάνηκε άπειρος ο χρόνος που βρισκόμουν τόσο πολύ χωρίς άλλη ανεσαμιά. Οταν ένιωσα την ανάσα να σταματά, θυμήθηκα τη μυστική και αποκλειστική συμβουλή του φίλου μου του Αλέξη, οπότε μάζεψα απότομα τα πόδια μου και κουλουριάστηκα. Εκανα «βουτιά στη βουτιά» και είδα τον βυθό, όπου κατά καλή μου τύχη διέκρινα ανάμεσα στα πράσινα φύκια μια μικρή πίνα με ένα σφουγγάρι πάνω της.
Κρατήθηκα από την πίνα με τα δυο χέρια, ευτυχής σαν να κρατούσα την Ερατώ και είπα: «Πιάσαμε πάτο, δεν έχει παρακάτω!»
Την τράβηξα δυνατά και βγάζοντάς την, πάτησα τον βυθό με τα δυο πόδια, οπότε πήρα φόρα και ανέβαινα. Δεν σκεφτόμουν την αναπνοή που δεν είχα, χάζευα και χαμογελούσα. Γλεντούσα την ανάβαση που μου υποχρέωνε η άνωση. Αφέθηκα!
Κοίταξα προς τα πάνω, στο γαλάζιο του ουρανού, σε λίγο πέρασα μέσα από ένα κοπάδι ασημένιες σαρδέλες, που αναζητούσαν τροφή μέσα στη θαλασσοταραχή που προκάλεσα. Είδα τον χρυσαφί ήλιο να λάμπει και στο τέλος την κόκκινη καρίνα.
Πριν εμφανιστώ θριαμβευτικά στην επιφάνεια, έβγαλα προτεταμένα τα δυο μου χέρια για να φανεί, πριν από μένα, η πίνα με το σφουγγάρι. Δεν περίμενα να με σηκώσουν στα χέρια, πήρα ανάσα, έριξα μερικές απλωτές και φτάνοντας στην παραλία έτρεξα στα Καραβούλια, να βρεθώ ανάμεσα στους καλαμιώνες, μαζί της.
*φυσικός-συγγραφέας aristeidis2007@gmail.com / αρχική δημοσίευση "ΝΗΣΙΔΕΣ" - Εφημερίδα των Συντακτών
