"Η Δημόσια Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό. Γι αυτό πρέπει να νοιαστείς. Για σένα. Για τα παιδιά σου. Για τους γονείς σου"
«Κάποτε έβαλαν ένα 5ευρω εισιτήριο, για να μπεις να εξεταστείς "δωρεάν" σε Δημόσιο Νοσοκομείο. Ήταν κάπου το 2011-2012.
Κάναμε τα στραβά μάτια οι γιατροί (ήμουν σε Δημόσιο Νοσοκομείο τότε, το Αγία Όλγα, σε μια εργατική περιοχή της Αθήνας, τη Νέα Ιωνία)
Κάναμε τα στραβά μάτια, δεν ζητούσαμε την απόδειξη πληρωμής, γιατί μας παρακαλούσαν ηλικιωμένοι με βουρκωμένα μάτια, πως δεν έχουν τα 5 ευρώ, η πενιχρή σύνταξη είχε τελειώσει από νωρίς και έπρεπε να γράψουν τα φάρμακά τους, έπρεπε να εξεταστούν, καθώς είχαν κλείσει το ραντεβού πριν 3 μήνες.
Τσακωνόμασταν με τις Διοικητικές Υπηρεσίες. Δεν ήμασταν εκεί να κάνουμε τους Φαρισαίους και τους Τελώνες, αλλά για να περιθάλπτουμε τον κόσμο.
Μας καλούσαν για επιπλήξεις, αλλά μάταια. Η συνείδηση υπερίσχυε των κυρώσεων.
Έπειτα, κάπου το 2012-2013, όταν έκανες π.χ. μια Οξεία Κοιλία (ένα επείγον χειρουργικό περιστατικό δηλαδή, όπως η περιτονίτιδα για παράδειγμα) χειρουργούσουν και όταν έβλεπαν πως είσαι ανασφάλιστος (λ.χ. ένας άνεργος που στα σκληρά πρώτα χρόνια των Μνημονίων είχε απολυθεί λόγω κρίσης) σου πίστωναν αναλόγως στην Εφορία ένα χρέος 3000-4000 ευρώ.
Στο "δωρεάν" σύστημα Υγείας του ΕΣΥ κι αυτή η πατέντα...
Όλα αυτά, συσσώρευσαν αρκετά εκατομμύρια ευρώ χρέη στην Εφορία, για ανασφάλιστους ανέργους και λοιπούς. Βρέθηκες δηλαδή άνεργος, άμισθος και άρρωστος, και επιπλέον να χρωστάς κάποιες χιλιάδες ευρώ στην Εφορία. Γιατί? Για να μην πεθάνεις. Στο Δημόσιο Νοσοκομείο.
Και ερχόμαστε παραμονές του 2023. Υποτίθεται, η Οικονομία είναι σε μια κανονικότητα. Ό,τι κι αν σημαίνει κανονικότητα, στην εποχή μας την παράξενη.
Κι έρχεται ενα νομοσχέδιο, που φέρνει το ΕΣΥ, στην εποχή που ήταν πριν το 1983…
Την εποχή που δεν υπήρχε ΕΣΥ.
Ένα ΕΣΥ που ξεκίνησε ιδεατά. Για όλους:
▪︎ Για τους ασθενείς, που θα είχαν δωρεάν δημόσια υγεία, βάσει των εισφορών τους. Ενα απόλυτο κοινωνικό δικαίωμα, γινόταν πράξη.
▪︎ Για τους γιατρούς, που θα ήταν αποκλειστικής απασχόλησης, αλλά με μισθό, τον ανώτατο μισθό στο ελληνικό Δημόσιο: 350.000 δραχμές το μήνα!
Για τον λόγο αυτό: για να είναι αποκλειστικής απασχόλησης, για να μην έχουν ανάγκη να χρηματίζονται (φακελάκια) για να μην ελέγχονται απο... παραϊατρικούς παράγοντες.
Τον μισθό αυτό, ζήτησαν (και πήραν) και οι Αρεοπαγίτες, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Στην πορεία, κάτι πήγε στραβά...
Οι Αρεοπαγίτες αμοίβονται σήμερα με περιπου 7000 ευρώ. Οι γιατροί του ΕΣΥ με 1200 ευρώ. Έμειναν δηλαδή στα 350 χιλιάρικα δραχμές, αλλά με διαφορετική αγοραστική αξία.
Αντί λοιπόν, μετά τα παλαμάκια του Covid19, να φροντίσει το Κράτος να αμοιφθούν όπως τους αξίζει, αντίθετα, κλείνει στο μάτι στο φακελάκι και του λέει "έλα να σε νομιμοποιήσω"
Αντί να προσαρμοστούν οι μισθοι των γιατρών κοντά στα ευρωπαϊκά στάνταρ, και να ελέγξει τους μηχανισμούς παρανομίας, λέει στους γιατρούς:
- "Βγείτε έξω στη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς, να βρείτε χαρτζηλίκι."
- "Πείτε στους ασθενείς σας, δεν έχω ελεύθερο δωρεάν χειρουργείο το επόμενο 3μηνο, αλλά αν πληρώσεις από την τσέπη σου, σε χειρουργώ αύριο"
Θα μου πείτε:
"Τί μας ενδιαφέρει ρε φίλε τι κάνετε οι γιατροί".
Θα σας απαντήσω, όχι σαν γιατρός, αλλά σαν εν δυνάμει ασθενής:
▪︎ θα με ενδιέφερε, αν ήμουν καρκινοπαθής και στεκόμουν από τις 5 το πρωί στο κρύο, να πιάσω ουρά για τη θεραπεία μου, φτιάχνοντας μόνοι μας οι ομοιοπαθείς τα χαρτάκια προτεραιότητας.
▪︎ θα με ενδιέφερε, όταν θα ήξερα πως γιατρός απέναντί μου, που θα με εξετασει, εφημερεύει εδώ και 5 ημέρες συνεχόμενα, με 2 ευρώ την ώρα, εξαντλημένος, με καθόλου καθαρό μυαλό.
▪︎ θα με ενδιέφερε αν μάθαινα μετά από 2 μέρες, πως εκείνος ο γιατρός, βρέθηκε το πρωί από τους συναδέλφους του νεκρός από ανακοπή, μόνος στο δωμάτιό του, στο Νοσοκομείο.
▪︎ θα με ενδιέφερε, αν την επόμενη φορά που θα χρειαζόμουν γιατρο, μάθαινα πως δεν αντικαταστάθηκε ποτέ εκείνος ο γιατρός, γιατί δεν προκηρύχθηκε η θέση του ή γιατί δεν βρέθηκε αντικαταστάτης του, αφού όλοι οι νεώτεροι εχουν φύγει στο εξωτερικό για να βρουν αξιοπρεπή διαβίωση.
Η εγκατάλειψη του ΕΣΥ, η ηθελημένη εγκατάλειψη του ΕΣΥ και των υγειονομικών, ήταν το άρμα για να φτάσουμε στο σημερινό νομοσχέδιο.
Στην, αρχικά, μερική στροφή των γιατρών προς την ιδιωτική απασχόληση, και λίγο αργότερα, στην ολική ιδιωτικοποίηση της Υγείας και των Δημοσίων δομών της.
Μια ιδιωτικοποίηση που θα βλάψει και τους γιατρούς και τους ασθενείς. Αμφότεροι θα βρεθούν , προϊόντος του χρόνου, στα χέρια των μεγάλων πολυεθνικών της Υγείας.
Οι μεν γιατροί υπάλληλοι με εκβιαστικούς όρους.
Οι δε ασθενείς, αν δεν έχουν κάποιο κομπόδεμα, θα πηγαίνουν σαν το σκυλί στ'αμπέλι.
Τραγικό παράδειγμα, το σύστημα Υγείας των ΗΠΑ.
Η Δημόσια Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό.
Γι αυτό πρέπει να νοιαστείς. Για σένα.
Για τα παιδιά σου. Για τους γονείς σου.
* Γιάννης Νάσιος
Χειρουργός ΩΡΛ
Μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
