5 Περιφέρειες εισπράττουν το 91% των τουριστικών εσόδων- Θα αλλάξει αυτό με το νέο χωροταξικό;
Θα συμβάλλει πρακτικά το νέο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό (ΕΧΠ) στην άμβλυνση του χάσματος μεταξύ των ανεπτυγμένων τουριστικά Περιφερειών και των υπολοίπων μη ανεπτυγμένων; διερωτάται ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Λέσβου Περικλής Αντωνίου.
Γράφει στην επιστολή του ο κ.Αντωνίου:
Εύλογα αλλά και εξαιρετικα επίκαιρα τα ερωτήματα πολλών, μια και όταν μιλούμε (και ιδιαίτερα όταν μιλούν οι Πολιτικές, Επιμελητηριακές, Κλαδικές/Κοινωνικοί Εταίροι κ.α. Ηγεσίες/Εκπρόσωποι μας) για το θαύμα και τα απανωτά ρεκόρ του Τουρισμού, «εννοούν» τις πέντε, από τις ... δεκατρείς Περιφέρειες της Χώρας, όπου και καταλήγει το ~91% των συνολικών ετήσιων τουριστικών εισπράξεων!:
(α) Το νέο ΕΧΠ για το Τουρισμό, θα συμβάλλει πρακτικά στην άμβλυνση του ολοένα διευρυνόμενου ΧΑΣΜΑΤΟΣ, μεταξύ Αναπτυγμένων/Αναγνωρίσιμων Προορισμών/Πειφερειών και μή, ενισχύοντας ουσιαστικά όλες τις Τοπικές Οικονομίες/Κοινωνίες, Νοικοκυριά και τη ΜΙΚΡΗ/ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ επιχείρηση και συνακόλουθα τη ΜΙΚΡΗ ΞΕΝΟΔΟΧΙΑ, σπονδυλική στήλη και συντριπτική πλειοψηφία (πάνω από 80%) του Ξενοδοχειακού δυναμικού της Χώρας μας, υπέρ της Κοινωνικής Συνοχής και Οικονομικής Σύγκλισης, αδιαπραγμάτευτων στόχων άλλωστε του Ευρωπαΐκού Κεκτημένου?
(β) Το νέο ΕΧΠ για το Τουρισμό, θα συμβάλλει έμπρακτα στη πολυπόθητη και συχνά εξαγγελλομενη/υποσχόμενη, από όλες τις Ηγεσίες/Εκπροσώπους μας, επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, που για πολλούς προορισμούς, στη καλύτερη των περιπτώσεων, δεν ξεπερνά τους 2-3 μήνες, με τουριστική αιχμή τους τις 20-30 μέρες, επιβιώνοντας οι Μικρές Επιχειρήσεις/Καταλύματα με το «λίπος» αυτών των λίγων ημερών, αντιμετωπιζόμενες όμως από τη Πολιτεία, χρόνια τώρα, ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ, το ίδιο δηλαδή με τις Μεγάλες Επιχειρήσεις των Αναπτυγμένων Προορισμών/Περιφερειών?
(γ) Πότε και με ποιό τρόπο θα ..... «αποφασισθεί»/θεσπισθεί από τις εκάστοτε Ηγεσίες/Εκπροσώπους μας, να εισακούεται, (απ´ευθείας/άμεσα, όχι μόνο ..... δια των εκπροσώπων μας), η ΦΩΝΗ μας, η ΦΩΝΗ των Πολιτών/Νοικοκυριών/Επιχειρήσεων, ευάλωτων και μη και η δημόσια διαβούλευση να αποκτήσει ουσιαστικό (και όχι τυπικό) περιεχόμενο και ρόλο και ο ΠΟΛΙΤΗΣ να μην αισθάνεται ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ, (στο περιθώριο), ενδεικτικό της ..... «εξαθλίωσης» και της αδιαφορίας για τα κοινά, (αλλά και της αποχής του από αυτά), της σημερινής Κοινωνίας, μακράν της Αθηναΐκής Πολιτείας του Περικλή του Χρυσού Αιώνα?
