Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο Γκάζι ήταν κάτι σαν συνέδριο. Μια διαδικασία χωρίς αρχή και τέλος, μια παρωδία που οι πρωταγωνιστές της σκοτεινοί, ασαφείς και απροσδιόριστοι – αν και με ονοματεπώνυμα – κινούσαν τα νήματα από το παρασκήνιο και κατεύθυναν με μαεστρία αυτό το χαοτικό σκηνικό. Το ξεχείλωμα των διαδικασιών, την πολτοποίηση, την ρευστοποίηση και τέλος την ανάληψη του ΣΥΡΙΖΑ εις τους ουρανούς.
Γιατί για όποιον δεν κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει πλέον να υφίσταται. Μπορεί να προχωρήσει και να εκλέξει πρόεδρο, όμως έχει χαθεί η δυνατότητα του να απευθύνεται στους πολίτες και αυτοί κάτι από αυτά που λέει να τα ακούν. Πλέον τα μηνύματα του ΣΥΡΙΖΑ θα πέφτουν πάνω στον τοίχο της απαξίωσης, της γελοιοποίησης και της άρνησης επικοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την αξιοπρέπεια του. Ποιος θα ακούσει τα λόγια ενός κόμματος που έχει χάσει την αξιοπρέπεια του; Ποιος θα δώσει σημασία σε αριστερές προτάσεις ή σε αριστερές φρασεολογίες όταν η απαξιωμένη παρουσία σου μόνον θυμηδία προκαλεί; Ακόμα κι αν αυτά που λες είναι σημαντικά και ενδιαφέροντα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έπρεπε να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ με τον τρόπο που ήρθε. Με εκλογές. Ο κόσμος που τον εξέλεξε ο κόσμος αυτός να τον απορρίψει. Ήταν ο μόνος λογικός και λυτρωτικός για τον ΣΥΡΙΖΑ δρόμος. Μεθοδεύσεις, σκοτεινές διαδικασίες, αποκλεισμοί σε βάζουν σε έναν φαύλο κύκλο ηθικής απαξίωσης. Από τον οποίο δεν ξεφεύγεις αλλά σε βυθίζει και σε πνίγει. Είναι κάτι που δεν ξεχνιέται.
Εκτός από την στενή ομάδα που υλοποίησε αυτή τη διαδικασία βίαιης έξωσης του Στέφανου Κασσελάκη και η οποία μπορεί να δηλώνει «περήφανα» ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα υπάρχουν πολλοί αριστεροί πολίτες που να υιοθετούν αυτή την απροσδιόριστη σκοτεινή διαδικασία και να παραμένουν χωρίς «ντροπή» και να δηλώνουν ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η πολιτική για την πλειοψηφία του αριστερού κόσμου είναι πρώτα ηθική και μετά όλα τα άλλα. Μπορεί όλοι οι αριστεροί να μην είναι άγγελοι – και δυστυχώς το βλέπουμε με τα μάτια μας τώρα – όμως αν υπάρχουν άγγελοι στην πολιτική κυρίως στην αριστερά κατοικούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να γίνει ανυπόληπτος. Αυτό τον οδηγεί στην πολιτική του διάλυση. Τον οδηγεί στα μονοπάτια του 3-6%. Το έχει ξαναζήσει αυτό. Ουσιαστικά το ζούσε επί δεκαετίες. Αυτό το κάτι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Όμως τότε είχε την εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών που ποτέ δεν τον ψήφιζαν. Ενώ τώρα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε την παράλογη, δήθεν δημοκρατική διαδικασία του περάστε κόσμε και ψηφίστε. Είτε είστε μέλη, είτε όχι. Αυτό ξεκίνησε το 2022 με την αδιαμφισβήτητη – άνευ αντιπάλου – εκλογή του Αλέξη Τσίπρα. Το είχαν προσυπογράψει παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις όλες οι πτέρυγες του κόμματος και έγινε δεκτό από το 73,5,% των μελών της Κ.Ε. Θεωρούσαν ότι με την τεχνητή αύξηση των μελών του κόμματος το κόμμα θα μαζικοποιηθεί ουσιαστικά. Αυτό ποτέ δεν έγινε. Τα νέα μέλη ψήφισαν για την εκλογή προέδρου και μετά εξαφανίστηκαν.
Μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα το 2023 όταν ο κόσμος είχε βαρεθεί, έως σιχαθεί την κομματική γραφειοκρατία, ψήφισε τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο Στέφανος Κασσελάκης χωρίς διαπιστευτήρια στον χώρο της αριστεράς – αντίθετα είχε πλέξει το εγκώμιο του Κυριάκου Μητσοτάκη – χωρίς συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες. Ένας Έλληνας της διασποράς. Αυτοδημιούργητος με μεγάλη περιουσία. Πράγματα σκοτεινά και αμφίβολα. Εξωχώριες εταιρείες και μυστήρια «πόθεν έσχες». Και έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Και η σημερινή τους κατάληξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Είναι σχεδόν αδύνατο να ανακάμψει από την στιγμή που έχει καταρρεύσει ηθικά. Ο Στέφανος Κασσελάκης πρόκειται να ιδρύσει νέο κόμμα. Ένα απροσδιόριστο εγχείρημα – κάπου στην κεντροαριστερά – από έναν απροσδιόριστο άνθρωπο. Νεφελώδεις διακηρύξεις σε ένα νεφελώδες πολιτικό τοπίο.
Όταν ήρθε ο Στέφανος Κασσελάκης στην Ελλάδα και έγινε πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ, οι θεωρίες συνωμοσίας έλεγαν ότι τον έστειλαν οι Αμερικάνοι για να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον έστειλαν οι Αμερικάνοι για να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Με συνεργούς όλους αυτούς που τον αγκάλιασαν και τον στήριξαν γιατί εξυπηρετούσε τους εσωκομματικούς τους στόχους. Και οι οποίοι έγιναν μέσα σε ένα χρόνο – χωρίς να μας εξηγήσουν το γιατί – φανατικοί πολέμιοι του. Μόνον ο Παύλος Πολάκης κάτι είπε και κάτι παραδέχτηκε. Οι υπόλοιποι…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε. Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα δεν πρόκειται να ανακάμψει. Όμως η αριστερά θα υπάρχει. Και θα υπάρχει όσο υπάρχει η αδικία, οι ταξικές κοινωνίες, οι φτωχοί και οι πλούσιοι άνθρωποι. Η αριστερά υπάρχει και είναι πάντα παρούσα. Προχωρά και συνεχίζει.
