Κι εκεί που είχαμε να πλακωνόμαστε με τα Τέμπη, που βέβαια καλώς πλακωνόμαστε γιατί τα έκανε μαντάρα η κυβέρνηση. Όχι όλοι αλλά αυτοί που θα έπρεπε να είχαν διαύγεια πολιτικού ενστίκτου. Εκεί που λέτε που τα κόμματα πήγαιναν να εργαλοποιήσουν προς κομματικό όφελος το δυστύχημα αυτό. Που αδυνατούν να το καταφέρουν, εξαιτίας της δικής τους πολιτικής αδυναμίας. Εκεί που οι ….επαΐοντες για όλα δημοσιογράφοι, είχαν γίνει ανακριτές κι ερευνητές τέτοιων δυστυχημάτων ενώ εμείς παρακολουθούσαμε, χωρίς να καταλαβαίνουμε πολλά πολλά.
Εκεί ακριβώς μας έρχεται το ενδεχόμενο φυσικής καταστροφής με τους σεισμούς της Σαντορίνης. Εκατοντάδες άνθρωποι ετοιμάζονται να ξενιτευτούν, άλλοι κοιμούνται στ΄ αυτοκίνητα τους ενώ βαθύ τραύμα ενδέχεται να είναι για τον τουρισμό. Με κορυφαίο ζητούμενο πάντα να μην υπάρξουν απώλειες ανθρώπων. Με την ελπίδα να μην διαχυθεί η σεισμική δραστηριότητα και να μείνει μακριά από το νησί μας.
Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις ο άνθρωπος καλείται ν΄ αντιμετωπίσει τις φυσικές δυνάμεις που έρχονται από τα βάθη της Γης για να μας υπενθυμίσει πόσο αδύναμα πλάσματα είμαστε. Και πόσο ενέργεια καταναλώνουμε σε αλλότριες καταστάσεις αλλά και πόσο ανεύθυνα και κοντόφθαλμα αντιμετωπίζουμε τη φύση. Να υπενθυμίσει επίσης πόσο απρόοπτη είναι η ζωή μας από γεγονότα που έρχονται σε στιγμές που κανείς δεν περιμένει. Δεν σπείρουμε αμπελοφιλοσοφίες. Αλλά κάτι τέτοιες στιγμές είναι κατάλληλες για μια περίσκεψη ανθρώπων και κοινωνιών από την ιλιγγιώδη φορά που έχει πάρει η ζωή μας λησμονώντας ενίοτε την ουσία της ύπαρξης μας.
Καμιά Τεχνητή Νοημοσύνη δεν μπορεί ν΄ ανακόψει ένα σεισμό, μια πυρκαγιά, ένα δυστύχημα, κάτι που εκτρέπει τη ζωή. Μόνο να είμαστε έτοιμοι για το απρόοπτο, αλλά και για αλληλεγγύη. Εάν και όποτε χρειαστεί….
