Παΐσιος : Ο παπά-Φώτης μεγάλη ευλογία για τη Λέσβο!

Παπα-Φώτης Λαυριώτης ο «δια Χριστόν σαλός» από την Μυτιλήνη

Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Μαρτίου 2010, ημέρα Παρασκευή Γ΄ Εβδομάδας των Νηστειών.

Είχε πει ο γέροντας Παΐσιος σε κάποιους Μυτιληνιούς που τον επισκέφθηκαν. ”Εσείς εκεί στη Μυτιλήνη έχετε ένα μεγάλο άγιο τον Παπα-Φώτη”.
Κι ο παπα-Φώτης είχε πει για τον Γέροντα Παΐσιο:
–¨Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε τον Παπα-Τύχωνα¨.

Ο παπά-Φώτης θυμάται από το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας … «Όταν έκανα εκκλησιαστικός και είχα ως διακόνημα να ανάβω τα κανδήλια, θυμάμαι ότι επί μεγάλο χρονικό διάστημα, κοντά δύο εβδομάδες, το κανδήλι του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου του και κτήτορος της Μεγίστης Λαύρας άναβε συνέχεια χωρίς να του βάζω λάδι! Φυσικά όταν το είπα στο γέροντά μου το κανδήλι αμέσως έσβησε!».

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Άγιο Όρος είχε την ευλογία να συναντήσει και να γνωρίσει… στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος τον πατέρα Σιλουανό «Πήγα στη Μονή του αγίου Παντελεήμονος να προσκυνήσω. Αφού προσκύνησα κατευθύνθηκα στην Τραπεζαρία της Μονής… ο Σιλουανός με πήρε με το ζόρι σχεδόν στο Οικονομικό και με περιποιήθηκε ο ίδιος. Θυμάμαι ακόμη μεταξύ των συμβουλών που μου έδωσε και την παρακάτω. Ότι «πρέπει να αγαπάς τους συνανθρώπους σου, να συμπάσχης με αυτούς, και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς, όχι έτσι απλά, αλλά να κάνεις προσευχή και να χύνεις αίμα». (πηγή: Στρατής Γρ. Δουμούζης, Παπα-Φώτης ο μονοχίτων, ο μονοσάνδαλος,Μυτιλήνη 2010)

Και σε κάποιους άλλους που τον ερωτούσαν επίμονα ποιους αγίους Γέροντες γνώρισε κατά την παραμονή του στο Άγιον Όρος, είπε με μεγάλη συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια, ότι γνώρισε και τον αγιασμένο ιερομόναχο παπά-Τύχωνα τον Ρώσο, τον γέροντα του αγιασμένου Γέροντα του Αγίου Όρους π. Παϊσίου, ο οποίος διέμενε στο Σταυρονικητιανό κελλίον του Τιμίου Σταυρού στην περιοχή της «ευλογημένης και αγιοτόκου Καψάλας».

Ο ίδιος με χαρά και καμάρι μας έλεγε ότι από τα χέρια του ενάρετου και χαρισματικού παπά-Τύχωνα έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα, δηλ. του Μεγαλόσχημου Μοναχού! Ο ίδιος έλεγε: «Δεν συνάντησα πιο διακριτικό γέροντα στη ζωή μου από τον παπά-Τύχωνα πού συνέπεσε να τον συνδιακονήσω ως υποτακτικός. Αργότερα τον διηκόνησε και ο π. Παΐσιος. Ήταν μεγάλος διακριτικός γέροντας. Κάποτε όταν ήμουν στο Άγιον Όρος πήγα κι εξομολογήθηκα σε κάποιο πνευματικό σε ένα μοναστήρι και με κανόνισε πολύ αυστηρά. Επέστρεψα με βαριά καρδιά και πήγα στον παπά-Τύχωνα και του είπα: «Γέροντα για την ίδια αμαρτία εσείς τί κανόνα βάζετε;» Κι εκείνος διακριτικά μετρίασε τον κανόνα μου για να μη λυγίσω. Μετρίασε την ακρότητα από διάκριση. Ήταν από τούς διακριτικούς γέροντες.

Οι μεγάλοι γέροντες δεν είναι αυστηροί. Η διάκρισή τους ήταν η αρετή τους. Κάποτε έγινε μια κλοπή στο Άγιον Όρος κι έβαλαν μάρτυρα τον γέροντα παπά-Τύχωνα. Εκείνος ο δυστυχής δεν είχε χρήματα να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη και να καταθέσει. Αναγκάσθηκε να οδοιπορήσει μέρες ολόκληρες για να φθάσει στη Θεσσαλονίκη και να δώσει την κατάθεσή τον. Τέτοιος αγώνας ήταν των διακριτικών πατέρων. Θα μπορούσε να δανεισθεί χρήματα και να πάει στη Θεσσαλονίκη ξεκούραστα. Προτίμησε όμως την ταλαιπωρία». Μετά τη διακονία του παπά-Φώτη στον Γέροντα παπά-Τύχωνα, ανέλαβε ως υποτακτικός ο όσιος νέος αγιασμένος Γέροντας γνωστός σε όλους μας, ο π. Παΐσιος. … Ο δε Γέροντας Παΐσιος όταν συνέβαινε να τον επισκέπτονται Μυτιληνιοί στο κελί του την Παναγούδα στο Άγιον Όρος, τους έλεγε με χαρά ότι: «Ο παπά-Φώτης είναι άγιος άνθρωπος και αυτό είναι μεγάλη ευλογία για το νησί της Λέσβου!».
(Από το βιβλίο του π. Θεμιστοκλέους Στ. Χριστοδούλου: Παπα-Φώτης Λαυριώτης, Σημείον αντιλεγόμενον(1913-2010†), ένας αιώνας ζωής και μαρτυρίας, εκδ. Ομολογία.)

***

Κάποια φορά ήταν στη Σμύρνη και πηγε κι έπλυνε τα πόδια του στην θάλασσα. Όταν του είπαν: τι κάνεις εκεί παπα Φώτη; Εκείνος είπε: Αγιασμός είναι αυτή η θάλασσα με τόσους που σφάχτηκαν εδώ στη Σμύρνη.(Μαρτυρία π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη)

Επίσης ο παπά Φώτης ήταν που όταν αποκαλύφθηκε ο άγιος Ραφαήλ είπε: ‘’Σημείον μέγα…’’, αυτήν την έκφραση πήρε μετά ο Φώτης Κοντογλου και τιτλοφόρησε το βιβλίο του για τους νεομάρτυρες της Λέσβου Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη .‘’Σημείον μέγα..’’ το είπε ο παπά Φώτης!!. (Μαρτυρία π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη)

***

Η παιδική του καρδιά και η καθαρότητα του εσωτερικού κόσμου του ακτινοβολούσαν. Φώτιζε και καθοδηγούσε.
Μόνο ένας που βιώνει αυθεντικά την εν Χριστώ ζωή έχει το δικαίωμα ακόμα και να ελέγχει. Κι ο παπα Φώτης ήταν ένας από εκείνους που φρόντιζε να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, επιλέγοντας αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που στην ορθόδοξη παράδοση μας ονομάζεται σαλότητα για την αγάπη του Χριστού, αλλά για να την καταλάβεις αυτή την σαλότητα πρέπει να ζεις πνευματική ζωή, αν δεν ζεις πνευματική ζωή μπορείς εύκολα να τον παρεξηγήσεις, να σου χτυπήσει την πόρτα αυτός ο παπα Φώτης και να κλείσεις τα παράθυρα σου και το φως του σπιτιού σου και να μην του ανοίξεις.. 

Ο παπα-Φώτης συνήθιζε να πλένεται στα ποτάμια, στις βρύσες, παντού. Συγκεκριμένα πλενόταν σε ένα ποτάμι που διασχίζει το χωριό. Ξημερώματα ακόμα δεν είχε χαράξει, μια γυναίκα πήγαινε φαγητό στον άντρα της στο κτήμα, ακόμα δεν είχε χαράξει, βλέπει τη μορφή ενός ανθρώπου μέσα στο ποτάμι, τρόμαξε κι άρχισε να τρέχει μέσα στο χωριό, συγχωρέστε με, και να φωνάζει ένας διάβολος μες στο ποτάμι. Την πήρε είδηση ο παπα-Φώτης κι άρχισε κι εκείνος γυμνός να τρέχει από πίσω της και να φωνάζει δεν είμαι ο διάβολος, είμαι ο παπα-Φώτης. Μπορεί να καναν και τρεις γύρες το χωριό όπως ήταν ο παπα-Φώτης, αλλά για τον παπα Φώτη δεν τον ενδιέφερε ούτε γύμνια, ούτε αν ήταν ξυπόλητος …

Μπορούσε να κάνει οτοστόπ σε μηχανάκια, σε αυτοκίνητα, σε αγροτικά, μια φορά έκανε σε μπουλντόζα οτοστόπ, τον πήραν μέσα στην κουτάλα και τον μετέφεραν στον προορισμό του. (Μαρτυρία π. Δημητρίου Αφαλωνιάτη εφημερίου του Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου στον Τρυγώνα Πλωμαρίου Λέσβου)

***

Κάποτε σε ένα χωριό του δώρισαν μια προβατίνα και πώς να την πάει στα Πάμφυλα, δεν είχε μέσον. Περίμενε στην διασταύρωση, εκεί περνούσαν τα Ι.Χ. που να τον βάλουν, δεν μπορούσαν να τον βάλουν μέσα, τα πούλμαν που να τον βάλουν κι αυτά, περνάει ένας με μπουλντόζα με φαγάνα μπροστά, τον σταματάει. Του λέει: Με πας ως τα Πάμφυλα;
Θα σε πάω παππούλη μου, του λέει. Που να σε βάλω;
Στην κουτάλα, στην κουτάλα, εκεί μέσα.
Εντάξει, του λέει, τον βάζει μέσα σηκώνει την κουτάλα, ξαπλώνει ο παπά Φώτης με την πρατίνα μέσα. Νύχτωσε μέχρι να πάει στα Παμφυλα, τα φώτα των αυτοκινήτων έπεφταν πάνω στην κουτάλα, κι έβλεπαν έναν παπά να κοιμάται και μια προβατίνα.
Παίρνουν τηλέφωνο στο 100, στην αστυνομία: Τρέξετε, ένας με μια μπουλντόζα μες στην κουτάλα έχει σκοτώσει έναν παπά και μια προβατίνα και πάει να τους ρίξει μες στο λάκκο έτσι. Προχωρούσαν και σε μια στιγμή 100 μπροστά, 100 πίσω, δεξιά, αριστερά, τέσσερα περιπολικά σταμάτησαν την μπουλντόζα.
Τους λέει ο μπουλντοζέρης: Παιδιά τι θέλετε;
Που τον πας τον παπά; Τον σκότωσες;
Όχι, λέει αυτός. Πετάγεται ο παπά Φώτης: Ωπ, εδώ είμαι, τι θέλετε; Εγώ είμαι ζωντανός, παρεκάλεσα τον κύριο να με πάει στο χωριό . Αυτός ήταν ο παπά Φώτης!!! (π. Βασίλειος Πόπης)

***

Άνθρωπος του Θεού. Πολλές φορές η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του σε διάφορα θέματα, εξηγιόταν ως δείγμα σαλότητας. Αρκετοί τον θεωρούσαν ότι ήταν Σαλός διά τον Χριστό!

“Δύο γιατροί που ταξίδευαν με το αυτοκίνητο από το Πλωμάρι για Μυτιλήνη, συνάντησαν τον παπα Φώτη στον δρόμο. Τότε ο συνεπιβάτης είπε στον οδηγό να σταματήσουν για να τον πάρουν μαζί τους. Τότε ο οδηγός είπε: “Άστον, τον παλαβό”. Μετά από λίγα μέτρα κάηκε η μηχανή του αυτοκινήτου. Ακούστηκαν δε εκρήξεις και το αυτοκίνητο πήρε φωτιά.
Μαρτυρία κ. Κωνσταντίνου Κυριάκου
(π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου, Παπα Φώτης Λαυριώτης, Ο περιφρονημένος και ανυπόληπτος για την αγάπη του Χριστού μας, τόμος Β΄, εκδ. Παναγία η Κοσμοσώτειρα)

***

Μια Μεγάλη Παρασκευή ο Παπα – Φώτης περνούσε απ’ την Παναγιούδα (χωριό ευρισκόμενο 3χλμ. βορείως της Μυτιλήνης) και είδε κάποιον με την οικογένειά του να τρώνε μπριζολάκια σε μια ταβέρνα. Τον πλησίασε και του έκανε παρατήρηση για το «αιδέσιμον» της ημέρας. Και εκείνος τον αποπήρε με σκαιό τρόπο. Βεβαίως κουβέντα στην κουβέντα, ο Παπα – Φώτης στο τέλος πέταξε τα φαγιά μαζί με το τραπεζομάντηλο, οπότε ο ενοχλημένος οικογενειάρχης σηκώθηκε και τον πλάκωσε στο ξύλο. Ο Παπα – Φώτης υπέμεινε το ξύλο αγόγγυστα, και του είπε φεύγοντας: «Εγώ το ξύλο το ‘φαγα, αλλά και συ δεν πιστεύω να ξαναφάς μπριζόλες Μεγάλη Παρασκευή»!!!

***

» Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς! Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατά τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων!
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας!
Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο!
Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά, ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου, με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστά από μένα!
Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών!
Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι! »
Και ο παπά-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας!
» Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας , έτσι να κάνετε κι εσείς!»

Πνευματικό παιδί του Παπά – Φώτη του Λαυριώτη:
– Γέροντα είμαστε υπό ένταση, τι θηρία μας ετοίμασαν;
-μην σκας, κάτι γυμνάσια θα μας κάνουν και θα φύγουν τρέχοντας.

Τον ρώτησα “Παπά Φώτη τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι;“
“Τώρα θα κάνουμε τον ψόφιο κοριό!! Λίγη υπομονή και θα γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ σε αυτούς και σε εμάς. Όμως να ξέρεις κάτι την Μ. Ασία την χάσαμε το ’20 γιατί ο Ελληνικός Στρατός έβριζε τα ΘΕΙΑ και οι ανώτεροι αξιωματικοί του κατέλυαν στα χαμαιτυπεία της εποχής που φρόντισαν οι Κεμαλιστές να έχουν κατασκόπους!!”

«Ο παπα-Φώτης ο διά Χριστόν σαλός το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της Ανάστασης». Στα γαλάζια μάτια του έβλεπες Χριστό και Ελλάδα.
«Οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;
Με το «ευλογείται Γέροντα», αυτή την φράση μου έλεγε κάθε φορά που τον συναντούσα επί 20 και συναπτούς χρόνους γνωριμίας.
Τότε αναρωτιόμουν γιατί το έλεγε κατ΄ επανάληψη και πεισματικά, σήμερα το βιώνουμε όλοι μας!!! (Δρ. Βαρδάκα Κωνσταντίνου)

Ρωτήσαμε την κ. Βασιλική, που υπηρετούσε τον παππούλη στο χωριό, να μας αποκαλύψει ποιες χαρακτηριστικές κουβέντες του θυμάται κι εκείνη απάντησε: «Λέει συνέχεια πως θα έρθουν δύσκολα χρόνια.
Πως ο Χριστιανισμός θα δοκιμαστεί, αλλά δε θα χαθεί. Εκνευρίζεται με τον αριθμό του αντίχριστου, το 666. Και συμβουλεύει, όταν θα έλθουν εκείνες οι πονηρές ημέρες να φύγουμε στα βουνά, για να μη σφραγιστούμε. Πολλές φορές επαναλαμβάνει, να προσέχουμε τους Χιλιαστές, γιατί είναι πονηροί και να κάνουμε συνέχεια προσευχή.»

Κακώς δέχτηκε η Σύνοδος τον πάπα! Ευθύνονται όσοι τον κάλεσαν. Πολύ καλώς έκαναν όσοι αντέδρασαν!.. Ο παπισμός προξένησε μεγάλες συμφορές και στην Ελλάδα. Στόχος του είναι να καταστρέψει την Ορθοδοξία· μα η Ορθοδοξία είναι η Αλήθεια και η Ζωή και “πύλες Άδου” δεν φοβάται γιατί έχει κεφαλή Της και προστάτη Της το Χριστό.
Ήταν ανεπίτρεπτο αυτό που έγινε, μετά από τόσους αιώνες να ’ρθει πάπας στην Ελλάδα! Τι άλλο θα δούμε; Ο πάπας είναι διάβολος, μόνο που έχει ελπίδα να μετανοήσει… Τους έζησα τους παπικούς στους Αγίους Τόπους, όταν υπηρετούσα· είναι πολύ πεισματάρηδες και τυφλωμένοι. Καταλαβαίνουν ότι εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε την αλήθεια – αφού από μας έπαιρναν το Άγιο Φως κάθε Μεγάλο Σάββατο, το έβλεπαν το θαύμα – αλλά ο εγωισμός δεν τους αφήνει να το παραδεχθούν. Ο εγωισμός τυφλώνει τον άνθρωπο. Κι ο πάπας Ρώμης είναι η ενσάρκωση του εωσφορικού εγωισμού!

Έλεγε ο παπα- Φώτης … “λυπάμαι και πονάω αυτούς που αμφισβητούν την Πίστη μας, για την οποία έδωσαν τη ζωή τους το αίμα τους χιλιάδες Άγιοι για να είμαστε εμείς εντάξει και σίγουροι στη πίστη!”

Ο παπισμός προξένησε μεγάλες συμφορές και στην Ελλάδα. Στόχος του είναι να καταστρέψει την Ορθοδοξία• μα η Ορθοδοξία είναι η Αλήθεια και η Ζωή και “πύλες Άδου” δεν φοβάται γιατί έχει κεφαλή Της και προστάτη Της το Χριστό. Ο εγωισμός τυφλώνει τον άνθρωπο. Κι ο πάπας Ρώμης είναι η ενσάρκωση του εωσφορικού εγωισμού!»

-¨Αυτό το νησί έχει μεγάλες Ευλογίες από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εικονόφιλη στάση στους εικονομαχικούς χρόνους.¨

***

Ως άλλος Άγιος Πατροκοσμάς, επισκεπτόταν την πόλη και όλα τα χωριά του νησιού, αλλά και πολλά μέρη της Ελλάδας που τον ήξεραν και τον υπεραγαπούσαν. Κήρυττε βρωντοφωνάζοντας και καυτηριάζοντας όσα έβλεπε ότι εμπόδιζαν τους ανθρώπους στο να επιτύχουν τη σωτηρία τους. Παντού είχε γνωστούς ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον φιλοξενούσαν.
Στα λεωφορεία ή στα πλοία που χρησιμοποιούσε όταν μετακινιόταν, κανείς δεν του έπαιρνε χρήματα.

Πάντα ξεκίναγε από το Πλωμάρι με τα πόδια για τα Πάμφιλα, απόσταση περίπου 50 χιλιόμετρα. Αν βρισκό ταν κανένας χριστιανός τον μάζευε στο δρόμο. Ο παπα Φώτης έχει γυρίσει με τα πόδια τον μισό κόσμο. Από Αθήνα έχει πάει στο Άργος.

Κυβέρνηση Μητσοτάκη, συναντώ τον παπα Φώτη στον ηλεκτρικό του Πειραιά, ήταν ημέρα διαδήλωσης. Μού λέει: “Δεν πιστεύω να πηγαίνεις στη διαδήλωση των κουμουνιστών;”. Δυο χρόνια αργότερα κατέβαινε υποψήφιος στα Πάμφυλα με τους Κουμμουνιστές. Άλλαξε ο παπά – Φώτης, ήταν τρελός ;
Τίποτε από όλα αυτά. Ο παπά – Φώτης είχε την ιερή νόσο, με λίγα λόγια ήταν ένας άγιος άνθρωπος.

Ο παπα – Φώτης ήταν (είναι;) ένας άγγελος επί γης. Κι οι άγγελοι κρατούν ρομφαία.
Φοβήθηκα τη ρομφαία του παπά – Φώτη.

***

Οργιζόταν όταν έβλεπε κληρικούς να μην τιμούν το ράσο τους. Κάποιες φορές ήλεγχε τους συναδέλφους του κληρικούς με λόγια σκληρά.
Στηλίτευε άγρια, όπως έκαναν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Ήταν τόσο αληθινός και ποτέ δεν έκρυβε στο βάθος της σκέψεώς του καμιά απολύτως πονηριά ή δόλο. Ήταν στο χαρακτήρα σαν ένα μικρό παιδάκι.
Απεχθανόταν τη διαστροφή και την αναλήθεια. Είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκα.

Κάποια φορά, την ώρα που μιλούσε με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Σεραφείμ την ώρα του κεράσματος τον άκουσα να του λέει: «Μακαριώτατε να εκδώσετε μια εγκύκλιο κατά των εκτρώσεων. Φονιάδες είναι οι γιατροί που κάνουν τέτοια πράγματα»!

Κατά καιρούς έστελνε αυστηρές επιστολές στους μαιευτήρες – γυναικολόγους γιατρούς του Νοσοκομείου Μυτιλήνης:

«Προς τους ελλογιμοτάτους Κυρίους ιατρούς χειρούργους μαιευτήρας του Ιερού Βοστάνειου Νοσοκομείου.
Αυτός είναι ο τίτλος των επιστημόνων, αλλά σε σας ο πραγματικός τίτλος είναι σφαγείς του στηγερότατου εγκλήματος της ανθρωποκτονείας. Εάν ο οφθαλμός σου σκοτεινός ει, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται. Η πληθώρα του εγκλήματος σας έχει σκοτίσει καί αντί επιστημόνων με τον όρκον του Ιπποκράτους μετεβλήθητε μυριάκις χειρότεροι του παιδοκτόνου Ηρώδου του θερίσαντος 14.000 αθώα βρέφη… Ο Άνθρωπος ξεκινά άμα τη συλλήψει. Η μιας ώρας ή ημέρας έμβρυον σκοτώσει ή έναν άνθρωπο μεγάλον, είναι το ίδιον.
Είναι θέλημα Θεού να ζήση ο νέος οργανισμός. Εάν αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη δεν το θέλουν το σπλάγχνον τους, να τους συνιστάτε να το γεννήσουν και να το παραδώσουν εις το Ίδρυμα ή να το κρεμάσουν κατά τον όρθρον εις μίαν ενοριακή Εκκλησίαν ή εις ενός ατέκνου αλλουνού σπίτι .Υπάρχει τρόπος να απαλλαχθούν από αυτό καί ουχί να μολύνουν τα χέρια γονείς καί Ιατροί καί λοιποί. Αυτό το καθήκον εσείς πρέπει να το συστήσετε εις τα κτήνη αυτά τα λεγόμενα ανθρωπόμορφα».

Σε μια ακόμα επιστολή – καταπέλτη, ο παπα-Φώτης γράφει:

«Ο Αρχιμανδρίτης Φώτιος Λαυριώτης, προς τ’ ανθρωπόμορφα τέρατα, τους διαπρεπείς Νηπιοκτόνους του στυγερού εγκλήματος, τα όργανα του Διαβόλου, τα δυστυχισμένα όντα του Νοσοκομείου, τους εκατομμύρια φοράς χειρότερους του Ηρώδου, τους επίορκους και καταστροφείς της ανθρωπότητος και της Ελλάδος και ανωτέρους του Εωσφόρου.
(Από το βιβλίο «παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός» του π. Αθανασίου Γιουσμά – εκδ. Ορθοδόξου Κοινότητος «Η Οσία Θωμαΐς» Μυτιλήνη 2010)

***

«…Ο παπα Φώτης ο Λαυριώτης δε δίσταζε να πλησιάζει ακόμη και ιερόδουλες, για να τις μιλήσει για τη Μετάνοια και την Εξομολόγηση!
Είναι κλασική η περίπτωση που ο παπα-Φώτης εξομολόγησε και κοινώνησε μια γριά ιερόδουλη, την Ευλαμπία. Την επισκέφθηκε στον οίκο ανοχής, καθώς έμαθε πως ήταν ετοιμοθάνατη. Της μίλησε για την άλλη ζωή, για την αγάπη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Αυτή συγκινήθηκε. Μετανόησε και εξομολογήθηκε στον παππούλη!

Με την αύριο, πριν ακόμη χαράξει, ο παπα-Φώτης μαζί με ένα πνευματικό του παιδί λειτούργησε σε ένα παραπλήσιο με τους οίκους ανοχής, υπόγειο και σπηλαιώδες ναΰδριο του Κάστρου της πόλης μας, στην Παναγία τη Γαλατούσα. Πήρε στη συνέχεια το Άγιο Ποτήριο με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που συγχώρησε την πόρνη και έφυγε για να κοινωνήσει την ιερόδουλη. Μετά τη Θεία Κοινωνία η Ευλαμπία μετακόμισε στον Παράδεισο!…
Το πρόσωπο που τον διακόνησε σε αυτή τη Θεία Λειτουργία ήταν γνωστός μου και ενορίτης μου κι έτσι λίγες ημέρες μετά, το πληροφορήθηκα. Τον έψαξα τον παππούλη, τον βρήκα και τον ρώτησα σχετικά. Ο παπα-Φώτης τότε μου είχε πει:

«Κάτι τέτοια τα έχω κάνει πολλές φορές. Μια γυναίκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Συμεών μού δίνει τη σχετική πληροφορία κι εγώ πηγαίνω σ’ αυτές τις ψυχές. Δεν ντρέπομαι. Τι να ντραπώ; Με αποδέχονται. Τις μιλώ για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής, για την άλλη ζωή… Ποτέ δεν τις μιλώ άσχημα. Αλλά, με αγάπη τις λέω να μετανοήσουν και θα φροντίσει γι’ αυτές ο Θεός. Θα τις αποκαταστήσει στην καρδιά Του. Πολλές ψυχές μετανόησαν… Με ρώτησες αν φοβάμαι. Τι να φοβηθώ; Δε φοβάμαι κανέναν. Μόνο το Θεό να φοβόμαστε, όταν αμαρτάνουμε. Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, η γειτονιά. Εγώ για το Χριστό δουλεύω.»!
(Από το βιβλίο «Παπα-Φώτης ο Μυτιληνιός, γέροντας ασκητικός και ιδιόρρυθμος του π. Αθανασίου Γιουσμά. Έκδοση Ορθόδοξης Κοινότητας «Η Οσία Θωμαΐς» Μυτιλήνη.)

Σε κάποια άλλη περίπτωση, ζήτησε ξαφνικά να τον οδηγήσουν σε κάποια περιοχή. Όταν έφθασαν και σταμάτησαν έξω από ένα σπίτι, βγήκε από το αυτοκίνητο ο παπα-Φώτης και άρχισε να φωνάζει να βγει η κυρία που διέμενε εκεί. Η κυρία βγήκε και άρχισε να διαμοίβεται ένας διάλογος τρομερός. Ο παπα-Φώτης επέμενε να κατεβεί η κυρία για να εξομολογηθεί ένα μεγάλο αμάρτημά της. Εκείνη εκνευρισμένη και εκτεθειμένη στη γειτονιά της φώναζε στον παπα-Φώτη με άσχημα λόγια να φύγει από το σπίτι της. Τελικά έφυγε ο παπα-Φώτης, αλλά σε λίγη ώρα πληροφορήθηκαν ότι η κυρία πέθανε ξαφνικά. Είχε προσχωρήσει στους Πεντηκοστιανούς κι επειδή εκείνος προαισθάνθηκε τον θάνατό της, έτρεξε για να την σώσει με το μυστήριο της εξομολογήσεως. (π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου)

Πόσο σπανίζουν σήμερα από τη ζωή μας αυτοί οι φωτισμένοι παπα-Φώτηδες. Όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν θόρυβο, έχουν συνηθίσει την ησυχία της προσφοράς, δεν ρητορεύουν για να φαίνονται, δεν θα τους δείτε να κάθονται σε θρόνους αυθεντίας, θα είναι κάπου κοντά σας φορώντας το ευλογημένο, τριμμένο ράσο, κάνοντας προσευχή για μια πόρνη που βρίσκεται στη γειτονιά σας ή για τον τελώνη που κρύβουμε μέσα μας. Πολύ πιο απλά, μπορεί να είναι κάπου δίπλα σας για να κάνουν αυτό ακριβώς που έλεγε ο π. Φώτης Λαυρεώτης, να δουλεύουν για τον Χριστό.