του Κώστα Βελούτσου Λένε ότι ο χρόνος που περνά τα παίρνει μαζί του όλα. Ευχάριστα ή δυσάρεστα γεγονότα όλα περνούν. Αυτό όμως που μένει είναι οι αναμνήσεις και οι εικόνες από το παρελθόν που φωλιάζουν μέσα στο μυαλό και την ψυχή. Για το αν όλα αυτά ξεχνιούνται η δική μου απάντηση κατηγορηματικά...
Κάθε τέτοια μαύρη επέτειο το πρόσωπό του φέρνω κατά νου. Το πρόσωπο του Μιχάλη. Τι κι αν πέρασαν 42 χρόνια από τότε; Ακόμα τον θυμάμαι. Θυμάμαι όλα όσα έγιναν εκείνη την ημέρα που χάθηκε τόσο άδικα ο φίλος μου ο Μιχάλης. Κάθε τέτοια μέρα έρχομαι στο νησί, στη Λέσβο και στέκομαι μπροστά στην προτομή...
Γράφει ο Κώστας Βελούτσος: Και ξαφνικά μέσα στον Αύγουστο μάς προέκυψαν εκλογές. Πού να το περίμενε κανείς ότι θα αφήναμε την όποια καλοκαιρινή χαλαρότητα θα μπορούσαμε να έχουμε και θα ασχολούμασταν ξανά-μανά με τους πολιτικούς και τα μνημόνια. Αν και για να λέμε την αλήθεια, και όπως ακριβώς έχουν...
