Μήπως τα DVD είναι προτιμότερα από την τηλεόραση;
Γράφει η Μαρία Βερβέρη * Συχνά οι γονείς υποστηρίζουν με ενθουσιασμό, ότι το παιδί τους δεν παρακολουθεί καθόλου τηλεόραση, παρά μόνο DVD. Συγκριτικά με την τηλεόραση τα DVD φαίνονται προτιμότερα. Τα κινούμενα σχέδια μονοπωλούν το περιεχόμενο αυτών των ταινιών. Πρόκειται για ταινίες με αρχή, μέση και τέλος, τις οποίες συνήθως οι γονείς έχουν δει και έχουν εγκρίνει, οπότε τα παιδιά φαινομενικά δεν κινδυνεύουν να εκτεθούν σε ακατάλληλα ερεθίσματα. Έτσι, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους να παρακολουθούν με ασφάλεια αυτό που δείχνει η ταινία.
Ωστόσο, τα μειονεκτήματα της παρακολούθησης αυτών των ταινιών είναι αρκετά. Πρώτα απ’ όλα, η μεγάλη τους διάρκεια, που καθηλώνει τα παιδιά για 2 περίπου ώρες και τα καταδικάζει σε στατικότητα. Επίσης, η εικονική πραγματικότητα των DVD, όπως και της τηλεόρασης κάνει το παιδί να αποκτά μια εξιδανικευμένη εικόνα για τη ζωή και τον εαυτό, με αποτέλεσμα συχνά η πραγματική ζωή να μην φαντάζει τόσο ελκυστική. Από την άλλη πλευρά, στα πλεονεκτήματα συγκαταλέγεται το γεγονός ότι οι γονείς μπορούν να τα διακόψουν, όποτε το επιθυμούν. Αν και συνήθως δεν το πράττουν αυτό, διότι τους βολεύει στο να κάνουν κάποια δουλειά χωρίς εμπόδια.
Άλλο μειονέκτημα είναι η συνεχόμενη, σχεδόν καταναγκαστική παρακολούθηση αυτών των ταινιών από τα παιδιά, μέσα από την οποία δημιουργείται εθισμός και εξυπηρετούνται πολλές άλλες συναισθηματικές κυρίως ανάγκες: η ανάγκη για προσοχή, για συναισθηματική εγγύτητα και αλληλεπίδραση και η ανάγκη για επικοινωνία. Έτσι, τα παιδιά μπορεί να ζητούν επίμονα να δουν την αγαπημένη τους ταινία κατά την διάρκεια του φαγητού, του παιχνιδιού, του ύπνου κ.ο.κ. και οι γονείς από την άλλη πλευρά , να χρησιμοποιούν τις ταινίες για να καταφέρουν το παιδί τους να κάνει κάτι που εκείνοι θέλουν, π.χ. να φάει, να διαβάσει κ.α.
Επιπλέον, τα παιδιά που παρακολουθούν DVD, όπως και με την τηλεόραση, καταδικάζονται σε μοναχικότητα, βλέπουν μόνα τους την ταινία, την οποία οι γονείς έχουν ήδη δει, οπότε δεν χρειάζεται να την ξαναδούν. Το παιδί είναι πιθανό ότι θα τη δει και θα την ξαναδεί, αφού για αυτό αποτελεί ένα οικείο περιβάλλον ασφαλείας, όπου όλα είναι προβλέψιμα και αυτό είναι κάτι που του αρέσει.
Τι μπορούν λοιπόν να κάνουν οι γονείς;
- Προσπαθήστε να βλέπετε DVD ή τηλεόραση μαζί με τα παιδιά. Είναι καλό οι γονείς να είναι γνώστες του περιεχομένου των ΜΜΕ και της τεχνολογίας, έτσι ώστε να μπορούν να τα ελέγχουν.
- Μετά την παρακολούθηση του προγράμματος, συζητήστε μαζί τους γι’ αυτό που είδατε.
- Βοηθήστε τα να διαχωρίσουν το πραγματικό από το φανταστικό.
- Συγκρίνετε αυτό που είδαν με την πραγματική τους εμπειρία.
Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή μέσω της συζήτησης, οι γονείς διαμορφώνουν μια διαφορετική τηλεοπτική συμπεριφορά που προωθεί κυρίως την κριτική σκέψη και την ευρηματικότητα. Ενώ από την άλλη πλευρά περιορίζει την στατικότητα και την παθητικότητα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γονείς, παιδιά και ΜΜΕ. Ένας οδηγός γονικής συμπεριφοράς της Βασιλικής Παππά.
* Η Μαρία Βερβέρη είναι Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος (MSc Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων, University of Leiden, Ολλανδία) και εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο, Καβέτσου 17, Μυτιλήνη (τηλ. 2251048933, 6945447016). Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το http://mariaververi.blogspot.gr
Η Μαρία Βερβέρη αρθρογραφεί κάθε δεύτερη Δευτέρα στο Lesvosnews.net
