"Το βλέμμα και το τέρας" στο Θέατρο ΦΟΜ
Χρόνος ανάγνωσης :
1' Ημερομηνία Εκδήλωσης :
Είναι σκύλος; Είναι σκουλήκι; Ή μήπως λαγός; Όταν κάποια στιγμή στο Rabbits (2002) του David Lynch τίθεται το ερώτημα ‘Τι ώρα είναι;’, ξεσπάει ένα γέλιο-κονσέρβα: αυτό δηλώνει ότι βρισκόμαστε στο ασυνείδητο, το οποίο δεν αναγνωρίζει χρόνο. Σε αυτό το πεδίο μας εισάγει η παράσταση Το βλέμμα και το τέρας.
Οι τρεις ερμηνευτές φοράνε σκούφους οι οποίοι καλύπτουν όλο το πρόσωπο: με αυτό τον τρόπο αποκλείεται η εκφραστικότητα του προσώπου, όπως και κάθε έννοια ατομικότητας, σαν μια μουτζούρα που προκαλεί ενός είδους παραμόρφωση, παρόμοια με αυτή που αντικρίζουμε στα όνειρα.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι ερμηνευτές μεταμορφώνονται, περνώντας από τη μια κατάσταση στην άλλη, μιμούμενοι ζώα, εικόνες ανθρώπινου πόνου ή χαράς – ή μήπως όχι; Η πλαστικότητα των μεταμορφώσεων ενισχύεται από το συχνά απειλητικό ηχοτοπίο του Ανδρέα Ράγκναρ Κασάπη.
Ρίχνοντας ένα πλάγιο βλέμμα στη φράση του Οβίδιου "In nova fert animus mutatas dicere formas/ corpora" [για νέες φόρμες θέλω να μιλήσω σχηματίζοντάς τες/ σωματικά] και στο κατά πόσο τα εισαγωγικά του αυτά λόγια μπορούν να λάβουν χώρα στον δικό μας κόσμο, η παράσταση προτείνει ένα τέρας, το οποίο, παρά τον φαινομενικά άκακο χαρακτήρα του, δύσκολα δαμάζεται.
Μιχάλης Βαρουξάκης
Ιδέα-Σύνθεση: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου
Ερμηνευτέ/τριες: Κατερίνα Λιόντου, Γιάννης Νικολαϊδης, Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου
Ηχοτοπίο: Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης
Σχεδιασμός κοστουμιών: Ηρώ Βαγιώτη
Κατασκευή κοστουμιών: Μαίμη Βαγιώτη, Μαρία Παπαδέλη
Η παράσταση είχε την υποστήριξη των MIRfestival, Κέντρο μελέτης χορού Ισιδώρας και Ραυμόνδου Ντάνκαν, Garage Performing Arts Center
