Ο Κωνσταντίνος Δίγκας γράφει για την παράσταση "Ελένη" - Μυτιλήνη, 6 Αυγούστου
«Ένα τοπίο γνώριμο, αλλά θολό. Η αέρινη μορφή της Ελένης κινείται μέσα στις αποχρώσεις του χρόνου. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το παρελθόν από το παρόν».
O Δήμος Αβδελιώδης μετά τη συγκλονιστική αναπαράσταση της δίκης του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου στο έργο «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη» από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που καθήλωσε ανθρώπους κάθε ηλικίας και εξακολουθεί να διακρίνεται παντού ανά τον κόσμο, παρουσίασε τη νέα του παράσταση, σκηνοθετώντας για πρώτη φορά Γιάννη Ρίτσο με τον ποιητικό και διαχρονικό μύθο της Ελένης.
Μέσα από τη θεατρική παράσταση της «Ελένης» βλέπουμε διαστάσεις του ποιητή Γιάννη Ρίτσου τις οποίες δεν τις είχαμε γνωρίσει πρωτύτερα.
Ο πολυγραφότατος ποιητής είχε καταλάβει όλη την αλήθεια, όλη την πραγματικότητα αυτής της δραματικής συγκυρίας του Εμφυλίου Πολέμου, τις οποίας οι επιπτώσεις είναι ορατές μέχρι σήμερα. Είναι οι ιστορικές εμπειρίες που αφορούν μια εθνική κοινότητα, οι οποίες είναι ακριβώς όπως στην ηλικία ενός ανθρώπου, που όταν έχει αποκτήσει ένα βαθύ τραύμα στην παιδική ηλικία, χωρίς να το επουλώσει και να το εκλογικεύσει, είναι δύσκολο μετά να χτίσει τη ζωή του πάνω σε υγιείς βάσεις.
Η παράσταση μας έκανε να δούμε το τι ακριβώς συμβαίνει στο μονόπρακτο αυτό του Ρίτσου. Σαν ένα είδος αυτογνωσίας, για να μπορέσουμε όχι απλώς να σχολιάζουμε ή να αναδεύουμε τις στάχτες αυτής της εμπειρίας του Εμφυλίου, όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής, και να βγαίνει μία παθολογικού είδους συγκίνηση, αλλά να κατανοήσουμε πως το είδος και ο τρόπος των δικών μας εμμονών και επιλογών, μας απομακρύνει ακόμα περισσότερο από αυτό που πραγματικά επιθυμούμε.
Η Ελένη εδώ έρχεται σαν ένα ίνδαλμα μέσα από την διαχρονική του ταυτότητα, σαν μια ιδέα της Ελευθερίας, της Ελλάδας και του Έρωτα. Η εικόνα της, από το συλλογικό ασυνείδητο περνάει στο συνειδητό μας κομμάτι. Η Ελευθερία, προσεγγίζεται όχι ως η απελευθέρωση μας από κάποιους άλλους, αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό, όταν δεν θέλει ή δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα, ζώντας επίμονα και βασανιστικά με τα φαντάσματα που ο ίδιος δημιούργησε.
Η παράσταση απαλλαγμένη από το νάτουραλ στοιχείο συντελεί στο να ακούσουμε και να δούμε τον Ρίτσο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Ο χρόνος στην παράσταση μέτρησε σαν χρόνος απόλαυσης και έγινε το εξής αξιοσημείωτο σε αυτή την δραματουργική εκδοχή : Αναδείχθηκε η ιδέα που είχε για το σύμβολο της ‘Ελένης’ ο Γιάννης Ρίτσος, σαν ένας διαυγής καθρέπτης που μπορείς να δεις και κατανοήσεις την αλήθεια μέσα από τον ποιητικό στοχασμό.
Αυτό συμβαίνει στην «Ελένη» του Δήμου Αβδελιώδη που με έξοχο, ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο ερμήνευσε η Βερόνικα Αργέντζη.
Όσο για το τέλος της παράστασης, το αίσθημα που διακατέχει τον θεατή είναι η βαθιά συγκίνηση και η ταπεινότητα μπροστά στο ανθρώπινο μεγαλείο.
Για τον Τομέα Βιογραφιών & Κουλτούρας Πολιτισμών:
Κωνσταντίνος Δίγκας, Δημοσιογράφος.
24 Μαρτίου 2017
H παράσταση "Ελένη" θα παρουσιάστει στο Κάστρο Μυτιλήνης την Κυριακή 6 Αυγούστου ώρα 21:00
