Έφυγε από τη ζωή, αλλά θα ζει στη Μουσική – Βαθιά θλίψη στη Μυτιλήνη για τον Διευθυντή του Ωδείου «Νίκος Σκαλκώτας»
Απεβίωσε χθες, Τετάρτη, ο Γιώργος Παζαΐτης, Διευθυντής του Ωδείου «Νίκος Σκαλκώτας», προκαλώντας βαθιά θλίψη στην οικογένεια του Ωδείου, στους συναδέλφους καθηγητές και στους μαθητές του. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η μουσικός Αννίτα Ματζουράνη, αποχαιρετώντας τον μέσω των κοινωνικών δικτύων, αναφέρθηκε με συγκίνηση στον σημαντικό ρόλο του στην μουσική εκπαίδευση, τονίζοντας ότι υπήρξε ένας αφοσιωμένος δάσκαλος που ενέπνευσε την αγάπη για την κιθάρα και τη μουσική στους μαθητές του.
H ανάρτηση από την κ. Αννίτα Ματζούρανη:
...πριν λίγες ώρες, ταξίδεψε στο φως ο αγαπημένος μας δάσκαλος, διευθυντής του ωδείου "Ν.Σκαλκώτας" και όχι μόνο...ένας άνθρωπος αρωγός και υπηρέτης της μουσικής εδώ και δεκαετίες, κ. Γ. Παζαΐτης .
Συντετριμμένοι οι συνεργάτες του, προσωπικό και καθηγητές, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά κι εδώ στη Μυτιλήνη...
Υπηρέτησε επάξια την μουσική, μεταλαμπαδεύοντας στους/στις μαθητές/τριές του, την αγάπη του για την κιθάρα, ως προσωπικό του όργανο, αλλά και τη μουσική γενικότερα .
Αισθάνομαι τυχερή που στάθηκα πλάι του τόσα χρόνια ως μαθήτρια του και κατόπιν συνάδελφος του στο ΩΔΕΙΟ ''Νίκος Σκαλκώτας'' Μυτιλήνη ... πρωτίστως γιατί μου έδειξε πώς να δουλεύω με τα παιδιά μου/μας ...πώς να αφουγκράζομαι τις ανάγκες τους, να διαβάζω τη συμπεριφορά τους και να καταλάβω την βαθύτερη ουσία της λέξης "δάσκαλος"...
Ακούραστος, πάντα στις επάλξεις, πηγαινοερχόταν κάθε βδομάδα επί 30 συναπτά έτη,
για να διδάξει και να συμμετάσχει με τον καλύτερο τρόπο και διάθεση, στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου...
Πάντα με το χαμόγελο, να μας χαιρετήσει, να μάθει τα νέα μας να καλαμπουρήσει και συμπορευτεί στους προβληματισμούς, στις χαρές, στις δυσκολίες, μαζί μας, τις μέρες που βρισκόταν στο νησί ...και πάλι την επόμενη εβδομάδα, ανανεωνόταν ο κύκλος μας...
Αυτός ο κύκλος έχει διαφοροποιηθεί εδώ και λίγο καιρό αν και η καρδιά του, η ψυχή του, ήταν πάντα στα "παιδιά" του, στο κεντρικό και στο εδώ παράρτημα του Ωδείου.
Έντονη η παρουσία του ...ακόμη και μέσα από την απουσία του ...
Η ανησυχία μας καθημερινή, συνομιλώντας μαζί του όποτε μας δινόταν η ευκαιρία ...κι εκείνος με διάθεση, περίμενε να επιστρέψει γερός να υλοποιήσουμε το "πάρτυ", που του είχαμε τάξει...
Δυστυχώς όμως η καρδούλα του τον πρόδωσε ...
Αναπαυμένη η ψυχή σου Δάσκαλε...
Περπάτα στο φως ...και από εκεί πάνω, συνέχισε να μας χαμογελάς και να είσαι περήφανος όπως πάντα, για τους συνεργάτες/φίλους σου...
Την δική σου οικογένεια...όπως έλεγες...
Κι εμείς εδώ κάτω...θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό...όπως ήθελες πάντα !
