«Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου» του Γκαστόν Λερού
«Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου» του Γκαστόν Λερού, από τις Εκδόσεις Διόπτρα (Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης, Πρώτη έκδοση: Σεπτέμβριος 2015)
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα, δημοσιογράφου και κριτικού θεάτρου Γκαστόν Λερού (1868-1927), ο οποίος έγινε γνωστός παγκοσμίως με το έργο του Το φάντασμα της όπερας. Στο πρώτο του αυτό μυθιστόρημα, γραμμένο το 1907, ο Λερού εισάγει τον χαρακτήρα του δαιμόνιου νεαρού δημοσιογράφου-ντετέκτιβ Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ, ο οποίος με τη δύναμη της λογικής καταφέρνει να διαλευκάνει τα πιο μεγάλα και παράξενα μυστήρια.
Σύμφωνα με την υπόθεση, τέλη Οκτωβρίου του 1892, σ’ έναν απομονωμένο πύργο έξω απ’ το Παρίσι, στο Σατό ντι Γκλαντιέ, ζει και εργάζεται ο διακεκριμένος καθηγητής Στάνγκερσον, ο οποίος διεξάγει σημαντικά πειράματα για τη διάσπαση της ύλης με τη βοήθεια της 35χρονης κόρης του. Η δεσποινίς Στάνγκερσον είναι γνωστή τόσο για την αφοσίωσή της στην επιστήμη και στον πατέρα της, όσο και για την εξαιρετική της ομορφιά. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση των αρραβώνων της με τον Ρομπέρ Νταρζάκ, καθηγητή της Σορβόννης, η δεσποινίς Στάνγκερσον βρίσκεται λιπόθυμη και ημιθανής στο «κίτρινο δωμάτιο», πλάι στο εργαστήριο του πατέρα της, με σημάδια στραγγαλισμού στον λαιμό και βαρύ χτύπημα στον κρόταφο: έχει γίνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον της, αλλά το δωμάτιο είναι κλειδωμένο από μέσα και το μοναδικό παράθυρό του είναι επίσης κλειδωμένο. Στον τοίχο και στο πάτωμα υπάρχουν τα ματωμένα ίχνη του παρ’ ολίγον δολοφόνου, τον οποίο η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε καταφέρει να πετύχει μ’ ένα όπλο, ωστόσο ο θύτης είναι άφαντος. Ποιος είναι και πώς κατάφερε να ξεφύγει;
Στο Γκλαντιέ καταφθάνει ο πασίγνωστος επιθεωρητής Φρεντερίκ Λαρσάν, το Νο1 της γαλλικής αστυνομίας στην επίλυση τέτοιων γρίφων, όπως και ο νεαρότατος δημοσιογράφος Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ, που θαυμάζει τον επιθεωρητή αλλά δεν συμφωνεί με τις μεθόδους του. Ανακρίσεις, έρευνες, συλλήψεις… παρ’ όλα αυτά ο μυστηριώδης θύτης ξαναχτυπά, αποφασισμένος να δολοφονήσει τη δεσποινίδα Ρουλεταμπίλ, κι εξαφανίζεται πάλι εξίσου μυστηριωδώς. «Προτού τον βρουν, πρέπει να μάθουν πώς τον έχασαν», καγχάζει ο μπαρμπα-Ζακ, μέλος του προσωπικού του πύργου και από τους κύριους υπόπτους για συνεργός του θύτη. Αλήθεια, πώς γίνεται να τον χάνουν κάθε φορά, αφού αποκλείεται να έχει διαφύγει με οποιονδήποτε φυσικό τρόπο – και, βεβαίως, με κανέναν υπερφυσικό, όπως διατείνεται ο Ρουλεταμπίλ.
Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα εξαιρετικό, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι το τέλος, απαιτεί την εγρήγορση του νου μας και μας ανοίγει την όρεξη, με τις διάσπαρτες αναφορές στο «άρωμα της γυναίκας με τα μαύρα», για το επόμενο μυστήριο που θα κληθεί να διαλευκάνει ο Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ: Το άρωμα της γυναίκας με τα μαύρα. Το δεύτερο αυτό μυθιστόρημα του Λερού, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα, σε μετάφραση και πάλι του Βαγγέλη Γιαννίση, θα το παρουσιάσουμε εν καιρώ σε αυτήν εδώ τη στήλη. Κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε για τον Γκαστόν Λερού ότι ίσως να μην είναι ευρέως γνωστός στο αναγνωστικό κοινό της χώρας μας, ωστόσο η συνεισφορά του στη γαλλική αστυνομική λογοτεχνία θεωρείται εφάμιλλη μ’ εκείνη του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στην αγγλική και του Έντγκαρ Άλαν Πόε στην αμερικανική. Αξίζει να τον γνωρίσουμε καλύτερα!
Βρείτε το εδώ
