Μαρτυρία ακτιβίστριας - "Ζητούσαν να σωθούν από οποιαδήποτε χώρα"
Με μία ανάρτηση, η ακτιβίστρια η οποία δηλώνει πως ήταν η πρώτη που ενημέρωσε τις ελληνικές και ιταλικές αρχές για το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, δίνει πληροφορίες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι μετανάστες πάνω στο πλοίο.
Συγκλονίζει η μαρτυρία ακτιβίστριας την οποία ειδοποιήσαν οι επιβάτες του σκάφους πριν την πολύνεκρη τραγωδία ανοιχτά της Πύλου, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες μετανάστες ενώ δίνεται μάχη με τον χρόνο για ανεύρεση επιζώντων.
Με ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Nawal Soufi παραθέτει δύο σημαντικά στοιχεία, κάνοντας κι αυτή λόγο για 750 επιβάτες.
Πρώτον, όπως αναφέρει, το εμπορικό πλοίο πλησίασε τη βάρκα και άρχισε να τους πετά μπουκαλάκια με νερό με αποτέλεσμα να υπάρξει κίνδυνος για τη σταθερότητα της βάρκας, καθώς οι άνθρωποι, εξαιτίας της έλλειψης νερού, επιχείρησαν να τα πιάσουν.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι, σύμφωνα με την ίδια, οι μετανάστες ουδέποτε της μετέφεραν ότι θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ιταλία, διότι αφενός δεν θα ήξεραν πώς να σαλπάρουν αφού ο οδηγός του σκάφους το είχε εγκαταλείψει, αφετέρου προσπάθησαν να αποτρέψουν το ναυάγιο και επιχείρησαν να απομακρυνθούν από τη βάρκα για να μην βουλιάξει.
«Είναι ποτέ δυνατόν η διαφυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύθηκε από τις ελληνικές αρχές ως διαφυγή από τη διάσωση;» διερωτάται η ακτιβίστρια, υπογραμμίζοντας πως αυτοί οι άνθρωποι επιζητούσαν τη βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα.
Αναλυτικά η ανάρτηση της ακτιβίστριας:
Εξουσιοδοτώ τους δημοσιογράφους που επικοινωνούν μαζί μου αυτές τις ώρες να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δήλωση για να τεκμηριώσουν μέρος της δυναμικής των γεγονότων που συνέβησαν χθες.
Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες σε σκάφος που μετέφερε 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου λέγοντας μου τη δύσκολη κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό τελείωσε, ο οδηγός του σκάφους τα είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν και έξι πτώματα στο πλοίο. Οι μετανάστες δεν ήξεραν πού ακριβώς βρίσκονταν, αλλά χάρη στην άμεση τηλεφωνική τοποθεσία του Turaya, μπόρεσα να βρω την ακριβή τοποθεσία τους και ειδοποίησα τις αρμόδιες αρχές.
Ωστόσο, η κατάσταση περιπλέκεται όταν ένα πλοίο πλησίασε τη βάρκα, δένοντας τη με σχοινιά στις δύο άκρες της βάρκας και άρχισε να ρίχνει μπουκάλια νερό. Οι μετανάστες αισθάνθηκαν ότι βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο καθώς φοβόντουσαν ότι τα σχοινιά θα μπορούσαν να αναποδογυρίσουν τη βάρκα και ότι οι μάχες στο πλοίο για νερό θα μπορούσαν να προκαλέσουν ναυάγιο. Για το λόγο αυτό απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο για να αποφύγουν ένα ασφαλές ναυάγιο.
Μέσα σε μια νύχτα, η κατάσταση στο πλοίο έγινε ακόμα πιο δραματική: οι μετανάστες μπερδεύτηκαν και δεν καταλάβαιναν αν αυτό ήταν επιχείρηση διάσωσης ή τρόπος να θέσουν τη ζωή τους ακόμα περισσότερο σε κίνδυνο. Έμεινα σε επαφή μαζί τους μέχρι τις 23:00 ώρα Ελλάδας, προσπαθώντας να τους καθησυχάσω και να τους βοηθήσω να βρουν λύση.
Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι πρέπει να κάνουν και έλεγα ότι θα έρθουν οι Έλληνες διασώστες. Σε αυτή την τελευταία κλήση, ο άνδρας με τον οποίο μιλούσα είπε «νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα ζωντανοί».
Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να σαλπάρουν για να φτάσουν στα ιταλικά νερά, καθώς ο πραγματικός οδηγός του σκάφους έλειπε και ρωτούσαν συνέχεια τι να κάνουν.
Χρειάζονταν απολύτως βοήθεια στα νερά που βρίσκονταν και αν μου είχαν εκφράσει τη θέληση να θέλω να συνεχίσω το ταξίδι στην Ιταλία θα είχα στείλει φυσικά ενημέρωση σε Μάλτα, Ελλάδα και Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Είναι ποτέ δυνατόν η διαφυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύθηκε από τις ελληνικές αρχές ως διαφυγή από τη διάσωση; Αυτές είναι ερωτήσεις που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να καταθέσω ότι αυτοί οι άνθρωποι πάντα ζητούσαν να σωθούν από οποιαδήποτε Χώρα.
