Διορίστηκε στο μικρό νησί και βρήκε εκεί τον άντρα της ζωής της

Αυτό κι αν είναι τζόκερ, που το έπαιξε και το κέρδισε!

Η Μαριάννα Κανέλλη, επέλεξε δυσπρόσιτο νησί για να πάρει διπλά μόρια ως νηπιαγωγός, της βγήκε η Δονούσα, κι εκεί, μέσα σε δέκα νέους ανθρώπους εκ των οποίων μόνο οι πέντε θα ήταν άντρες, συνάντησε τον άντρα της ζωής της!

Τον Πανορμίτη, όπως είναι το όνομά του, τη χάρη του οποίου προσκυνούσε μέχρι τότε όσο ήταν στη Σύμη, στο νηπιαγωγείο.

Είναι αυτά τα σενάρια που γράφει η ζωή και κανένας σεναριογράφος δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Μίλησα μαζί της βραδάκι, από τη Δονούσα, κι ήταν σαν να άκουγα τον ήχο που κάνει το κύμα κάθε που περπατά στην άμμο για να πάει στο σχολείο να βρει τους δύο μικρούς μαθητές της.

Δύσκολη ζωή, θα μπορούσε να πει κάποιος, ευτυχισμένη ζωή θα την έλεγε κάποιος άλλος. Εξαρτάται από την οπτική γωνία, κι είναι πολλές οι οπτικές γωνίες που μπορεί να δει κάτι κανείς.

«Την πρώτη χρονιά διορίστηκα στο νηπιαγωγείο της Σύμης», μου λέει. «Πίστευα ότι θα έχω τα μόρια για Σύμη και για δεύτερη χρονιά, αλλά “πετάχτηκα” στις Κυκλάδες! Τότε είχα στενοχωρηθεί που δεν θα ήμουν κοντά στη Μονή του Πανορμίτη όπου κατέφευγα πολύ συχνά, για την προσευχή μου.

Όταν ήμουν στη Σύμη, πήγαινα με τ’ αυτοκίνητό μου να προσκυνήσω σχεδόν κάθε Κυριακή και γενικά πήγαινα όταν το είχε ανάγκη η ψυχή μου. Λίγες μήνες αφότου διορίστηκα στη Δονούσα γνώρισα τον Πανορμίτη, και από τότε είμαστε ζευγάρι».

Στη Δονούσα των 100 κατοίκων βρήκες τον σύντροφό σου και τον λένε και Πανορμίτη;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και η μητέρα του είναι από τη Σύμη! Μετά κι από αυτό «έβαλα» και για δεύτερη χρονιά τη Δονούσα και «έπιασα» τα μόρια οπότε τελειώνω φέτος και τη δεύτερή μου χρονιά, εδώ. Επέλεξα ένα δυσπρόσιτο νησί για να πάρω τα διπλά μόρια. Αλλά είναι και εμπειρία ζωής. Δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν το ζήσεις. Στην αρχή μου έλειπαν πράγματα που στη Ρόδο τα έχεις σε ένα λεπτό. Μετά κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο ανάγκη. Τα μαλλιά μου τα κόβω μόνη μου, τα βάφω μόνη μου, τα νύχια μου τα φτιάχνω εγώ… Μου λείπει η τέχνη εδώ. Όμως άμα έχεις αγάπη, για όλα τ΄ άλλα κάνεις υπομονή. Τον πρώτο Οκτώβρη-Νοέμβρη έμαθα να καλαμαρεύω, με τη βάρκα. Ψάρεμα καλαμαριού! Βρίσκεις άλλες ασχολίες. Πλέκω κιόλας. Καλαθάκια… Ζητάω από τον Πανορμίτη πράγματα, μου τα φτιάχνει για το σπίτι. Δημιουργούμε συνέχεια.

Έφυγες από τη Ρόδο που έχει τα πάντα και πήγες σ΄ ένα τόσο μικρό νησί στο οποίο τι είναι αυτό που σου λείπει κυρίως;

Να σας πω τι έχει: Είναι ένα πολύ ωραίο νησί, με μεγάλη ηρεμία, κι επομένως δεν έχεις άγχος. Είναι στις Μικρές Κυκλάδες που ανήκουν στον δήμο Νάξου, ανάμεσα στην Αμοργό, στη Νάξο, στα Κουφονήσια. Δεν ήξερα καν την ύπαρξη της Δονούσας. Ήξερα το Άνω και το Κάτω Κουφονήσι τα οποία και τα δύο είναι 40 λεπτά από τη Δονούσα, μ’ ένα μικρό καραβάκι, τον «Σκοπελίτη». Τα φάρμακα, τα προϊόντα σούπερ μάρκετ, τα παραγγέλνουμε και μας έρχονται με το καραβάκι αυτό, από τη Νάξο. Εδώ έχουμε ένα μικρό μπακάλικο, αλλά δεν έχουμε κρεοπωλείο, δεν έχουμε φαρμακείο… Κάνουμε παραγγελίες, ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά και τρεις φορές την εβδομάδα έρχεται ο «Σκοπελίτης» και μας τα φέρνει. Που παλιά ο «Σκοπελίτης», λεγόταν «Πανορμίτης»!

Πάλι ο Πανορμίτης!

Ναι! Τρεις φορές την εβδομάδα έρχεται και μεγάλο πλοίο, το οποίο όμως δεν μας φέρνει ασυνόδευτα πράγματα. Ο κόσμος ασχολείται κυρίως με τον τουρισμό, δωμάτια, μεζεδοπωλεία, αλλά και με τη γεωργία. Είναι δύσκολα το χειμώνα γιατί το νησί το χτυπούν οι άνεμοι και αποκλείεται, δεν έχει συγκοινωνία, τα δρομολόγια δεν γίνονται. Όμως είναι αυτό που λένε εδώ πέρα «Δονούσα, μάγισσα». Τα νερά είναι κρύσταλλα. Το πρωί, το πρώτο πράγμα που μυρίζω και βλέπω, είναι η θάλασσα. Περπατάω στην άμμο για να πάω στο σχολείο. Το ίδιο και το χειμώνα και τότε φοράμε σκουφιά, γαλότσες, ανθεκτικά παπούτσια, για να περάσουμε. Ένας τόπος τόσο ξεχωριστός και διαφορετικός απ’ όσο έχεις ζήσει.

Πόσα παιδιά έχει το νηπιαγωγείο, στη Δονούσα;

Φέτος έχω δύο παιδάκια στο νηπιαγωγείο, πέρυσι είχα τέσσερα. Το Δημοτικό έχει μία δασκάλα, με έξι παιδιά και το Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις, έχει έντεκα παιδιά. Κάθε τάξη έχει ένα ή δύο παιδιά. Στο νηπιαγωγείο τα δικά μου παιδιά είναι ένα αγοράκι που είναι προνήπιο, κι ένα κοριτσάκι που είναι νήπιο.

Αν δεν συναντούσες στη Δονούσα τον Πανορμίτη, θα παρέμενες;

Δεν θα ήμουνα εδώ. Τον συνάντησα ανάμεσα στα δέκα άτομα αυτής της ηλικίας που ζούμε εδώ! Είναι καραβομαραγκός και κάνει αναπαλαιώσεις σκαφών. Ο παππούς του ο Συμιακός ήτανε επίσης καραβομαραγκός.

Πώς τα φέρνει η ζωή!

Ό,τι είναι το τυχερό σου, θα γίνει. Κι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Ο στόχος μου είναι η Ρόδος, του χρόνου. Του το έχω πει: «του χρόνου πάμε Ρόδο…». Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Αυτοί οι πίνακες είναι όλο εκπλήξεις. Σύμφωνα με τα παιδιά που βλέπω εδώ σίγουρα θα έχει ακόμα τρία χρόνια νηπιαγωγείο.

Ήτανε στη Ρόδο δύο εβδομάδες το Πάσχα και πήρε ισχυρή δόση. Και οι γονείς της, ο Νίκος και η Σταματία, πήγαν και τη βρήκαν τον Οκτώβρη στη Δονούσα, για δύο εβδομάδες. Άλλωστε η ζωή είναι αλλού! Και με άλλους!

Πηγή: rodiaki.gr