Προς καθ. κ . Ιωσήφ Μποτετζάγια (για τη σφαγή του ταύρου στο Μανταμάδο)
Προς καθ. κ . Ιωσήφ Μποτετζάγια (Πρόεδρος Κιβωτού Μυτιλήνης)
Αξιότιμε κ. καθηγητά, δεν γνωριζόμαστε αλλά μας ενώνει ο κοινός παρονομαστής της Μυτιλήνης και ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μας για τον Μανταμάδο, παρά το γεγονός ότι είμαστε και οι δύο ξένοι στην ίδια πόλη.
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την δραστηριότητά σας και το πάθος που επιδεικνύετε την τελευταία διετία αναφορικά με την απαγόρευση του εθίμου της ζωοθυσίας κατά τη διάρκεια της Πανηγύρεως του Ταξιάρχη την Κυριακή των Μυροφόρων.
Κατανοώ απολύτως τον τρόπο που σκέφτεται ένας ακαδημαϊκός που έχει εντρυφήσει στην περιβαλλοντική κοινωνιολογία και αντιλαμβάνομαι τον ρόλο σας στο πλαίσιο της ανάπτυξης ενός ιδιότυπου περιβαλλοντικού/οικολογικού κινήματος ενταγμένο , ίσως, σε ό,τι αποκαλείται μεταπολιτική.
Η δική μου εμπειρία με οδηγεί στο να περισώσω την ταυτότητα του αρχικού παρθενικού βλέμματος που έριχνε η σκιά του ανθρώπου στον κόσμο, στην ζωή που έφυγε, και που σίγουρα είναι ένα ιδανικό που μετριάζει τη θλίψη αλλά σου δίνει και δύναμη για να συνεχίσεις. Ίσως τελικά η σωτηρία, έρθει μέσα από τη σωτηρία του βλέμματος. Όταν μάθουμε να βλέπουμε καλά, μπορούμε να ενεργούμε καλύτερα.
Αυτό είναι ίσως και το εσωτερικό κίνητρο όλων , όσοι προσβλέπουν στη Σωτηρία τους ως γονυπετείς ικέτες προς τον Αρχιστράτηγο Ταξιάρχη του Μανταμάδο.
Στις κρίσιμες εποχές της πολυεπίπεδης κρίσης, εσείς βλέπω ότι κινείσθε στη φάση της μεταπολιτικής συμπεριφοράς η οποία δεν αποτελεί κατ’ανάγκη και ένδειξη δημοκρατικής ωρίμανσης αφού βασίζεται σε μηχανισμούς ταύτισης και κατασκευής μιας «αντιδραστικής ταυτότητας», μέσα από διαδικασίες «αποταυτοποίησης» που ναι μεν οδηγούν σε μια εκτόνωση θυμού και διαμαρτυρίας αλλά ταυτόχρονα ευνοούν την ανάπτυξη μηχανισμών και ομάδων πίεσης με ανεξέλεγκτη δράση και με πρόσχημα το καλό του έθνους, την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, την ασφάλεια των πολιτών, κοκ.
Μπορεί και οι δύο μας να είμαστε πλανεμένοι και να κάνουμε ένα φοβερό λάθος, προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε κάτι το δυσερμήνευτο και να παρεμβαίνουμε με τις πράξεις μας σε κάτι που δεν κατέχουμε: ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ…
Επιπροσθέτως, θα σας παρακαλούσα, να έρθετε και στην Ελληνική Θράκη και να προσπαθήσετε να καταργήσετε τα Κουρμπάνια (αντίστοιχο με τη ζωοθυσία του Μανταμάδου) εάν μπορείτε.. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον..
Τέλος, μη δυσφημείτε την πολύπαθη Λέσβο η οποία την προηγούμενη χρονιά έχασε σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, 742.500 ημερομίσθια και γνώρισε 67% πτώση του τουριστικού της προϊόντος λόγω της προσφυγικής κρίσης που ακόμη πλήττει την Χώρα μας.
Με εκτίμηση
Νίκος Αρβανίτης
* Ο Νίκος Αρβανίτης είναι διπλωματικός συντάκτης στο Βελιγράδι από το 1994, κατάγεται από την Κορώνη Μεσσηνίας, παντρεμένος στη Κομοτηνή, πατέρας του μικρού Ταξιάρχη που ήρθε με την θαυματουργή παρέμβαση και την Ευλογία του Μεγαλόχαρου Ταξιάρχη του Μανταμάδου.
