Φταίνε τα πολιτικά κόμματα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής;

 

“Η Χρυσή Αυγή μου συμπεριφέρεται με το σεις και με το σας”, είπε σε ανύποπτη στιγμή η βουλευτής επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, Ντόρα Μπακογιάννη. Μετά το τραγικό γεγονός της Αμφιάλης θα μπορούσε να συμπληρώσει “ενώ εσάς σας σφάζει”. Θα ξεκινούσα αλλιώς το άρθρο αλλά, η μαύρη η ώρα και η στιγμή, με έφερε προχθές μπροστά στην τηλεόραση και στην εκπομπή Ανατροπή του Γιάννη Πρετεντέρη. Εκεί το πάνελ συμφωνούσε δημόσια για τα αυτονόητα και επαναλαμβάνοντας συνέχεια τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος που ενδεχομένως να ευνόησαν την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Εκεί η Ντόρα Μπακογιάννη επαινούσε την παράταξη της για το σθένος που επιδεικνύει σε αυτούς που της συμπεριφέρονται με το “σεις και με το σας”. Ο κόσμος, κάποιες στιγμές, για αυτούς που εκφέρουν τον δημόσιο λόγο είναι ηλίθιος. Μέχρι να φτάσουν στο σημείο να μην τους ακούει κανείς.

Εδώ είναι και το μεγάλο πρόβλημα: Τα πολιτικά κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη για το γιγάντωμα της Χρυσής Αυγής και αρνούνται να το παραδεχτούνε. Ή το παραδέχονται μέχρι εκεί που τους συμφέρει.

 

Οι περισσότεροι πολιτικοί στην Ελλάδα στήριξαν την εκλογή τους σε ένα πελατειακό σύστημα που το δημιούργησαν με διάφορους τρόπους. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο από τη μία και από την άλλη τον πελάτη- ψηφοφόρο εύκολα τον κερδίζεις, εύκολα τον χάνεις, εύκολα τον ξανακερδίζεις. Με αυτή τη λογική δημιουργήθηκε ένα ωραίο σύστημα ώστε τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται, όσες αμαρτίες και αν είχαν διαπράξει: έκαναν την αυτοκριτική τους. Το σύστημα ήταν τόσο πετυχημένο που για ορισμένα μεγάλα στελέχη αρκούσε να πούνε τη λέξη “αυτοκριτική” και να ξεκινήσουν μια νέα, φρέσκια, καθαρή πολιτική σταδιοδρομία.

 

Όταν έσκασε η κρίση, μαζί με τα αδελφά Μέσα Ενημέρωσης, τράβηξαν λίγο παραπάνω το σκοινί ψάχνοντας μέσα από την τραγωδία να βρούνε τη λύτρωση τους. Έφτιαξαν σαν τίτλο το “Τέλος της Μεταπολίτευσης”, διατυμπάνισαν τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος, μίλησαν για τα ρουσφέτια, έβγαλα σκάνδαλα στη φόρα, κατέκριναν το νόμο περί ευθύνης υπουργών, υπονόμευσαν τον τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλίου, στηλίτευσαν το δημόσιο διάλογο και παράλληλα ψήφιζαν μέτρα. Έσκαψαν το λάκκο τους. Για να πετσοκόψεις μισθούς και συντάξεις πρέπει να πείσεις ότι έχεις μια σοβαρότητα. Αυτοί και αυτές προσπαθούσαν για το αντίθετο.

 

Και ύστερα ήρθαν οι εκλογές του Μαΐου του 2012. Και η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσω πάλι τα λάθη του πολιτικού συστήματος απέναντι στην κοινωνία γιατί θα ξεχάσω πολλά. Αλλά από τη στιγμή που η Χρυσή Αυγή απέκτησε κοινοβουλευτική υπόσταση τότε ξεκίνησε η τρέλα.

 

Κατ’ αρχάς όλα τα κόμματα του “συνταγματικού τόξου” έμοιαζε να τα συμφέρει η παρουσία της. Συνέκριναν αυτόματα τον εαυτό τους με το απόλυτο κακό. “Μπορεί να είμαστε διεφθαρμένοι αλλά δεν είμαστε φασίστες”, την ώρα που οι Χρυσαυγίτες έλεγαν “μπορεί να είμαστε φασίστες αλλά δεν είμαστε διεφθαρμένοι”. Και το δεύτερο έπιασε. Δεν την απομόνωσαν, δεν “είδαν” ότι είναι σοβαρό πρόβλημα, δεν συνασπίστηκαν εναντίον της. Προσπάθησαν να τη χρησιμοποιήσουν Ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

 

Υπάρχει μια θεωρία που διατυμπανίζει πως η άκρα δεξιά και ο εθνικισμός μπορεί να νικηθεί μόνο από τη δεξιά. Ο Νικολά Σαρκοζί και η Γαλλία αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα. Ο Αντώνης Σαμαράς αποτελεί το παράδειγμα προς αποφυγή. Υιοθέτησε τη θεωρία των δύο άκρων, επένδυσε σε αυτή προσπαθώντας να βγάλει στο περιθώριο το ΣΥΡΙΖΑ και όχι τη Χρυσή Αυγή. Μπορούμε να δεχτούμε ότι ο Πρωθυπουργός διαφωνεί ιδεολογικά με τον Αλέξη Τσίπρα αλλά η προσπάθεια του να τον εξισώσει με τον Νίκο Μιχαλολιάκο ανήκει (και αποδείχτηκε αυτό) στη σφαίρα της ανοησίας. Ακόμα και τώρα, μετά από όσα συνέβησαν, μυστακοφόροι σύμβουλοι και βουλευτές επικρατείας (το έχει η θέση) συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι. Δεν χρειαζόμαστε μια ιδεολογική επίθεση της δεξιάς αυτή τη στιγμή αλλά τρόπους να βγούμε από την κρίση.

 

Η Νέα Δημοκρατία παρασύρθηκε από την εθνικοπατριωτική και πολλές φορές ρατσιστική ατζέντα της Χρυσής Αυγής. Στρατόπεδα φιλοξενίας (συγκέντρωσης) για μετανάστες, ο “Νόμος και Τάξη” του Δένδια που αντί να κοιτάξει στο εσωτερικό της αστυνομίας έψαχνε για μπουκάλια μπίρας στα Πανεπιστήμια (μπορούσε να κάνει και τα δύο για τους πολίτικαλ κορέκτ), το αντιρατσιστικό που δεν πέρασε για να μην στεναχωρηθούν οι… ρατσιστές και οι παπάδες και η ανοχή σε μια επικίνδυνη ρητορεία με μόνο στόχο να αντλήσουμε ψήφους.  Ο Πρωθυπουργός ολιγώρησε και επέτρεψε στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να ταράξουν την ηρεμία μιας δημοκρατικής χώρας. Και να σκοτώσουν. Ας το παραδεχτεί τώρα και ας δράσει χωρίς να χρησιμοποιήσει για μια ακόμη φορά την περίφημη.. αυτοκριτική.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη δεν είναι κυβέρνηση και ασφαλώς δεν έχει τις ίδιες ευθύνες. Και ιδεολογικά και πρακτικά. Ζει, όμως, μέσα σε κάποιες αυταπάτες. Όσοι θεωρούσαν πως για την άνοδο της ακροδεξιάς ευθύνεται το μεταναστευτικό πρόβλημα που σαρώνει τον κόσμο δεν φρόντισαν να κοιτάξουν για το πως θα το διαχειριστούμε  το ζήτημα μέσα στη χώρα μας αλλά αντίθετα διατύπωναν κάτι μαξιμαλιστικές απόψεις για το πως πρέπει να δράσει ο “πρώτος κόσμος” απέναντι στον “τρίτο”. Οι θεωρίες με βρίσκουν σύμφωνο αλλά δεν ήταν και δεν είναι της παρούσης. Η Χρυσή Αυγή έπεισε τον κόσμο ότι το πρόβλημα για όλα τα δεινά της είναι ο κακόμοιρος ο μετανάστης που ζει δίπλα του. Η Αριστερά έλεγε ότι το πρόβλημα είναι κάπου μακριά και ότι πρέπει να ασχοληθούν κάποιοι άλλοι που είναι και αυτοί κάπου μακριά. Δυστυχώς για ορισμένα ζητήματα λύση είναι μόνο το “εδώ και τώρα”.

 

Το ξεπεράσαμε, όμως,  αυτό και φτάσαμε στο σήμερα. Σε παρέμβαση του στο Βήμα ο Αλέξης Τσίπρας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως για τη Χρυσή Αυγή ευθύνεται το μνημόνιο. Θέλει να μας πει δηλαδή πως πριν το μνημόνιο δεν υπήρχε ακροδεξιά και σκοταδιστικές δυνάμεις στη χώρα; Επίσης θέλει να μας πει πως αν αύριο το πρωί φύγει το μνημόνιο, θα πέσουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής; Είναι τόσο απλά τα πράγματα; Δεν νομίζω. Δεν χρησιμοποιούμε τους νεοναζί για να κάνουμε ελκυστικότερη την πολιτική μας. Χρησιμοποιούμε την πολιτική μας για να μην γίνονται ελκυστικοί οι ναζιστές.

 

Υ.Γ. Αυτή η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε το Δεκέμβριο για δράση κατά της Χρυσής Αυγής, πόσες μέρες κράτησε;

Υ.Γ.1 Πως εξηγείται άραγε πως τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα έσπρωξαν τον κόσμο στον εθνικισμό και όχι στον κομμουνισμό;

 

πηγή: popaganda.gr