Έφτασε, λοιπόν, και για τους/τις εκπαιδευτικούς της Λέσβου η ώρα να βρεθούν αντιμέτωποι με τον αυταρχισμό και την καταστολή του ΥΠΑΙΘΑ και της κυβέρνησης που με κάθε τρόπο προσπαθούν να βάλουν στο γύψο τον αγώνα για Δημόσια και Δωρεάν παιδεία! Δε μας ξαφνιάζει, δε μας τρομάζει, μας εξοργίζει!
Αποτελεί άλλωστε καθημερινότητα η είδηση για κλήση σε πειθαρχικά σε εργαζόμενους/ες όλου του δημόσιου τομέα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές στις οποίες είναι δεσμευμένη, βρίσκει καθημερινά τοίχο στην οργανωμένη απάντηση των εργαζομένων.
Η αντιδραστική πολιτική που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση στην Παιδεία και την Υγεία έχει αντιμετωπίσειτη σθεναρή αντίσταση των εργαζομένων στους κλάδους αυτούς. Η προσπάθεια υποβάθμισης, κατηγοριοποίησης και ιδιωτικοποίησης των βασικών αυτών τομέων για όλη την κοινωνία, δεν αποτελούν καινούριους στόχους για τις κυβερνήσεις και την αστική τάξη της χώρας. Από τη μία η Υγεία και η Παιδεία του λαού και των παιδιών του αντιμετωπίζεται ως κόστος που πρέπει να μειώνεται συνεχώς και από την άλλη ως πεδία κερδοφορίας για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Τρανταχτά παραδείγματα η εξαγορά κλινικών από διεθνές μονοπώλιο, η αυξανόμενη υποστελέχωση σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας όπου ασθενείς στοιβάζονται σε ράντσα – αν βρεθούν κι αυτά, οι συγχωνεύσεις τμημάτων σχολείων, τα κενά ωρών διδασκαλίας, τα ταβάνια που πέφτουν, την ίδια ώρα που μπαίνουν οι χορηγοί με νέους όρους, βλέπε «Ωνάσεια». Δεν περνάνε όμως τόσο εύκολα αυτές οι δήθεν ευεργετικές μεταρρυθμίσεις. Δεν καταπατώνται τόσο εύκολα τα δικαιώματά μας σε μόρφωση, υγεία.
Κι εφόσον δεν κατάφεραν να πείσουν ούτε με τα φαιδρά τους επιχειρήματα ούτε με την ωραιοποιημένηπαρουσίαση για “αναβάθμιση”, “ενίσχυση” κ.ά., καταφεύγουν στον αυταρχισμό, όπως πολύ καλά γνωρίζουν να κάνουν.
Από το καλοκαίρι ακόμα, σειρά διευθύνσεων εκπαίδευσης καλεί σε πειθαρχικά συναδέλφους/ισσες απεργούς, που το μοναδικό τους “παράπτωμα” είναι να συμμετέχουν στη νόμιμα προκηρυγμένη Απεργία – Αποχή από ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ. Παραβλέπονταςτο γεγονός ότι κάθε απεργία κρίνεται μεμονωμένα όσον αφορά τη “νομιμότητά” της, έρχονται με θράσος να αμφισβητήσουντο δικαίωμα των εργαζομένων στην Απεργία.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο! Με μια σύντομη έρευνα μπορούμε να διαπιστώσουμε πως πέρα από τις “παράνομες απεργίες” σε όλους τους κλάδους, πλέον αποτελεί κανονικότητα του αστικού κράτους και η κλήση σε πειθαρχικά συμβούλια ή ΕΔΕ όποιου εργαζόμενου τολμά να σηκώσει κεφάλι, τολμά να εκφράσει την αντίρρησή του στις επιχειρούμενες απαράδεκτες πολιτικές, τολμά να εκφράσει την άποψή του και να συγκρουστεί με την πολιτική που θυσιάζει καθημερινά τις ζωές μας στο βωμό τους κέρδους και της ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου.
Πως άλλωστε θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι:
· καλούν σε πειθαρχικά δεκάδες εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν σε νόμιμα προκηρυγμένεςαπεργίες
· κλήθηκε σε πειθαρχικό συμβούλιο συναδέλφισσα που μαζί με τους μαθητές της δημιούργησαν καλλιτεχνικό έργο για την γενοκτονία της Παλαιστίνης.
· κλήθηκαν σε ΕΔΕ, με εντολή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής και της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά, οι εκπαιδευτικοίτου Ειδικού Νηπιαγωγείου Πειραιά επειδή ανέδειξαν ελλείψεις και προβλήματα στο σχολείο, ζητώντας να δοθούν λύσεις
· καλείται σε πειθαρχικό συναδέλφισσα που ανέδειξε τον αποκλεισμό μαθητή από το σχολείο λόγω έλλειψης νοσηλευτή/τριας που δικαιούνταν ο μαθητής
· διώκουν τη γιατρό – Πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ, Α. Ρέτζιου, ως “διοργανώτριας” σε κινητοποίηση έξω από το Υπουργείο Υγείας, στις 24/9/2020, που οργανώθηκε από την ΟΕΝΓΕ και πρωτοβάθμια σωματεία εργαζομένων σε δημόσια νοσοκομεία με αίτημα την άμεση ενίσχυση των δημόσιων μονάδων με προσωπικό και εξοπλισμό και τη λήψη ουσιαστικών μέτρων για την προστασία της υγείας των λαϊκών οικογενειών από την επιδημία COVID.
Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση με τις εντυπωσιακές φιέστες των υπουργών της να πείσουν πως όλα βαίνουν καλώς και πως ο κόσμος συναινεί στις αντιδραστικέςμεταρρυθμίσεις που επιχειρεί, η αντίσταση των εργαζομένων φανερώνει το αντίθετο καθημερινά! Παρά την προσπάθεια να συγκαλυφθεί η λαϊκή αντίσταση και να καμφθεί το ηθικό των αγωνιζόμενων, η επιμονή, το πείσμα και η πίστη στο συλλογικό αγώνα αποτελεί πηγή δύναμης που όχι απλά δεν ηττάται αλλά καθημερινά ενισχύεται στην πραγματική αντιπολίτευση των ταξικών αγώνων. Είναι άλλωστε αυτός ο λόγος που καταφεύγουν στον αυταρχισμό και στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης των αγωνιστικών σωματείων!
Απαντάμε συλλογικά σε όλη αυτή την επίθεση!Εκεί που πιστεύουν πως θα βρουν σκυμμένα κεφάλια και φοβισμένους ανθρώπους θα βρουν σφιγμένες γροθιές, κόσμο αλληλέγγυο και συσπειρωμένο να ξεκαθαρίζει ότι “Η Απεργία δε δικάζεται, η Απεργία νικά”. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι με διώξεις και απειλές θα θυσιάσουμε το δικαίωμά μας στην Απεργία, ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα εργατών κι εργατριών και αποτελεί το όπλο μας απέναντι στην αναλγησία ενός συστήματος που την ίδια στιγμή που χαρίζει στο μεγάλο κεφάλαιο τεράστια κερδοφορία, οι εργαζόμενοι/ες βλέπουμε βασικά δικαιώματα και αγαθά όπως η δημόσια ασφάλιση, υγεία και παιδεία να συρρικνώνονται και το επίπεδο ζωής μας καθημερινά να υποβαθμίζεται.
Δε θα τους περάσει! Τη στιγμή που οι διώξεις γίνονται κανονικότητα, η αλληλεγγύη των εργαζομένων θα γίνεται όλο και πιο έντονη. Τη στιγμή που η απεργία γίνεται “παράνομη”, ο κόσμος θα βγαίνει στο δρόμο! Και αυτό φοβούνται! Είναι άλλωστε έκδηλο από το με πόσο κόπο και μαεστρία προσπαθούν να αποσιωπήσουν όλες τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, ακόμα και με την τραγωδία των Τεμπών!
Η απάντηση λοιπόν θα δίνεται κάθε μέρα, στις συνελέυσεις των σωματείων μας, με τις μαχητικές μας συλλογικές αποφάσεις, με τη μαζική συμμετοχή στην απεργίας της 28ης Φλεβάρη, με σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας – Το έγκλημα στα Τέμπη δε θα συγκαλυφθεί!»
