Ζεόλιθος: Μια οικολογική εναλλακτική λύση για την προστασία των ελαιόδεντρων
Τα τελευταία χρόνια, η εστίαση σε πιο βιώσιμες γεωργικές πρακτικές έχει οδηγήσει στην αναζήτηση φυσικών εναλλακτικών λύσεων για την προστασία των καλλιεργειών. Μεταξύ αυτών, οι φυσικοί ζεόλιθοι αναδεικνύονται ως πιθανή λύση για την προστασία των ελαιώνων, ιδιαίτερα απέναντι στα παράσιτα που απειλούν την ελαιοπαραγωγή.
Φυσικά ορυκτά
Οι ζεόλιθοι είναι φυσικά ορυκτά με μικροπορώδη δομή που τους προσδίδει απορροφητικές και προστατευτικές ιδιότητες. Στη γεωργία, χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ποιότητας του εδάφους, την καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και τη δημιουργία φυσικού φραγμού στα φυτά, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία τους.
Στην περίπτωση των ελαιώνων, η εφαρμογή ζεόλιθου στις ελιές μπορεί να σχηματίσει ένα λεπτό επιφανειακό στρώμα που εμποδίζει τη δράση ορισμένων επιβλαβών εντόμων. Αυτή η προστατευτική δράση θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο προσβολών και να συμβάλει σε μια πιο φυσική διαχείριση της καλλιέργειας. Επιπλέον, η ικανότητα των ζεόλιθων να διατηρούν την υγρασία και να βελτιώνουν τη δομή του εδάφους μπορεί να προάγει την υγιή ανάπτυξη των φυτών ακόμη και σε μεταβλητές κλιματικές συνθήκες.
Ένα άλλο πλεονέκτημα της χρήσης ζεόλιθων είναι η συμβατότητά τους με τις αρχές της βιολογικής γεωργίας. Ως φυσικό ορυκτό, δεν αφήνει επιβλαβή κατάλοιπα στο περιβάλλον ή σε προϊόντα που προορίζονται για κατανάλωση, καθιστώντας το μια ενδιαφέρουσα επιλογή για όσους αναζητούν φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις στη διαχείριση των καλλιεργειών.
Τα αποτελέσματα των πειραμάτων
Σε ένα πείραμα που διεξήχθη στην Καλαβρία, δημοσιεύθηκαν τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των επιδράσεων του κουβανικού ζεόλιθου στα ελαιόδεντρα, τα οποία διατήρησαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα φωτοσύνθεσης και αντοχής στο στρες σε σύγκριση με τα μη επεξεργασμένα δέντρα.
Το πείραμα διεξήχθη σε ελαιόδεντρα της ποικιλίας Leccino με διαφορετικές μεταχειρίσης με βάση τον ζεόλιθο, τόσο σε μορφή σκόνης όσο και σε υδατικό εναιώρημα, με ή χωρίς προσθήκη οξυχλωριούχου χαλκού. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο ζεόλιθος, ιδιαίτερα σε εναιώρηση, είναι αποτελεσματικός στη μείωση της επίπτωσης και της σοβαρότητας της νόσου, με αποτελεσματικότητα παρόμοια ή ανώτερη από αυτή του χαλκού. Ωστόσο, η κονιοποιημένη μορφή έδειξε χαμηλότερη αποτελεσματικότητα, πιθανώς λόγω της διασποράς του προϊόντος.
Είναι αυτονόητο ότι ο ζεόλιθος θα μπορούσε να γίνει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση για τη διαχείριση της κερκοσπορίωσης και άλλων ασθενειών ή παρασίτων των γεωργικών καλλιεργειών, ειδικά σε ένα πλαίσιο μειωμένης χρήσης χαλκού στη γεωργία. Ωστόσο, απαιτούνται επιπλέον μελέτες για τη βελτιστοποίηση της εφαρμογής τους και την αξιολόγηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεών τους.
Η χρήση αυτών των ορυκτών για την προστασία των ελαιώνων αντιπροσωπεύει ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η καινοτομία μπορεί να εμπνευστεί από τη φύση για την ανάπτυξη πιο βιώσιμων στρατηγικών. Το ενδιαφέρον για αυτές τις λύσεις συνεχίζει να αυξάνεται, προσφέροντας νέες προοπτικές για μια πιο ισορροπημένη και φιλική προς το περιβάλλον γεωργία.
Βιβλιογραφία
Vatrano T., Bella P., Mirabikle G., Conigliaro G., and Torta Livio (2021). Ζεόλιθος για τον έλεγχο της κεροσπορίωσης. Olivoeolio 2/2021
Vatrano T., Fricano M., Giannardi G., Manzi D. Macci C. (2023). Ζεόλιθος στην ελιά: θετικές επιδράσεις στη φωτοσύνθεση και το στρες. Αγροτικός Πληροφορητής 24/2023.
thomasvatrano.com via olivonews.it/
