Με 3,5€ πουλάνε οι Τυνήσιοι, με 5€ οι Ισπανοί και οι Έλληνες, με 9€ οι Ιταλοί, κι όλοι είναι ευχαριστημένοι…
Πολύ μεγαλύτερη σημασία από το “μπακαλοτέφτερο” των τιμών των ελαιολάδων έχει η σωστή κατανόηση των μηχανισμών, των “νόμων”, των αιτίων, που τις κινούν. Βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες ένα νέο κύκλο πτωτικών τάσεων κι αναρωτιόμαστε, τι και γιατί συμβαίνει;
Η Ισπανία – «που όταν φτερνίζεται, όλη η ελαιοκομική υφήλιος παθαίνει πνευμονία»- τις τελευταίες ημέρες γύρισε πάλι πτωτικά. Κάτι που στο Παρατηρητήριο Τιμών Ελαιολάδου του olivenews.gr το είχαμε επισημάνει την Παρασκευή 24/1/2025 και δείχνει να εντείνεται.
Γιατί υποχωρούν; Πρόκειται για έναν συνδυασμό. Οι βροχές στην Ανδαλουσία (Σεβίλλη) ενισχύουν την αισιοδοξία για την επόμενη εσοδεία 2025/26. Οι αυξημένες ανάγκες ρευστότητας των ιδιωτικών ελαιοτριβείων, που έτσι κι αλλιώς προαγοράζουν τον ελαιόκαρπο. Ακόμη και οι μη συνεταιρισμένοι ελαιοπαραγωγοί “ζορίζονται” να καλύψουν τα τρέχοντα έξοδά τους. Έτσι οι τιμές διολισθαίνουν (μέσος όρος 4,30 € τα έξτρα, με ανοιχτή την βεντάλια από μια μικρή αναλογία καλών ποιοτικά, που πλησιάζουν τα 6€, έως την πλειοψηφία των προβληματικών κάτω από τα 4€). Θα αντιδράσει η αγορά; Θα το δούμε τα επόμενα 24ωρα.
Η Ιταλία συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Τα έτσι κι αλλιώς ελάχιστα φέτος ιταλικά, λόγω του Made in Italy κρατιούνται σταθερά άνω των 9€. Η συζήτηση περί των φτηνών τυνησιακών εισαγωγών κ.λπ. ανήκει μάλλον στην αγροτοσυνδικαλιστική “φιλολογία”. Η Ιταλία ανέκαθεν έτσι λειτουργούσε, μια εξωστρεφής αγορά, με μεγάλες εξαγωγές και με εισαγωγές που καλύπτουν το 50% ή και περισσότερο των αναγκών της.
Με 3,5€ πουλάνε οι Τυνήσιοι, με 5€ οι Ισπανοί και οι Έλληνες, με 9€ οι Ιταλοί, κι όλοι είναι ευχαριστημένοι…
Η Ελλάδα βασανίζεται, αδίκως. Οι τιμές έκαναν μια ανοδική αντίδραση και εκεί διεπράχθη το συνηθισμένο λάθος. Αντί για σταδιακές πωλήσεις στην άνοδο («πούλα και μετάνοιωνε») επικράτησε (πάλι) η λάθος λογική «θα ανέβει κι άλλο και τότε θα πουλήσουμε». Η αγορά γύρισε πτωτικά, τώρα όλοι σπεύδουν να προσφέρουν επιταχύνοντας την παραπέρα πτώση. Έλλειψη ηγεσίας και ισχυρών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, κλίμα συνωμοσιολογίας και “κουβέντες καφενείου”, βάζουν το πληκτρολόγιό τους και ορισμένοι αγροτοδημοσιογράφοι, που “είδαν όνειρο” τα 6 € επειδή 1 βυτίο (σούπερ πρήμιουμ εξτρίσσιμου) πουλήθηκε στο 5,70€. Κι έτσι, πάμε (όσοι έχουν λάδια στα χέρια τους να πουλήσουν) ένα σκαλί παρακάτω. Οι υπόλοιποι, αγοραστές που ψάχνουν την “αρπαχτή”, με το τημ αγροτοδημοσιογράφων, επιστημονικοσυμβούλων κ.λπ. δεν παθαίνουν τίποτε και συνεχίζουν απτόητοι. Ακούσατε, διαβάσατε καμία αυτοκριτική γιατί επί 5 μήνες λογόκριναν και υπονόμευαν και λοιδωρούσαν την σωστή επιστημονική προειδοποίηση ότι η Ισπανία (και ο κόσμος) επανέρχονται σε επίπεδα φυσιολογικής παραγωγής, άρα οι τιμές θα προσαρμοστούν στα επίπεδα των 5€ τα συνήθη έξτρα; Εδώ τώρα φτάσαμε στο σημείο να έχουμε μπερδέψει τα κιλά με τα λίτρα και η θεά Αθηνά ας βάλει το χέρι της τι άλλο θα ακούσουμε…
Κατά τα άλλα, εδώ και λίγα 24ωρα δεν γίνονται συναλλαγές, κανείς δεν αγοράζει και κανείς δεν πουλάει παρά μόνο για να καλύψει άμεσες υποχρεώσεις του. Θεωρητικά οι τιμές βρίσκονται μεταξύ 4,50-5,50 ευρώ/κιλό, όμως δεν υπάρχει αγορά. Από την Ιταλία είναι μηδενική η ζήτηση.
Η συγκομιδή, ανάλογα με το μικροκλίμα της κάθε περιοχής βρίσκεται από το 70 έως και το 90%. Οι καλοσυντηρημένοι ελαιώνες, με δέντρα που έχουν βαθιές ρίζες, κράτησαν στην ξηρασία και την ανομβρία και οι αποδόσεις τους σε μέσο όρο βρίσκονται στο 17-18%, φθάνοντας και στο 20%, ενώ στους υπόλοιπους ελαιώνες η απόδοση κυμαίνεται στο 14-15%.
Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει, είναι πολύ υψηλό, φτάνει στα 4 ευρώ το κιλό, λόγω των υψηλών συντελεστών ΦΠΑ, της ενέργειας (καύσιμα κ.λπ.) αλλά και λόγω ακριβών εργατικών που είναι 60-80 ευρώ την ημέρα.
