Ντοκιμαντέρ: Η Λέσβος του 1980 (ένα μαγικό ταξίδι στο πρόσφατο παρελθόν...)

Πώς ήταν η Λέσβος το 1980; Ποιος θυμάται το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από την ΕΡΤ πριν από 34 χρόνια; Δείτε το  με συγκίνηση (όσοι είναι πάνω από 40) ... Αλλά ας το δουν και όσοι είναι μικρότερης ηλικίας... Αξίζει

 Δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ

Το τουριστικό και λαογραφικό συγχρόνως ντοκιμαντέρ με τίτλο Λέσβος 1980 ξεκινά με παραδοσιακούς χορούς (χορός ποτηριών) σε τοπικό γλέντι, ενώ παράλληλα βλέπουμε μιά γυναίκα που φτιάχνει παραδοσιακά νυφιάτικα γλυκίσματα και κάποιες άλλες γυναίκες που κεντάνε.

Ακολουθούν, τοπία και οικισμοί της Λέσβου, ενώ η αφήγηση αναφέρεται στην ιστορία του νησιού και περιγράφει τις φυσικές ομορφιές του. Πλάνα αποτο «απολιθωμένο δάσος» στο Σίγρι, κάποιες παραλίες, ένα μνημείο για τη Σαπφώ, το κάστρο της Μυτιλήνης, τη λιθογραφία από την άφιξη του ελληνικού στρατού στο νησί το 1912 και έργα του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου. Στη συνέχεια, παρακολουθούμε στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Μυτιλήνης και οδηγούμαστε στο εσωτερικό ενός αγροτικού σπιτιού (που μοιάζει με μουσείο) της Λέσβου, αλλά και δύο αρχοντικών, ενώ ο αφηγητής περιγράφει τον πλούσιο εσωτερικό τους διάκοσμο και την ιστορία των ιδιοκτητών τους. Περνάμε στους πέτρινους πύργους στη Θερμή και βλέπουμε ορισμένα από τα έργα μοντέρνας τέχνης που φιλοξενούνται στο Μουσείο – Βιβλιοθήκη του Στρατή Θρασύβουλου Ελευθεριάδη, γνωστού ως Teriade, στη Βαριά. Το πορτραίτο του συλλέκτη ακολουθεί το γνωστό έργο του Θεόφιλου που παριστάνει τον ίδιο υποδυόμενο τον «Μεγαλέξανδρο».

Ακολουθούν οι ελαιώνες στην Αγιάσο και την Αρίσβη, το καμίνι για την παραγωγή κάρβουνου, τα παραδοσιακά τυροκομεία, ο κόλπος της Καλλονής και της Γέρας, η Μονή της Παναγιάς της Γλυκοφιλούσας στην Πέτρα, ο Μόλυβος (πατρίδα του Εφταλιώτη) και η Ορεινή Αγιάσος, όπου παρακολουθούμε τον εθιμοτυπικό εορτασμό ενός παραδοσιακού γάμου. Ολόκληρο το χωριό συνοδεύει το νιόπαντρο ζευγάρι στο χώρο, όπου θα γίνει το γλέντι, κουβαλώντας τους ζερντέδες – παραδοσιακά γλυκίσματα γάμου, τα τσουρέκια και το μαγειρεμένο κόκορα. Ακολουθεί το γλέντι με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια, ενώ παρεμβάλλονται εικόνες με έναν τεχνίτη ξυλογλυπτικής στο εργαστήριό του, τη στιγμή που κατασκευάζει μία παραδοσιακή κασέλα, καθώς και από οικογένεια αγγειοπλαστών που στολίζει με παραδοσιακά σχέδια κεραμικά κανάτια, κούπες, πιάτα και άλλα σκεύη. Στη συνέχεια εικόνες απο το τέμπλο ενός ναού και την εικόνα του Ταξιάρχη που βρίσκεται στο Μανταμάδο, ενώ ο αφηγητής να διηγείται την ιστορία της.

Αμέσως μετά, στο χωριό Αγ. Παρασκευή παρουσιάζεται το έθιμο της σφαγής του ταύρου για τον εορτασμό του Άγιου Χαράλαμπου. Μετά την περιφορά του ταύρου στα σοκάκια του χωριού, οι κάτοικοι, καβάλα στα άλογά τους, ανεβαίνουν στο βουνό, όπου βρίσκεται η εκκλησία του Άγιου Χαράλαμπου, για τη θυσία του ζώου. Ακολουθεί πανηγύρι και την τέταρτη μέρα του εορτασμού, οι κάτοικοι επιστρέφουν στο χωριό τους. Τέλος, ο τελάλης της Αγιάσου ανακοινώνει στους κατοίκους τη διαδικασία «κατακύρωσης» της σοδειάς. Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με πανοραμικά πλάνα από φυσικά τοπία του νησιού κατά τη δύση του ήλιου.

Αφηγητής: Χηνάς Φάνης, Μοντάζ: Σπυροπούλου Γιάννα, Διεύθυνση Παραγωγής: Ιορδανίδης Δημήτρης, Τεχνική επεξεργασία: CINEMAGIC, Τεχνική επεξεργασία: Technofilm, Μιξάζ: TELERAMA, Κοπή Αρνητικού: Ράνιου Μπέττυ, Βοηθός Οπερατέρ: Μανουσόπουλος Πέτρος, Ηχοληψία: Τριανταφύλλου Μ., Φωτογραφία: Χασάπης Σταύρος, Παραγωγή: Μαυρίκου Μαρία, Κείμενο: Μαυρίκου Μαρία, Σκηνοθεσία: Μαυρίκου Μαρία, Ευχαριστίες: Λαογραφικός Σύλλογος Αγιάσου Παράδοση, Ευχαριστίες: Γεωργικό Σωματείο Αγ. Παρασκευής Πρόοδος, Ευχαριστίες: Διευθυντής Μουσείου Teriade, Ευχαριστίες: Διευθυντής Μουσείου Θεόφιλου

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});