Μακαρία η οδός, Άρχοντα Υμνωδέ! Αποχαιρετισμός στον Ευστράτιο Βάλεση
Πλήρης ημερών, πλησιάζοντας τα 94 του χρόνια, φτερούγισε στην αιωνιότητα ο ιεροψάλτης Ευστράτιος Αντωνίου Βάλεσης (1926-2019), κληροδοτώντας μας το τιμαλφές της πλούσιας παρακαταθήκης του, της πολυετούς και πολύπλευρης κοινωνικής προσφοράς του στον τόπο μας.
Από μικρός ξεδίπλωσε τις αρετές της πολυτάλαντης προσωπικότητάς του, αν και η βαρβαρότητα του πολέμου τον ανάγκασε να διακόψει τις εγκύκλιες σπουδές του στη Β΄ τάξη του Ημιγυμνασίου Αγιάσου.
Η αγάπη του στους εκκλησιαστικούς ύμνους και τα φωνητικά του προσόντα τον οδήγησαν να γίνει αρχικά μέλος της Χορωδίας του δάσκαλου Χριστόφα Χατζηπαναγιώτη και αργότερα να γνωρίσει το μεγαλείο της βυζαντινής μουσικής μέσα από τις διδαχές του Παναγιώτη Καβαδά. Το 1945, σε ηλικία μόλις 19 ετών, προσλήφτηκε ως αριστερός ψάλτης στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας Αγιάσου και από τον επόμενο χρόνο συνέχισε στην εκκλησία της Παναγίας Αγιάσου. Υπηρέτησε πιστά την ψαλτική τέχνη επί εβδομήντα περίπου χρόνια! Η χαρακτηριστική χροιά της μεταλλικής στεντόρειας φωνής του θα δονεί για πάντα στ’ αυτιά μας. Οι εξαίσιοι κατανυκτικοί ψαλμοί του δεν άφησαν ασυγκίνητο ούτε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον Α΄, άμα τον άκουσε να ψέλνει στο Μεγάλο Εσπερινό της παραμονής της μεγάλης γιορτής της Παναγίας στην εκκλησία Κοίμησης Θεοτόκου Αγιάσου (14/8/2006), όταν πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο χωριό μας. Δυο μήνες αργότερα με σχετική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου τού απονεμήθηκε το τιμητικότατο οφίκιο του Άρχοντα Υμνωδού του Οικουμενικού Θρόνου, που του αποδόθηκε στις 23/10/2006 από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο Γ΄ και αποτέλεσε το επιστέγασμα της λαμπρής του ιεροψαλτικής διαδρομής.
Η άλλη μεγάλη του αγάπη ήταν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Ήταν έτοιμος να αγωνιστεί στην ομάδα, αλλά το 1940 του έκοψε την φόρα η λαίλαπα του πολέμου. Το 1952, μετά την στρατιωτική του θητεία, εντάχθηκε στον Γυμναστικό Σύλλογο Αγιάσου «Όλυμπος» και υπηρέτησε με πάθος τον ερασιτεχνικό αθλητισμό τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως διοικητικός παράγοντας. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στυλοβάτες του Συλλόγου, αγκωνάρι πάνω στο οποίο έχτισαν οι επόμενες γενιές.
Παράλληλα διακόνησε τον λαϊκό μας πολιτισμό, υπηρετώντας τόσο το πατροπαράδοτο καρναβαλικό μας έθιμο (αξέχαστες οι συνεργασίες του με τον αείμνηστο αρχικαρνάβαλο Φώτη Παπάνη) όσο και το ερασιτεχνικό θέατρο που καλλιέργησε το πρωτοπόρο Αναγνωστήριό μας.
Ένας τέτοιος ζευγάς δεν θα μπορούσε να μην αφήσει σ’ αυτό τον κόσμο και τον ευλογημένο του σπόρο, που βλάστησε και κάρπισε μέσα στον γόνιμο μπαχτσέ μιας υποδειγματικής οικογένειας. Παντρεύτηκε το 1955 με την Σοφία Παπάνη το γένος Παναγιώτη Παπάνη και απέκτησε δυο γιους. Τον Αντώνη, απόφοιτο της Νομικής Σχολής και της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, που προσέφερε πολλά στην Αγιάσο ως Αντιδήμαρχός της την περίοδο 1999-2002 και υπηρετεί σήμερα ως δάσκαλος (Διευθυντής) του Δημοτικού Σχολείου Λουτρόπολης Θερμής έχοντας επιδείξει λαμπρό παιδαγωγικό έργο, και τον Παναγιώτη, Υποστράτηγο εν αποστρατεία της Ελληνικής Αστυνομίας, με μακρόχρονη ευδόκιμη θητεία στο Σώμα, γνωστό στο φίλαθλο κόσμο της Μυτιλήνης και ως παράγοντας του λεσβιακού ποδοσφαίρου.
Θα τον θυμόμαστε για το ήθος σου, τη μειλιχιότητά σου, την ταπεινοφροσύνη του, το καλοσυνάτο χαμόγελό σου.
Σ’ ευχαριστούμε για όσα μας άφησες. Να είσαι σίγουρος ότι οι ζευγάδες φεύγουν, μα η σπορά μένει …
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει αύριο Σάββατο, 23 Μαρτίου 2019, στις 4 μ.μ. στην εκκλησία της Παναγίας Αγιάσου.
Παναγιώτης Μιχ. Κουτσκουδής
